គណបក្សប្រឆាំងកំពុងដើរបញ្រ្ចាស ពីទិសដៅជោគជ័យ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:១១
លោក ម៉ៅ មុនីវណ្ណ អតីតតំណាងរាស្ត្រគណបក្ស សម រង្ស៊ី មណ្ឌលកំពង់ចាមបានដឹកនាំសកម្មជនមួយក្រុមដែលមានគ្នាជិត២០នាក់ទៅ ចូលជាមួយគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សរបស់លោក កឹម សុខា កាលពីដើមសប្តាហ៍នេះ។ ជាធម្មតា នៅពេលដែលមានចលនាផ្តាច់ខ្លួនពីគណបក្សប្រឆាំង អ្នកផ្តាច់ខ្លួនច្រើនតែទៅចូលជាមួយគណបក្សកាន់អំណាច។ ប៉ុន្តែ ម្តងនេះ គឺជាចលនាផ្តាច់ខ្លួនពីបក្សប្រឆាំងមួយទៅចូលជាមួយបក្សប្រឆាំង មួយទៀត។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះត្រូវគេមើលឃើញថា គណបក្សប្រឆាំងនៅកម្ពុជាកំពុងតែធ្វើនយោបាយបញ្រ្ចាសទិសដោយប្រណាំង ប្រជែងគ្នាឯងជំនួសឱ្យការរួបរួមគ្នាដើម្បីប្រជែងជាមួយគណបក្ស កាន់អំណាច។
ចលនាផ្តាច់ខ្លួនពីគណបក្សមួយទៅមួយទៀតមិនមែនជារឿងថ្មីទេសម្រាប់ឆាកនយោបាយប្រទេសកម្ពុជា ជាពិសេសនៅពេលដែលការបោះឆ្នោតជិតឈានមកដល់។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់នោះគឺ ជាធម្មតា អ្នកផ្តាច់ខ្លួនចេញពីបក្សប្រឆាំងច្រើនតែទៅចូលជាមួយគណបក្សកាន់អំណាច ប៉ុន្តែ ពេលនេះ លោក ម៉ៅ មុនីវណ្ណ តំណាងរាស្ត្រគណបក្សសម រង្ស៊ីបានដឹកនាំសមាជិកគណបក្ស សម រង្ស៊ី មួយចំនួនទៀតទៅចូលជាមួយគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សដែលជាគណបក្សប្រឆាំងដូចគ្នាទៅវិញ។
ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានបង្ហាញចំពោះក្រសែភ្នែកមនុស្សគ្រប់គ្នាថា គណបក្សប្រឆាំងមិនត្រឹមតែមិនអាចបង្រួបបង្រួមគ្នាបានប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែ គណបក្សដែលមានសំឡេងភាគតិចនៅក្នុងសភាបែរជាងាកមកប្រយុទ្ធគ្នាឯងដើម្បីដណ្តើមយកសកម្មជនពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ ព្រឹត្តិការណ៍នេះបានស្តែងចេញនូវផលវិបាកពីរយ៉ាង ៖
ទី១៖ គឺជាបញ្ហាដោយឡែករបស់គណបក្ស សម រង្ស៊ី ដែលកំពុងជួបប្រទះជាថ្មីម្តងទៀតនូវរលកចលនាផ្តាច់ខ្លួនរបស់សកម្មជនមួយចំនួន។ បក្សប្រឆាំងធំជាងគេនៅកម្ពុជាមួយនេះ តែងតែទទួលរងជារឿយៗនូវការផ្តាច់ខ្លួនទោះជាបុគ្គលក្តី ឬជាក្រុមក្តី។អ្វីដែលគួរឱ្យកត់សម្គាល់ត្រង់ចំណុចនេះគឺ អ្នកដែលបានចាកចេញពីគណបក្ស សម រង្ស៊ី បានលើកបញ្ហាដដែលៗមករិះគន់ថ្នាក់ដឹកនាំរបស់ខ្លួន។ បញ្ហាសំខាន់ជាងគេដែលក្រុមអ្នកផ្តាច់ខ្លួនតែងលើកឡើងគឺការដឹកនាំដែលមិនឆ្លុះបញ្ចាំងពី«លក្ខណៈប្រជាធិបតេយ្យ»។
ទី២៖ សង្គ្រាមផ្ទៃក្នុងរវាងបក្សប្រឆាំងនិងបក្សប្រឆាំងគ្នាឯងកំពុងផ្តើមផ្ទុះជាថ្មីទៀតហើយ។ គេនៅចាំបានថា ចាប់តាំងពីក្រោយការបោះឆ្នោតឆ្នាំ២០០៨មក គណបក្ស សម រង្ស៊ី និងគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សបានប៉ុនប៉ងចងសម័្ពន្ធភាពជាមួយគ្នា ឬពេលខ្លះពួកគេបាននិយាយរហូតដល់ការរំលាយចូលគ្នាជាគណបក្សតែមួយទៀតផង។ គោលដៅនោះគឺការប្រមូលផ្តុំកម្លាំងអ្នកប្រឆាំងរដ្ឋាភិបាលដើម្បីទប់ទល់ជាមួយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដែលកំពុងកាន់អំណាច។ ក៏ប៉ុន្តែ ទស្សនវិជ្ជាស្តីពីការ«រួមគ្នាជាកម្លាំង»នេះមានតែត្រឹមទ្រឹស្តីនិងការស្រមើស្រមៃតែប៉ុណ្ណោះ គ្មានឡើយការពិតជាក់ស្តែង។
ឥឡូវនេះ និន្នាការបានដើរបញ្ច្រាសពីគោលដៅនេះកាន់តែឆ្ងាយឡើង។ ជំនួសឱ្យការបង្រួបបង្រួម បក្សប្រឆាំងទាំងពីរងាកបែរមកតតាំងគ្នាឯងវិញម្តង។ ការទទួលយកសកម្មជនគណបក្សសមរង្ស៊ីពីសំណាក់គណបក្សសិទ្ធិមនុស្សនឹងធ្វើឱ្យចំណងទាក់ទងរវាងគណបក្សប្រឆាំងទាំងពីរកាន់តែធ្លាក់ចុះដុនដាបដោយចៀសមិនផុតពោលគឺវានឹងធ្វើឱ្យសម័្ពន្ធភាពរវាងគណបក្សទាំងពីរដែលស្ថិតនៅជាស្រមោលនៅឡើយនោះធ្លាក់ក្នុងមន្ទិលសង្ស័យកាន់តែខ្លាំងឬក៏អាចឈានដល់ទីបញ្ចប់ក៏ថាបាន។
ដូច្នេះ ពីអំណើះតទៅ គណបក្ស សម រង្ស៊ី និងគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សប្រហែលជាត្រូវចំណាយពេលសម្រាប់រិះរកយុទ្ធសាស្រ្តអូសទាញសកម្មជនពីគ្នាទៅវិញទៅមកច្រើនជាងការស្វែងរកវិធីបង្រួបបង្រួមគ្នាហើយមើលទៅ។ ប្រសិនបើដូច្នេះមែន វាពិតជារឿងគួរឱ្យអនិច្ចាខ្លាំងណាស់សម្រាប់អនាគតគណបក្សប្រឆាំងនៅកម្ពុជា។
សរុបមកវិញ ថ្វីបើព្រឹត្តិការណ៍បែបនេះវាបានក្លាយជារឿងធម្មតាមួយទៅហើយក៏មែនពិត ក៏ប៉ុន្តែ មេដឹកនាំបក្សប្រឆាំងជាពិសេសគណបក្ស សម រង្ស៊ី តែម្តងមិនគួរមើលស្រាលបញ្ហានេះឡើយ។ ដោយឈរលើទស្សនៈ «មានភ្លើងទើបមានផ្សែង» គណបក្ស សម រង្ស៊ី គួរគប្បី ពិនិត្យមើលឡើងវិញនូវបញ្ហាផ្ទៃក្នុងរបស់ខ្លួន ហើយប្រញាប់កែសម្រួលជាបន្ទាន់នូវចំណុចដែលរងការរិះគន់ដដែលៗ ដែលជាដើមហេតុនៃការផ្តាច់ខ្លួនជាបន្តបន្ទាប់។
នៅក្នុងបរិបទនៃបក្សប្រឆាំងជារួមវិញ ការដណ្តើមយកសកម្មជនគ្នាក្នុងរង្វង់បក្សប្រឆាំងមិនមែនជាផ្លូវឆ្ពោះទៅរកជោគជ័យឡើយ។ បក្សនយោបាយមួយដែលខ្លាំងគឺជាបក្សដែលមានសមត្ថភាពអាចទាញយកការគាំទ្រពីអ្នកដែលមាននិន្នាការផ្ទុយពីខ្លួន និយាយឱ្យចំ គោលដៅរបស់បក្សប្រឆាំងគឺត្រូវធ្វើយ៉ាងណាទាក់ទាញសំឡេងគាំទ្រពីគណបក្សកាន់អំណាចឱ្យងាកមកបោះឆ្នោតឱ្យខ្លួនវិញ។ ក្នុងន័យនេះ ការដណ្តើមសកម្មជនគ្នាក្នុងចំណោមអ្នកប្រឆាំងដូចគ្នានឹងមិនធ្វើឱ្យបក្សប្រឆាំងទៅមុខរួចនោះឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ