សមុទ្រចិនខាងត្បូងកាន់តែខិតកៀកមាត់ជ្រោះសង្គ្រាម
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:១៦
ជម្លោះក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូងបាននិងកំពុងវិវឌ្ឍទៅរកភាពអាក្រក់កាន់តែខ្លាំងនារយៈពេលចុងក្រោយនេះ។ ទោះបីជាមានការប្តេជ្ញាចិត្តពីភាគីពាក់ព័ន្ធថាបញ្ហានឹងត្រូវដោះស្រាយដោយសន្តិវិធីក៏ដោយ ក៏ពេលនេះសញ្ញាអាសន្នស្តីពីការប្រកាសសង្គ្រាមបានបង្ហាញកាន់តែច្បាស់ហើយ។ ប៉ុន្មានថ្ងៃចុងក្រោយនេះតំបន់ជម្លោះប្រជុំកោះ Paracels និង Spratlys កំពុងស្ថិតនៅក្នុងចំណុចក្តៅបំផុតមួយប្រៀបបាននឹងភ្នំភ្លើងដែលហៀបនឹងផ្ទុះ។ វៀតណាម និងមហាយក្សចិនកំពុងបង្ហាញសាច់ដុំដាក់គ្នា និងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពប្រុងប្រៀបផ្ទុះសង្គ្រាម។
សមយុទ្ធយោធាទោល(ធ្វើម្នាក់ឯង)មិនធ្លាប់មានរយៈពេលជិត៣០ឆ្នាំដែលវៀតណាមបានរៀបចំធ្វើឡើងកាលពីថ្ងៃចន្ទនៅក្នុងសមុទ្រចិនខាងត្បូងពិតជាសញ្ញាគ្រោះថ្នាក់មួយសម្រាប់ទំនាស់ដែនដីនៅប្រជុំកោះ Paracels និង Spratlys ។ បើទោះបីជាទីក្រុងហាណូយមិនបានភ្ជាប់បញ្ហាទំនាស់នេះទៅនឹងសមយុទ្ធយោធារបស់ខ្លួនក្តី ប៉ុន្តែ សមយុទ្ធនេះធ្វើឡើងជួនចំពេលដែលចិន និងវៀតណាមកំពុងតឹងសរសៃកដាក់គ្នាក្នុងជម្លោះដណ្តើមប្រជុំកោះទាំងពីរខាងលើ។
សញ្ញាគ្រោះថ្នាក់មួយចំនួនទៀតដែលត្រូវពិនិត្យមើលគឺ៖ នៅមុនពេលចាប់ផ្តើមធ្វើសមយុទ្ធនេះ វៀតណាមបានបង្កើនថវិកាដល់ទៅជាង៧០ភាគរយសម្រាប់វិស័យយោធាក្នុងឆ្នាំ២០១១បើប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំ២០១០ពោលគឺចំណាយលើវិស័យយោធាវៀតណាមបានកើនដល់ជិតបីពាន់លានដុល្លារក្នុងនោះទីក្រុងហាណូយក៏បានប្រកាសជាផ្លូវការថា ខ្លួនបានទិញនាវាចម្បាំងចំនួន៦គ្រឿងពីរុស្ស៊ីក្នុងតម្លៃជាង២ពាន់លានដុល្លារ។ នៅមុននេះបន្តិច នាយករដ្ឋមន្ត្រីវៀតណាម លោក ង្វៀន តាន់ហ្ស៊ុង (Nguyen Tan Dung) បានប្រកាសជាចំហថាវៀតណាមត្រូវតែការពារអធិបតេយ្យរបស់ខ្លួនទៅលើទីប្រជុំកោះParacels និង Spratlys ដែលជាកម្មសិទ្ធិមិនអាចប្រកែកបានរបស់វៀតណាម។ ចុងក្រោយនេះ មេដឹកនាំដ៏មានឥទ្ធិពលទីក្រុងហាណូយបានចុះហត្ថលេខាលើបទបញ្ជាមួយដែលអនុញ្ញាតឲ្យអាជ្ញាធរកេណ្ឌយុវជនគ្រប់អាយុឲ្យចូលបម្រើកងទ័ពទៀតផង។
ចំណែកឯចិនវិញ ចិនក៏បានបង្កើនថវិកាបន្ថែម១២ភាគរយឬស្មើនឹង៩៦ពាន់លានដុល្លារទៅលើវិស័យកងទ័ពដែរសម្រាប់ឆ្នាំ ២០១១នេះ។ ទន្ទឹមនឹងនោះ ទីក្រុងប៉េកាំងក៏បានបង្ហាញពីនាវាដឹកយន្តហោះដ៏ធំមិនធ្លាប់មានរបស់ខ្លួនដែលការសាងសង់នឹងត្រូវបញ្ចប់នៅចុងខែមិថុនានេះល្មម។ តើទាំងនេះមិនមែនសញ្ញានៃការប្រុងប្រៀបធ្វើសង្គ្រាមទេឬ? មកដល់ចំណុចនេះ គេគួរកត់សម្គាល់ថាជម្លោះក្នុងដែនសមុទ្រចិនខាងត្បូងមានចារឹកប្រវត្តិសាស្ត្រផង ភូមិសាស្ត្រផង និងសេដ្ឋកិច្ចផង។
នៅឆ្នាំ១៩៤៧ ចិនដែលសម្អាងលើរបកគំហើញជាប្រវត្តិសាស្ត្រនៃនាវាចរណ៍របស់ខ្លួនតាំងពីសតវត្សរ៍ទី១៥ បានផលិតផែនទីមួយដោយក្រសោបយកផ្ទៃសមុទ្រស្ទើរតែទាំងស្រុង។ រហូតដល់ឆ្នាំ១៩៩២ ច្បាប់ចិនមួយបានអនុញ្ញាតឲ្យចិនរក្សាសិទ្ធិកាន់កាប់ប្រជុំកោះទាំងនោះ។
ចំណែកឯវៀតណាមវិញបានសម្អាងលើទីតាំងភូមិសាស្ត្រនិងព្រឹត្តិការណ៍ប្រវត្តិសាស្ត្រមួយចំនួនដែលបង្កើតបានជាទឡ្ហីករណ៍ខាងបុរាណវិទ្យារឹងមាំសម្រាប់បញ្ជាក់ថាដីនោះជារបស់ខ្លួនតាំងពីបុរមបុរាណមកម្ល៉េះ។ ទីក្រុងហាណូយសម្អាងថា ប្រជុំកោះ Paracels និង Spratlys ត្រូវបានទាមទារដោយបារាំងតាំងពីឆ្នាំ១៩៣០ ដោយហេតុថា ប្រជុំកោះទាំងពីរស្ថិតនៅក្នុងដែនដីអាណាម (ឈ្មោះដើមនៃប្រទេសវៀតណាម)។
នៅលើទិដ្ឋភាពសេដ្ឋកិច្ចវិញ សក្តានុពលដ៏សម្បើមនៅក្នុងវិស័យនេសាទក៏ជាមូលហេតុមួយទៀតនៃជម្លោះ។ ចូរកុំភ្លេចថា សមុទ្រចិនខាងត្បូងគឺជាទ្រព្យកំណប់មហាសាលមួយដែលមានតម្លៃទាំងការនេសាទ និងប្រេងកាត សរុបប្រមាណជា១០០០ ពាន់លានដុល្លារ។
នៅមិនទាន់អស់ឡើយ សមុទ្រចិនខាងត្បូងក៏ជាផ្លូវនាវាចរណ៍សមុទ្រដ៏មមាញឹកមួយរបស់ពិភពលោកផងដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះជាងពាក់កណ្តាលនៃការដឹកជញ្ជូនប្រេងតាមដែនសមុទ្របានឆ្លងកាត់ទីនោះ។ តួលេខបានកើនឡើងយ៉ាងគំហុកដោយសារការកើនឡើងនៃតម្រូវការប្រេងក្នុងប្រទេសចិន។ ទាំងនេះបានធ្វើឲ្យវិស័យនាវាចរណ៍នៅក្នុងដែនសមុទ្រចិនខាងត្បូងមានសកម្មភាព៣ដងច្រើនជាងនៅព្រែកជីកស៊ុយអេ និង៥ដងច្រើនជាងព្រែកជីកប៉ាណាម៉ា។
ប៉ុន្តែ ភាពសម្បូរបែបនៅក្នុងសមុទ្រចិនប៉ែកខាងត្បូងបែរជាធ្វើឲ្យតំបន់នេះប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់នៃសង្គ្រាមមិនចប់មិនហើយទៅវិញ។ ទ្រព្យកំណប់មហាសាលនៅក្នុងដែនសមុទ្រមិនត្រូវបានគេទាញយកផលឡើយដោយសារតែជម្លោះដណ្តើមគ្នារវាងប្រទេសជិតខាង។ ឥឡូវនេះ ការប្រឈមមុខដាក់គ្នាយ៉ាងខ្លាំងរវាងវៀតណាម និងមហាយក្សចិនបានឈានដល់កម្រិតអាសន្នមួយ មានន័យថា សមុទ្រចិនខាងត្បូងកំពុងស្ថិតនៅពីមុខមាត់ជ្រោះនៃសង្គ្រាម៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ