ប្រវត្តិរបស់តេងស៊ាវភីងបិតាកំណែទម្រង់សេដ្ឋកិច្ចចិន
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៨:០៣
នៅក្នុងនាទីប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់យើង នៅសប្តាហ៍នេះ សេង ឌីណា សូមងាកមកផ្តោតលើប្រវត្តិរបស់ឥស្សរជនដ៏សំខាន់មួយរូប ដែលជាបិតានៃកំណែទម្រង់សេដ្ឋកិច្ចចិន គឺលោក តេង ស៊ាវភីង។
តេង ស៊ាវភីង កើតនៅឆ្នាំ១៩០៤ នៅក្នុងត្រកូលអ្នកមានមធ្យមមួយ នៅស្រុកគ័ងអាន ខេត្តស៊ីឈ័ន។ នៅពេលនោះចិនស្ថិតក្រោមការដឹកនាំនៃរាជវង្សឆេង (Qing) ហើយសែស្រឡាយនៃត្រកូលតេង ធ្លាប់ជាអ្នកមានកូនចៅធ្វើជាមន្រ្តី ហេតុដូច្នេះហើយបានជាឪពុករបស់តេង ស៊ាវភីង បានខិតខំផ្ចុងផ្តើមកូនឲ្យបានរៀនសូត្រ ក្នុងក្តីស្រមៃចង់ឃើញកូនប្រុសក្នុងត្រកូលបានក្លាយជាមន្រ្តីខ្ពស់។
ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលតេង ស៊ាវភីង ទើបនឹងចាប់ផ្តើមចូលរៀននៅសាលាបានមួយឆ្នាំ រាជវង្សឆេងត្រូវដួលរលំ នៅក្នុងបដិវត្តន៍ឆ្នាំ១៩១១។ របបរាជានិយមត្រូវគេរំលាយចោល ជំនួសមកវិញដោយរបបសាធារណរដ្ឋ ហើយមុខងារជាមន្រ្តីក៏ត្រូវគេលុបចោល។ តែទោះជាយ៉ាងណា ឪពុករបស់តេង ស៊ាវភីង មិនបានបោះបង់ចោលគំនិតចង់ឲ្យកូនទទួលបានការរៀនសូត្រខ្ពង់ខ្ពស់នោះដែរ។
ដោយការប្រឹងប្រែង ភាពឆ្លាតវៃ ព្រមទាំងការទំនុកបម្រុងពីឪពុក តេង ស៊ាវភីង បានប្រឡងជាប់ជាបន្តបន្ទាប់ រហូតដល់ថ្នាក់វិទ្យាល័យ ហើយនៅឆ្នាំ១៩១៩ តេង ស៊ាវភីង មានឱកាសថ្មីមួយទៀត គឺការបន្តការសិក្សានៅបរទេស។ នៅពេលនោះ អ្នកមានម្នាក់នៅខេត្តស៊ីឈ័ន ដែលធ្លាប់បានទៅរៀននៅប្រទេសបារាំង បានបង្កើតអាហារូបករណ៍ពិសេសមួយ ដើម្បីជួយអ្នកស៊ីឈ័នឲ្យបានទៅបន្តការសិក្សានៅបារាំងដូចខ្លួន។ អ្នកចង់ទទួលអាហារូបករណ៍ត្រូវប្រឡងចូលថ្នាក់ត្រៀម ដែលមានរយៈពេលមួយឆ្នាំ មុននឹងប្រឡងយកអាហារូបករណ៍។
តេង ស៊ាវភីង បានប្រឡង់ជាប់ចូលថ្នាក់ត្រៀម ក៏ប៉ុន្តែ ដោយមិនសូវពូកែខាងភាសាបរទេស តេង ស៊ាវភីង ប្រឡងមិនជាប់ខាងភាសាបារាំង ហើយក៏ត្រូវទទួលបរាជ័យក្នុងការប្រឡងយកអាហារូបករណ៍។ ក៏ប៉ុន្តែ ឪពុករបស់តេង ស៊ាវភីង សុខចិត្តចំណាយលុយផ្ទាល់ខ្លួន ធ្វើម៉េចឲ្យតែកូនអាចចេញទៅបន្តការសិក្សានៅប្រទេសបារាំង។
នៅឆ្នាំ១៩២០ ក្នុងវ័យត្រឹមតែ ១៦ឆ្នាំ តេង ស៊ាវភីង រួមជាមួយកូនសិស្សប្រមាណជា ៨០នាក់ផ្សេងទៀត បានឡើងកប៉ាល់ ធ្វើដំណើរចាកចេញពីប្រទេសកំណើត ឆ្ពោះទៅកាន់ប្រទេសបារាំង។ នៅពេលនោះ ការធ្វើដំណើរពីចិនទៅបារាំង ត្រូវចំណាយពេលរហូតដល់រាប់ខែ ហើយត្រូវឈប់សំចតតាមផ្លូវជាច្រើនកន្លែង ដោយកន្លែងឈប់សំចតទីមួយ គឹនៅក្រុងសៀងហៃ ដែលជាសម្បុកនៃជនបរទេសស្បែក ស។
នៅសៀងហៃ តេង ស៊ាវភីង បានសង្កេតឃើញជនជាតិចិន ដែលជាម្ចាស់ស្រុក ត្រូវពួកបរទេសមើលងាយមើលថោកដូចទាសករ ហើយទិដ្ឋភាពបែបនេះក៏កើតមានដែរ នៅតាមទីកន្លែងផ្សេងទៀត ដូចជា ហុងកុង វៀតណាម សិង្ហបុរី និងស្រីលង្កា ដែលកប៉ាល់របស់តេង ស៊ាវភីងត្រូវឈប់សំចត។ រូបភាពនៃភាពអយុត្តិធម៌អស់ទាំងនេះបានដក់ជាប់នឹងផ្នត់គំនិតរបស់តេង ស៊ាវភីង ក៏ដូចជាកូនសិស្សចិនផ្សេងទៀត ហើយវាជាឫសគល់មួយ នៃផ្នត់គំនិតបដិវត្តន៍របស់តេង ស៊ាវភីង នៅពេលក្រោយមកទៀត។
ទៅដល់បារាំង តេង ស៊ាវភីង បានទៅរៀននៅឯតំបន់ណរម៉ង់ឌី (ខាងជើងប្រទេសបារាំង) ហើយដូចជាកូនសិស្សចិនភាគច្រើនផ្សេងទៀត តេង ស៊ាវភីង ត្រូវរៀនបណ្ដើ និងធ្វើការបណ្ដើ ដើម្បីយកលុយចិញ្ចឹមជីវិត។ នៅពេលនោះ បារាំងទើបនឹងងើបចេញពីសង្រ្គាមលោកលើកទី១ ហើយសេដ្ឋកិច្ចកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដុនដាបខ្លាំង។ តម្លៃទំនិញសព្វសារពើក៏ខ្ពស់ ហើយការងារក៏ពិបាករក។ ការងារដែលកូនសិស្សចិនអាចរកបានធ្វើ គឺសុទ្ធសឹងជាការងារប្រើកម្លាំង ទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលតិច ហើយគ្មានភាពថ្លៃថ្នូរ ដែលជនជាតិបារាំងមិនចង់ធ្វើ។
ប្រឈមមុខនឹងបញ្ហានេះ និស្សិតចិនជាច្រើននាក់បាននាំគ្នាធ្វើបាតុកម្មនៅមុខស្ថានតំណាងចិន ក្នុងក្រុងប៉ារីស ដើម្បីទាមទារឲ្យរដ្ឋាភិបាលជួយគិតគូរដល់ជីវភាពរបស់ពួកគេ ក្នុងហេតុផលថា អ្វីដែលពួកគេកំពុងធ្វើនៅបារាំង គឺរៀនសូត្រយកចំណេះដឹងទៅជួយអភិវឌ្ឍប្រទេស។ ក៏ប៉ុន្តែ ការទាមទាររបស់ពួកគេត្រូវបានតំណាងរដ្ឋាភិបាលចិនធ្វើមិនដឹងមិនឮ ហើយលើសពីនេះទៅទៀត មេដឹកនាំបាតុកម្មខ្លះត្រូវបានប៉ូលិសបារាំងចាប់ខ្លួន ដោយខ្លះត្រូវបានបណ្តេញឲ្យទៅកាន់ប្រទេសចិនវិញ។
កំហឹងនឹងរដ្ឋាភិបាលបានធ្វើឲ្យនិស្សិតចិនខ្លះកើតគំនិតចង់ផ្លាស់ប្តូររដ្ឋាភិបាលចិននៅពេលនោះ ដែលពួកគេគិតថា ជារដ្ឋាភិបាលដែលកំសាក គ្មានសមត្ថភាព និងមិនគិតគូរពីធនធានមនុស្ស ដែលជាទំពាំងស្នងឫស្សី។ នៅក្នុងបរិបទនោះហើយ ដែលនិស្សិតចិនមួយចំនួនធំ ក្នុងនោះ ក៏រួមមានទាំង តេង ស៊ាវភីងផង ចាប់ផ្តើមមានទំនោរទៅរកមនោគមន៍វិជ្ជាកុម្មុយនិស្ត ដែលជាមនោគមន៍វិជ្ជាកំពុងតែរីកដុះដាលខ្លាំង នៅក្នុងប្រទេសបារាំង ក៏ដូចជា នៅក្នុងប្រទេសផ្សេងទៀតនៅអឺរ៉ុប។ នៅឆ្នាំ១៩២១ តេង ស៊ាវភីង បានចូលជាសមាជិកចលនាយុវជនចិនកុម្មុយនិស្តប្រចាំតំបន់អឺរ៉ុប ហើយបានជួប និងស្គាល់និស្សិតចិនមួយរូប ដែលក្រោយមកក្លាយជាឥស្សរជនដ៏សំខាន់មួយរូប នៃបដិវត្តន៍កុម្មុយនិស្តចិន គឺ ជូ អេនឡាយ។
តាមការពិតទៅ នៅក្នុងប្រទេសបារាំង តេង ស៊ាវភីង មិនបានរៀនសូត្រជាប់លាប់នោះទេ ដោយសារតែរវល់ធ្វើការ។ ការងារភាគច្រើន តម្រូវឲ្យតេង ស៊ាវភីង ត្រូវផ្អាកការសិក្សា។ រហូតទាល់តែដល់ពេលធ្វើការសន្សំលុយបានខ្លះហើយ ទើបត្រឡប់ទៅរៀនវិញ។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយពីរត់ចុះរត់ឡើងជាច្រើនដង សាលារៀនក៏លែងទទួលឲ្យចូលរៀន ចំណែកឯរោងចក្រធ្លាប់ធ្វើការក៏លែងទទួលឲ្យធ្វើការ។ នៅទីបំផុតទៅ តេង ស៊ាវភីង ត្រូវដើរទាត់ខ្យល់ នៅស្រុកបារាំង។ នៅពេលនោះហើយ ដែលតេង ស៊ាវភីង ចាប់ផ្តើមចំណាយពេលច្រើន ទៅលើការសិក្សាមនោគមន៍វិជ្ជាកុម្មុយនិស្ត ព្រមទាំងមានពេលចូលរួមក្នុងចលនាយុវជនកុម្មុយនិស្តអឺរ៉ុប។
នៅខែមិថុនាឆ្នាំ១៩២៣ តេង ស៊ាវភីង បានចូលធ្វើការនៅការិយាល័យកុម្មុយនិស្តអឺរ៉ុប ប្រចាំក្រុងប៉ារីស។ នៅទីនោះ តេង ស៊ាវភីង ធ្វើការក្រោមបង្គាប់របស់ ជូ អេនឡាយ ហើយការងារដ៏សំខាន់មួយ ក្នុងក្នុងចំណោមកិច្ចការដែល តេង ស៊ាវភីង គឺការបោះពុម្ពកាសែតជាភាសាចិន ដែលគេដាក់ឈ្មោះថា “ជីគ័ង” (មានន័យថា “ពន្លឺក្រហម”)។
ធ្វើការបានមួយឆ្នាំ នៅខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩២៤ តេង ស៊ាវភីង ដែលមានវ័យត្រឹមតែ ២០ឆ្នាំ ត្រូវបានបក្សកុម្មុយនិស្តចិនទទួលឲ្យចូលជាសមាជិកពេញសិទ្ធិ ព្រមទាំងទទួលបាននូវការតែងតាំងឲ្យធ្វើជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាប្រតិបត្តិនៃចលនាយុវជនកុម្មុយនិស្តចិនប្រចាំតំបន់អឺរ៉ុប។ តេង ស៊ាវភីង បានចាកចេញពីប្រទេសបារាំងទៅម៉ូស្គូ នៅឆ្នាំ១៩២៥ មុននឹងវិលត្រឡប់ទៅកាន់ប្រទេសចិនវិញ នៅចុងឆ្នាំ១៩២៧៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ