រ៉ុកកែតអាល្លឺម៉ង់ V2៖ ឫសគល់នៃបច្ចេកវិទ្យារ៉ុកកែតសម័យទំនើប
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ១០:១០
រ៉ុកកែតអវកាស (ក៏ដូចជារ៉ុកកែតយោធា) មានឫសគល់ចេញពីការរកឃើញរំសេវ និងកាំជ្រួចបាញ់ជាការកម្សាន្ត នៅចិនសម័យបុរាណ ហើយមានមូលដ្ឋានវិទ្យាសាស្រ្ត ពីច្បាប់ចលនារបស់អ៊ីសាក់ ញូតុន។ ក៏ប៉ុន្តែ បច្ចេកវិទ្យារ៉ុកកែតសម័យទំនើប ដែលគេប្រើជាទូទៅ នៅក្នុងសម័យកាលបច្ចុប្បន្ននេះ មានឫសគល់ចេញពីអាវុធដ៏សំខាន់មួយ របស់អាល្លឺម៉ង់ណាស៊ី ក្នុងសម័យសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ គឺរ៉ុកកែត ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា V-2 រចនាឡើងដោយវិស្វកររ៉ុកកែតដ៏ល្បីរបស់អាល្លឺម៉ង់ គឺ Wernher von Braun។
Wernher von Braun កើតនៅថ្ងៃទី២៣ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩១២ នៅក្នុងត្រកូលស្តុកស្តម្ភមួយ នៅអាល្លឺម៉ង់។ ជាក្មេង ដែលពីដំបូងមិនសូវជារៀនពូកែប៉ុន្មាននោះទេ ជាពិសេស មិនសូវពូកែខាងមុខវិជ្ជាវិទ្យាសាស្រ្ត គឺគណិតវិទ្យា និងរូបវិទ្យា ក៏ប៉ុន្តែ ជាក្មេងដែលដក់ចិត្តខ្លាំងទៅលើផ្នែកអវកាស និងតារាសាស្រ្ត។
ចំណុចរបត់ចម្បង ដែលនាំ von Braun ទៅរកដំណើរជីវិតជាអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រ គឺកើតឡើង នៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ១៩២៥។ នៅពេលនោះ von Braun ដែលមានវ័យ ១៣ឆ្នាំ បានអានសៀវភៅមួយក្បាលនិពន្ធដោយអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តអាល្លឺម៉ង់មួយរូប ដែលត្រូវបានគេចាត់បញ្ចូលទៅក្នុងចំណោមបិតាស្ថាបនិកទាំង៣រូប នៃវិទ្យាសាស្រ្តរ៉ុកកែត គឺ Hermann Oberth ។ សៀវភៅនេះនិយាយអំពីចក្ខុវិស័យក្នុងការប្រើរ៉ុកកែត នៅក្នុងការធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីអវកាស ដែលជាប្រធានបទត្រូវនឹងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ von Braun ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងសៀវភៅនេះ មានចំណុចបច្ចេកទេសជាច្រើន ដែលពិបាកយល់ ដោយសារតែ von Braun មិនសូវពូកែខាងរូបវិទ្យា និងគណិតវិទ្យា។ ចាប់ពីពេលនោះហើយ ដែល von Braun ចាប់ផ្តើមយកចិត្តទុកដាក់ ប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ រហូតបានក្លាយជាសិស្សឆ្នើមមួយរូបនៅសាលារៀន។
Von Braun បានរៀនចប់ថ្នាក់វិស្វករខាងមេកានិក ហើយបន្តការសិក្សារហូតបានបញ្ចប់សញ្ញាបត្រថ្នាក់បណ្ឌិត ពីសកលវិទ្យាល័យក្រុងប៊ែរឡាំង។ ក្នុងពេលជាមួយគ្នា von Braun ក៏បានចូលរួមយ៉ាងសកម្មផងដែរ នៅក្នុងក្រុមសិក្សាស្រាវជ្រាវខាងរ៉ុកកែត ជាពិសេស គឺបានទៅធ្វើជាជំនួយការឲ្យ Hermann Oberth នៅក្នុងការស្រាវជ្រាវ និងពិសោធន៍ ទៅលើម៉ូទ័ររ៉ុកកែត ដែលប្រើឥន្ធនៈរាវ (Liquid-fuel)។
គិតត្រឹមចុងឆ្នាំ១៩៣៤ ក្រុមការងាររបស់ von Braun បានផលិត និងសាកល្បងប្រកបដោយជោគជ័យ នូវរ៉ុកកែតប្រើឥន្ធនៈរាវចំនួនពីរដើម ដែលអាចហោះឡើងទៅដល់រយៈកម្ពស់ ២៤០០ម៉ែត្រពីដី ដែលជារយៈកម្ពស់មួយដ៏ខ្ពស់ សម្រាប់បច្ចេកវិទ្យារ៉ុកកែត ក្នុងសម័យកាលនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ គិតមកទល់នឹងពេលនោះ អាល្លឺម៉ង់ ដែលស្ថិតក្រោមកាន់អំណាចរបស់ហ៊ីត្លែរ បានហាមឃាត់ការសិក្សា និងសាកល្បងរ៉ុកកែតជាលក្ខណៈឯកជន ដោយគ្រប់គម្រោងសិក្សាស្រាវជ្រាវលើរ៉ុកកែតទាំងអស់ ត្រូវដាក់ឲ្យស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់កងទ័ព ហើយប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកទៀត នៅក្នុងពេលដែលពិភពលោកកំពុងឆាបឆេះដោយសង្គ្រាម (សង្គ្រាមលោកលើកទី២) von Braun ក៏ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យដឹកនាំក្រុមស្រាវជ្រាវដ៏ធំមួយរបស់កងទ័ពអាល្លឺម៉ង់។ គោលដៅ គឺយកបច្ចេកវិទ្យារ៉ុកកែត ទៅផលិតជាអាវុធ ដើម្បីប្រើនៅក្នុងសង្គ្រាម ហើយអាវុធ ដែល von Braun ផលិតបាន សម្រាប់កងទ័ពអាល្លឺម៉ង់នៅពេលនោះ គឺរ៉ុកកែត ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា V-2។
រ៉ុកកែត V-2 នេះ ជាប្រភេទរ៉ុកកែតប្រើឥន្ធនៈរាវ មានប្រវែង ១៤ម៉ែត្រ ទម្ងន់តួរ៉ុកកែត ១៣តោន ផ្ទុកក្បាលគ្រាប់ទម្ងន់ជិត១តោន ហើយអាចបាញ់ឡើងទៅលើដល់រយៈកម្ពស់រហូតដល់ទៅជាង ១៧០គីឡូម៉ែត្រពីដី ពោលគឺជារ៉ុកកែតដំបូងបង្អស់ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ដែលអាចធ្វើដំណើរចេញផុតពីស្រទាប់បរិយាកាសផែនដី ចូលទៅដល់ក្នុងលំហអវកាស។
រ៉ុកកែត V-2 ត្រូវបានបាញ់សាកល្បងដោយជោគជ័យជាលើកដំបូង នៅឆ្នាំ១៩៤២ ហើយត្រូវបានដាក់ឲ្យប្រតិបត្តិការ នៅឆ្នាំ១៩៤៤ ដោយប្រើជាលើកដំបូងបង្អស់ វាយប្រហារទៅលើទីក្រុងប៉ារីស នៅខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩៤៤ គឺ ៣ខែក្រោយពីកងទ័ពអាមេរិក និងសម្ព័ន្ធមិត្តវាយលុកចូលរំដោះប្រទេសបារាំង តាមឆ្នេរ Normandie។
នៅពេលដែលសង្គ្រាមលោកលើកទី២ឈានចូលដល់ទីបញ្ចប់ ហើយអាល្លឺម៉ង់ត្រូវចាញ់សង្គ្រាម ទាំងសហរដ្ឋអាមេរិក និងទាំងសហភាពសូវៀត សុទ្ធតែបានប្រជែងគ្នាចូលកាន់កាប់ទីតាំងស្រាវជ្រាវ និងផលិតរ៉ុកកែត V2 រឹបអូសយកប្លង់រ៉ុកកែត ក៏ដូចជា តួរ៉ុកកែត ដែលនៅសេសសល់មិនទាន់ប្រើ ដើម្បីយកទៅសិក្សាលម្អិត អំពីបច្ចេកវិទ្យារបស់វា។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្វីដែលកាន់តែសំខាន់ជាងរ៉ុកកែត និងប្លង់រ៉ុកកែតនេះទៅទៀត គឺខួរក្បាល ដែលនៅពីក្រោយការរចនា និងផលិតរ៉ុកកែត គឺ Wernher von Braun។
នៅដើមឆ្នាំ១៩៤៥ នៅពេលដែលកងទ័ពសូវៀតវាយលុកចូលជិតដល់ Peenamünde ដែលជាទីតាំងស្រាវជ្រាវ និងផលិតរ៉ុកកែត V2 von Braun និងក្រុមស្រាវជ្រាវបានសម្រេចគ្នាថា ពួកគេសុខចិត្តចុះចូលប្រគល់ខ្លួនឲ្យអាមេរិកជាជាងសូវៀត ដូច្នេះ ក៏បានធ្វើដំណើរចាកចេញពី Peenamünde ហើយប៉ុន្មានខែក្រោយមកទៀត បានប្រគល់ខ្លួនឲ្យកងទ័ពអាមេរិក នៅខែឧសភាឆ្នាំ១៩៤៥។
ទៅដល់អាមេរិក von Braun ព្រមជាមួយនឹងក្រុមការងារស្រាវជ្រាវរ៉ុកកែត V2 រាប់រយនាក់ បានបន្តការងារស្រាវជ្រាវលើបច្ចេកវិទ្យារ៉ុកកែតជាបន្តទៅទៀត ដោយពីដំបូង von Braun ត្រូវបានតែងតាំងឲ្យធ្វើជាប្រធានគម្រោងអភិវឌ្ឍមីស៊ីលបាលីស្ទិកឲ្យកងទ័ពអាមេរិក ហើយនៅក្នុងគម្រោងនេះ von Braun បានយកបច្ចេកវិទ្យារ៉ុកកែត V2 ទៅផលិតជាមីស៊ីលថ្មីមួយទៀត គឺមីស៊ីលឈ្មោះ Redstone ដែលជាមីស៊ីលបាលីស្ទិកលើកដំបូងរបស់អាមេរិក និងជាមីស៊ីលដំបូងបង្អស់របស់អាមេរិក ដែលត្រូវបានបាញ់ដោយបំពាក់ក្បាលគ្រាប់នុយក្លេអ៊ែរ។
Von Braun និងក្រុមការងារពី Peenamünde ក៏បានយកបច្ចេកវិទ្យារ៉ុកកែត V2 ទៅផលិតជារ៉ុកកែត សម្រាប់ប្រើក្នុងវិស័យអវកាសផងដែរ គឺរ៉ុកកែតឈ្មោះ Juno ដែលត្រូវបានប្រើ ក្នុងការបាញ់បង្ហោះផ្កាយរណបដំបូងបង្អស់របស់អាមេរិក គឺផ្កាយរណបឈ្មោះ Explorer-1 បាញ់បង្ហោះ នៅថ្ងៃទី៣១ ខែមករា ឆ្នាំ១៩៥៨ ជាការឆ្លើយតបនឹងការបាញ់បង្ហោះផ្កាយរណប Sputnik របស់សូវៀត កាលពី ៤ខែមុន។
នៅឆ្នាំ១៩៦០ Wernher von Braun ត្រូវបានផ្ទេរចេញពីកងទ័ព ឲ្យទៅធ្វើការនៅទីភ្នាក់ណាសា ដោយនៅទីនោះ von Braun ត្រូវបានតែងតាំងជានាយកមជ្ឈមណ្ឌលស្រាវជ្រាវដ៏ធំមួយឈ្មោះ Marshall Space Flight Center និងជាអ្នកទទួលខុសត្រូវដឹកនាំគម្រោងផលិតរ៉ុកកែតអវកាសដ៏សំខាន់មួយ នៅក្នុងប្រវត្តិនៃវិស័យអវកាស គឺរ៉ុកកែត Saturn V ដែលអាមេរិកប្រើ ក្នុងការបញ្ជូនអវកាសយានិកឲ្យទៅចុះចតលើដីព្រះចន្ទជាលើកដំបូងបង្អស់ នៅក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តរបស់មនុស្សជាតិ គឺបេសកកម្មអាប៉ូឡូទី១១ នៅឆ្នាំ១៩៦៩។
ដូច្នេះ សរុបជារួមមកវិញ រ៉ុកកែត V2របស់អាល្លឺម៉ង់ក្នុងសម័យសង្គ្រាមលោកលើកទី២គឺជាឫសគល់រួម នៃបច្ចេកវិទ្យារ៉ុកកែតទាំងពីរប្រភេទនៅក្នុងសម័យកាលបច្ចុប្បន្ន៖ ទីមួយ មីស៊ីលបាលីស្ទិក ដែលអាចបំពាក់ក្បាលគ្រាប់នុយក្លេអ៊ែរ ជាអាវុធប្រល័យលោក និងមួយទៀត រ៉ុកកែតអវកាស ដែលប្រើក្នុងការធ្វើដំណើរទៅក្នុងទីអវកាស ហើយជួយឲ្យមនុស្សយើងអាចពង្រីកចំណេះដឹងទៅលើចក្រវាល៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ