ប្រជាជនចិនរស់នៅក្នុងទីក្រុងមានច្រើនជាងនៅតាមជនបទ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៤៦
ជាលើកទីមួយក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃប្រទេសចិនដែលមានប្រជាជនចិនរស់នៅក្នុងទីក្រុងច្រើនជាងនៅតាមជនបទ។ នេះជាការប្រកាសឲ្យដឹងដោយរដ្ឋាភិបាលចិននៅថ្ងៃអង្គារទី១៧មករាឆ្នាំ២០១២។ បើយោងតាមតួលេខរបស់ការិយាល័យជាតិខាងស្ថិតិ នៅចុងឆ្នាំ២០១១នេះ មានប្រជាជនចិនប្រមាណ៦៩០លាននាក់រស់នៅក្នុងទីក្រុងហើយមានប្រមាណ៦៥៦លាននាក់រស់នៅតាមស្រុកស្រែចំការ។ តើទាំងនេះបណ្តាលមកពីមូលហេតុអ្វី?
នារយៈប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ គេកត់សម្គាល់ឃើញមានប្រជាជនចិនកាន់តែច្រើន ឡើងៗរត់មករស់នៅក្នុងទីក្រុង។ មូលហេតុដែលជំរុញឲ្យប្រជាជនចិនធ្វើបែបនេះមានច្រើន៖
ទី១- បណ្តាលមកពីមានបញ្ហាបញ្ឈប់សមូហភាវកម្មក្នុងវិស័យកសិកម្ម។
ទី២- ឧស្សាហូបនីយកម្មដែលមានកាន់តែខ្លាំងឡើងៗក្នុងប្រទេសចិនបានទាក់ទាញប្រជាកសិករឲ្យរត់មករស់នៅក្នុងទីក្រុងដើម្បីលក់កម្លាំងបម្រើការងារក្នុងរោងចក្រដែលរកប្រាក់បានច្រើនជាងធ្វើការនៅតាមជនបទ។
ក្នុង១ឆ្នាំៗមានប្រជាជនចិនប្រមាណ២១លាននាក់ដែលរត់មករស់នៅក្នុងទីក្រុង។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជាបច្ចុប្បន្ននេះ មានប្រជាជនចិនប្រមាណ៦៩០.លាននាក់រស់នៅក្នុងទីក្រុងដែលតំណាងដល់ទៅ៥១,២៧%នៃប្រជាជនចិនសរុបដែលមាន១ ៣៤៧លាននាក់ហើយមានប្រមាណ៦៥៦លាននាក់រស់នៅតាមស្រុកស្រែចំការ។ គួរកត់សម្គាល់ថា កាលពី៣០ឆ្នាំមុនប្រជាជនចិនដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុងមានតែ២០%ប៉ុណ្ណោះ។
ហើយប្រជាជនចិនរស់នៅក្នុងទីក្រុងនឹងបន្តកើនឡើងរហូតដល់ទៅ៨០០លាននាក់នៅរវាឆ្នាំ២០២០ខាងមុខនេះ។ នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍របស់រដ្ឋាភិបាលចិនដែលបានផ្សាយឲ្យដឹងនៅខែតុលាឆ្នាំ២០១១កន្លងទៅ។ នេះបានសេចក្តីថា នៅចុងទសវត្សរ៍នេះ នឹងមានប្រជាជនចិនប្រមាណជាង១០០លាននាក់នឹងរត់មករស់នៅក្នុងទីក្រុងបន្ថែមទៀត។
បើនៅតែបែបនេះ នៅរយៈពេល២០ឆ្នាំខាងមុខនឹងមានប្រជាជនចិនដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុងតំណាងដល់ទៅ៧៥%នៃប្រជាជនចិនសរុប។ ហើយទាំងនេះច្បាស់ជាបង្កបង្កើតឲ្យមានផលវិបាកធ្ងន់ធ្ងរធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់វិស័យបរិស្ថាននិងការអភិវឌ្ឍន៍សង្គម-សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសចិន។
ការស្ទុះកើនឡើងខ្លាំងនៃនគរូបនីយកម្មនឹងតម្រូវឲ្យមានការអភិវឌ្ឍន៍ដ៏សែនខ្លាំងក្លា ដើម្បីបំពេញសេចក្តីត្រូវការក្នុងវិស័យហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ វិស័យដឹកជញ្ជូន វិស័យថាមពល និងការសម្អាតទឹកសម្រាប់ប្រើប្រាស់.....។ល។.....
ការស្ទុះកើនឡើងយ៉ាងឆាប់ហ័សនៃវិស័យនគរូបនីយកម្មចិននេះក៏នឹងបង្កឲ្យកើតមានផងទៀត “ភាពតានតឹង” រវាង "អ្នកក្រុងថ្មោងថ្មី” និង "អ្នកក្រុងជើងចាស់” ។ ដោយហេតុថា "អ្នកក្រុងថ្មោងថ្មី” គ្មានសិទ្ធិទទួលបាននូវសេវាសង្គមក្នុងវិស័យសុខាភិបាលឬអប់រំដូច "អ្នកក្រុងជើងចាស់” ឡើយ។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជាកូនចៅរបស់ "អ្នកក្រុងថ្មោងថ្មី” បានចាប់ធ្វើការទាមទារឲ្យមានសិទ្ធិដូចកូនចៅ"អ្នកក្រុងជើងចាស់” ក្នុងការទទួលបាននូវសិទ្ធិសង្គមក្នុងវិស័យសុខាភិបាលនិងវិស័យអប់រំ។ ហើយស្ថានភាពតានតឹងនេះ មានលក្ខណៈកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរនៅខណៈដែលមានប្រជាកសិករចិនកាន់តែច្រើនរត់មករស់នៅក្នុងទីក្រុង។ សូមបញ្ជាក់ថា ចាប់ពីពេលនេះទៅទល់ឆ្នាំ២០២៥ ប្រទេសចិនអាចនឹងមានទីក្រុងដែលមានប្រជាជនយ៉ាងតិច១លាននាក់រស់នៅដល់ទៅ២២១ទីក្រុង ហើយមាន២៣ទីក្រុងដែលមានប្រជាជនយ៉ាងតិច៥លាននាក់រស់នៅ ទល់នឹងទ្វីបអឺរ៉ុបទាំងមូលដែលមានទីក្រុងដែលមានប្រជាជន១លាននាក់រស់នៅតិចជាង៤០។
នៅក្នុងជំនួបហ្វ័ររូមអភិវឌ្ឍន៏សហគ្រាសចិននៅពេលថ្មីៗកន្លងទៅនេះ សហគ្រិនចិនយល់ឃើញថា អភិក្រមនៃនគរូបនីយកម្មអាចជាកត្តាវិជ្ជមានជួយជំរុញដល់ការទិញដូរហូបចុកផ្ទៃក្នុងរបស់ប្រទេសចិន។ ដោយហេតុថា បើមានប្រជាជនរស់នៅក្នុងទីក្រុងកាន់តែច្រើន ទទួលបានការអប់រំខ្ពស់ នោះវិស័យឧស្សាហកម្មកម្មន្តសាលចិនក៏អាចវិវឌ្ឍទៅរកបច្ចេកវិទ្យាកាន់តែខ្ពស់ផងដែរ ហើយប្រាក់ចំណូលដែលរកបានដោយអ្នកទីក្រុងដែលមានកាន់តែច្រើនឡើងៗក៏ពិតជាបច្ច័យដ៏វិជ្ជមានជួយជំរុញវិស័យទិញដូរហូបចុកផ្ទៃក្នុងរបស់ប្រទេសចិន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ