អំពើពុករលួយបង្កប់នៅក្នុងផ្នត់គំនិតមនុស្សខ្មែរ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៣៩
នៅកម្ពុជាអំពើពុករលួយនៅតែជាជំងឺសង្គមដែលមិនងាយនឹងព្យាបាលឲ្យជាដាច់។ បញ្ហានៅត្រង់ថា អំពើពុករលួយបានបង្កប់នៅក្នុងផ្នត់គំនិតមនុស្សយ៉ាងជ្រៅ។ ជាទូទៅ ការសូកប៉ាន់ហាក់ដូចជាវត្ថុដែលជាប់នឹងខ្លួនរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ។ ទម្លាប់សូកប៉ាន់ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាជារឿងមួយ រីឯប្រពន្ធ័ច្បាប់នៅទន់ខ្សោយគឺជាអំណោយផលមួយទៀតសម្រាប់ការប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយ។ អំពើពុករលួយ ស៊ីសង្វាក់គ្នាបានធ្វើឲ្យសង្គមពិបាកនឹងស្គាល់ការអភិវឌ្ឍន៍ពិតប្រាកដ។ ដូច្នេះ ក្នុងការប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយ គេពិតជាមិនអាចមើលរំលងកត្តាទាំងនេះបានឡើយ។
និយាយពីអំពើពុករលួយ គេត្រូវគិតដល់តួអង្គសំខាន់ពីរ គឺអ្នកសូក និងអ្នកទទួលសំណូក។ តួអង្គទាំងពីរនេះគឺជាក្រុមមនុស្សដែលបង្កើតឲ្យមានអំពើពុករលួយ។ នៅកម្ពុជា ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយគឺជាបេសកកម្មដ៏ធំធេងនិងចាំបាច់បំផុតមួយពីព្រោះអំពើពុករលួយគឺជាដំបៅមហារីកសង្គមដ៏ចំណាស់មួយដែលបានស៊ីរូងសង្គមខ្មែរឲ្យរីងរៃពិបាកនឹងចាកចេញពីភាពក្រីក្រ។
ក៏ប៉ុន្តែ ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយបានពើបប្រទះនឹងឧបសគ្គសំខាន់ៗជាច្រើនក្នុងនោះមានកត្តាសំខាន់ពីរយ៉ាងគឺ ទី១ ឆន្ទៈនយោបាយរបស់អ្នកដឹកនាំនៅមានកម្រិត និងទី២ អំពើពុករលួយបានបង្កប់យ៉ាងជ្រៅនៅក្នុងផ្នត់គំនិតមនុស្សខ្មែរជាទូទៅដែលពិបាកនឹងលាងជម្រះ។ ជាទូទៅ មេដឹកនាំប្រទេសពីជំនាន់មួយទៅមួយសុទ្ធតែបានអះអាងថា ស្អប់ខ្ពើមអំពើពុករលួយ។ ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើគេពិនិត្យឲ្យស៊ីជម្រៅ ឆន្ទៈនយោបាយនៅមានកម្រិតពីព្រោះអំពើពុករលួយនាំឲ្យអ្នកនយោបាយមានលុយ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេរក្សាអំណាចនយោបាយបាន។ នេះជាហេតុផលដ៏សំខាន់មួយដែលកម្រិតប្រសិទ្ធភាពនៃការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយនៅកម្ពុជា។
ម្យ៉ាងទៀត មិនមែនតែអ្នកនយោបាយទេ ប៉ុន្តែ ការសូកប៉ាន់ហាក់ដូចជាវត្ថុជាប់នឹងប្រាណរបស់មនុស្សខ្មែរស្ទើរតែគ្រប់គ្នា។ នៅពេលមានបញ្ហាអ្វីមួយកើតឡើងចំពោះសមាជិកក្រុមគ្រូសាររបស់ខ្លួន ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាទូទៅតែងគិតជាបឋមដល់ការប្រើប្រាស់លុយកាក់ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាពោលគឺការសូកប៉ាន់នេះឯង។ ពួកអ្នកមានសុខចិត្តចំណាយលុយមិនស្តាយឲ្យតែបានឈ្នះ ឬបានរួចខ្លួនពីទុក្ខទោសទោះជាត្រូវចាយក្នុងតម្លៃណាក៏ដោយ។ ចំណែកឯអ្នកក្រវិញ សុខចិត្តលក់ទ្រព្យសម្បត្តិ គោក្របី ដីស្រែចម្ការដែលខ្លួនមាន ឬរហូតដល់ខ្ចីបុលគេដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាក្នុងផ្លូវពុករលួយ។ ទម្លាប់នេះតែងលុបទៅលើការគិតគូរដល់ប្រពន្ធ័យុត្តិធម៌ និងផ្លូវច្បាប់។
គឺក្នុងបរិបទនេះហើយដែលការសូកនិងការទទួលសំណូកហាក់បានក្លាយជាទម្លាប់ប្រចាំថ្ងៃមួយទៅហើយនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។ ម្យ៉ាងទៀតមន្ត្រីរាជការដែលទទួលសំណូកហាក់ដូចជាមិនញញើតនឹងសម្ញែងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួនដែលកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័សលើសពីប្រាក់ខែដែលពួកគេទទួលបានពីរដ្ឋ។ ការទទួលស្គាល់អំពើពុករលួយជាទូទៅ មិនត្រឹមតែអនុញ្ញាតឲ្យអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើពុករលួយរួចផុតពីសំណាញ់ច្បាប់ប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ពួកគេថែមទាំងរស់នៅយ៉ាងមានសេចក្តីសុខតាមរយៈទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ស្តុកស្តម្ភរបស់ខ្លួន។ ការបង្អួតគ្នាអំពីលុយ ឡាន វីឡា និងសម្ភារៈប្រើប្រាស់ទំនើបៗនៅក្នុងចំណោមមន្ត្រីនានាគឺជាឧទាហរណ៍ស្រាប់។
ក្នុងស្ថានភាពបែបនេះ ការលុបបំបាត់អំពើពុករលួយឲ្យអស់ពីសង្គមគឺជាបេសកកម្មដ៏លំបាកមួយ។ លំបាកដោយហេតុថា ការសូកប៉ាន់និងការទទួលសំណូកត្រូវបានគេអនុវត្តដោយស៊ីសង្វាក់គ្នានិងដោយលួចលាក់។ ធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ អំពើពុករលួយមួយចំនួនកើតឡើងដោយការជម្រិតដោយត្រង់ៗក៏មាន។ ជាទូទៅ ជនរងគ្រោះសុខចិត្តបង់ប្រាក់ឲ្យជនពុករលួយជាជាងការទាមទាររកយុត្តិធម៌ពីព្រោះពួកគេយល់ថា ពិបាកនឹងយកឈ្នះលើអ្នកមានអំណាច។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយបាននិងកំពុងធ្វើនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា។ ការបង្កើតអង្គភាពប្រឆាំងអំពើពុករលួយ និងសកម្មភាពរបស់អង្គភាពនេះគឺជាចំណុចចាប់ផ្តើមមួយគួរជាទីលើកទឹកចិត្ត។ ប៉ុន្តែ សកម្មភាព និងវិធានការទាំងឡាយត្រូវតែធ្វើឡើងដោយឆន្ទៈពិតប្រាកដ និងស្មើភាពគ្នា៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ