ចិនក្រោមការដឹកនាំរបស់ម៉ៅសេទុងក្រោយជ័យជម្នះឆ្នាំ១៩៤៩
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៧:៥៧
នៅក្នុងនាទីប្រវត្តិសាស្រ្តពិភពលោករបស់យើង នៅសប្តាហ៍នេះ សេង ឌីណា សូមលើកឡើង អំពីសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន ក្រោមការដឹកនាំរបស់ម៉ៅសេទុង ក្រោយជ័យជម្នះលើរដ្ឋាភិបាលចាង កាយចៀក នៅឆ្នាំ១៩៤៩។
សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន (ចិនកុម្មុយនិស្ត) ត្រូវបានម៉ៅសេទុងប្រកាសបង្កើតឡើង នៅទីក្រុងប៉េកាំង នៅថ្ងៃទី១ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៤៩ ក្រោយពីបានបណ្តេញរដ្ឋាភិបាលគួមីនតាង របស់ចាង កាយចៀកឲ្យធ្លាក់ពីអំណាច ហើយរត់ទៅបង្កើតរដ្ឋាភិបាលនិរទេស នៅកោះតៃវ៉ាន់។
ការឡើងមកកាន់អំណាចរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តចិនបានកើតឡើង ដោយសារតែចរន្តបី នៃសាធារណមតិចិន ដែលវេញបញ្ចូលគ្នា៖
- ទីមួយ ចលនាជាតិនិយមចិនប្រឆាំងនឹងបរទេស ដែលបានកើតមានឡើងចាប់តាំងពីសង្រ្គាមអាភៀន នៅអំឡុងសតវត្សរ៍ទី១៩
- ទីពីរ ការចងអាឃាតរវាងវណ្ណៈខ្ពស់ទាប ជាពិសេស រវាងវណ្ណៈកសិករ និងអភិជនម្ចាស់ដី
- ទីបី ការខឹងសម្បាររបស់ប្រជាជនទូទៅគ្រប់វណ្ណៈទាំងអស់ចំពោះអំពើពុករលួយ និងអសមត្ថភាពរបស់របស់រដ្ឋាភិបាលគួមីនតាងរបស់ចាង កាយចៀក
នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់បក្សកុម្មុយនិស្ត ប្រជាជនចិនទាំងអស់ត្រូវបានគេបែងចែកជាវណ្ណៈកសិករ វណ្ណៈមធ្យម និងវណ្ណៈអភិជនម្ចាស់ដី ហើយរដ្ឋាភិបាលកុម្មុយនិស្តចិនតែងតែរៀបចំឲ្យមានកិច្ចប្រជុំជាសាធារណៈ ដើម្បីបើកឲ្យវណ្ណៈកសិករធ្វើការរិះគន់ពួកអភិជន ព្រមទាំងដាក់សម្ពាធឲ្យពួកគេសារភាពនូវទោសកំហុសពីអតីតកាល ឬបោះបង់នូវដីធ្លី ឬទ្រព្យសម្បត្តិផ្សេងទៀត ដើម្បីយកទៅដាក់ជាសម្បត្តិរួម។
នៅក្នុងចន្លោះពីឆ្នាំ១៩៤៩ ទៅឆ្នាំ១៩៥៧ ដីធ្លីកសិកម្មទាំងអស់នៅក្នុងប្រទេសចិនត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលកុម្មុយនិស្តរៀបចំដាក់ជាសម្បត្តិរួម ឬដាក់ឲ្យស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់សមូហភាព ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា “ក្រុមសាមគ្គីបង្កបង្កើនផល” ហើយផលដែលក្រុមសាមគ្គីផលិតបានត្រូវកាត់ឲ្យរដ្ឋពី ៥% ទៅ ១០%។
សកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចនៅតាមទីក្រុងវិញក៏ត្រូវដាក់ឲ្យស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់បក្សកុម្មុយនិស្តផងដែរ ដោយគ្រប់សហគ្រាសឯកជនទាំងអស់ត្រូវរដ្ឋាភិបាលកុម្មុយនិស្តយកមកដាក់ជាកម្មសិទ្ធិរបស់រដ្ឋ ហើយរាល់សកម្មភាពរកស៊ីជាលក្ខណៈឯកជនទាំងអស់ត្រូវដាក់ឲ្យនៅក្រៅច្បាប់។ អ្នកជំនួញណាដែលសុខចិត្តសហការជាមួយបក្សកុម្មុយនិស្ត ត្រូវបានរក្សាឲ្យនៅកាន់តំណែងនៅក្នុងក្រុមហ៊ុន តែក្នុងឋានៈជាបុគ្គលិករដ្ឋ។ ចំណែកឯអ្នកជំនួញដែលមិនព្រមសហការជាមួយបក្សកុម្មុយនិស្ត ត្រូវប្រឈមមុខនឹងការដាក់ទោស ហើយខ្លះក៏ត្រូវបង្ខំចិត្តចោលផ្ទះសម្បែង ចោលទ្រព្យសម្បត្តិ ដោយរត់ភៀសខ្លួនចេញទៅតៃវ៉ាន់ ឬហុងកុង។
និយាយពីទំនាក់ទំនងក្រៅប្រទេសវិញ សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងសហភាពសូវៀត ដែលជាប្រទេសកុម្មុយនិស្តដូចគ្នា។ នៅដើមឆ្នាំ១៩៥០ ម៉ៅសេទុង ដែលជាលេខាបក្ស និងជូ អេនឡាយ ដែលជានាយករដ្ឋមន្រ្តី បានធ្វើដំណើរទៅកាន់ទីក្រុងម៉ូស្គូ ដើម្បីចរចាចុះសន្ធិសញ្ញាមិត្តភាពជាមួយសហភាពសូវៀត។ តាមរយៈសន្ធិសញ្ញាមិត្តភាពនេះ សាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិនទទួលបាននូវជំនួយជាច្រើនពីសំណាក់សហភាពសូវៀត។ យុវជនចិនប្រមាណជា ២ម៉ឺននាក់បានទទួលអាហារូបករណ៍ ដើម្បីទៅរៀននៅសហភាពសូវៀត ចំណែកសាស្រ្តាចារ្យ និងវិស្វករសូវៀតប្រមាណជា ១ម៉ឺននាក់ ត្រូវបានបញ្ជូនឲ្យមកបង្រៀន និងផ្តល់ប្រឹក្សាដល់អ្នកជំនាញចិន ក្នុងការសាងសង់ផ្លូវថ្នល់ ស្ពាន ទំនប់ និងរោងចក្រ។
សម្រាប់សហរដ្ឋអាមេរិក ការឡើងកាន់អំណាចរបស់ពួកកុម្មុយនិស្តនៅចិន គឺជាបរាជ័យដ៏ធំមួយនៃនយោបាយការបរទេសអាមេរិក នៅក្នុងសម័យកាលនោះ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើទោះបីជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ រដ្ឋការរបស់លោក Harry Truman បានទាញនូវក្តីសន្និដ្ឋានមួយថា រដ្ឋាភិបាលសាធារណរដ្ឋចិន ដឹកនាំដោយ ចាង កាយចៀក បានបាត់បង់ការគាំទ្រទាំងស្រុងពីសំណាក់ប្រជាជនចិន ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលនេះមិនសក្តិសមនឹងទទួលជំនួយពីអាមេរិកតទៅទៀតទេ។
នៅឆ្នាំ១៩៥០ កងទ័ពកុម្មុយនិស្តចិនរៀបចំប្រុងប្រៀបខ្លួន ដើម្បីវាយលុកលើតៃវ៉ាន់ ក្នុងគោលដៅកម្ទេចរដ្ឋាភិបាលរបស់ចាង កាយចៀក ឈានទៅបញ្ចប់សង្រ្គាមស៊ីវិលឲ្យបានជាស្ថាពរ។ នៅពេលនោះ រដ្ឋាភិបាលក្រុងវ៉ាស៊ីងតោនបានកំណត់ថា អាមេរិកនឹងលែងលូកដៃចូលក្នុងសង្រ្គាមស៊ីវិលនេះតទៅទៀត ដោយចង់ទុកឲ្យតៃវ៉ាន់ប្រឈមមុខជាមួយចិនកុម្មុយនិស្តតែម្នាក់ឯង។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្វីៗត្រូវផ្លាស់ប្តូរទាំងអស់ នៅពេលដែលសង្រ្គាមកូរ៉េផ្ទុះឡើង នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៥០។
នៅក្នុងរយៈពេល៣ឆ្នាំ (១៩៥០-១៩៥៣) កងទ័ពអាមេរិក និងកងទ័ពកុម្មុយនិស្តចិន ត្រូវប្រឈមមុខដាក់គ្នាដោយផ្ទាល់ នៅក្នុងសង្រ្គាមកូរ៉េ ដោយអាមេរិកគាំទ្រកូរ៉េខាងត្បូង ហើយចិនគាំទ្រកូរ៉េខាងជើង។
នៅពេលនោះ បក្សកុម្មុយនិស្តចិនគិតថា អាមេរិកចង់យកសង្រ្គាមកូរ៉េមកធ្វើជាលេស ដើម្បីចូលឈ្លានពានចិន ក្នុងគោលដៅផ្តួលរំលំរបបកុម្មុយនិស្ត ហើយនាំចាង កាយចៀក មកកាន់អំណាចវិញ។ ចំណែកសហរដ្ឋអាមេរិកវិញគិតថា សង្រ្គាមកូរ៉េផ្ទុះឡើង គឺដោយសារតែចិនជាអ្នកដុតបញ្ឆេះឡើង ក្នុងគោលដៅពង្រីកឥទ្ធិពលកុម្មុយនិស្ត នៅក្នុងតំបន់។ ដូច្នេះ សម្រាប់អាមេរិក ចិនកុម្មុយនិស្តគឺជាគ្រោះថ្នាក់ដ៏ចម្បងមួយចំពោះចលនាប្រជាធិបតេយ្យនៃប្លុកសេរី។ ហេតុដូច្នេះហើយបានជា នៅពេលដែលសង្រ្គាមកូរ៉េចាប់ផ្តើមផ្ទុះឡើង លោកប្រធានាធិបតីអាមេរិក Harry Truman បានបញ្ជូនកងទ័ពជើងទឹកអាមេរិកប្រចាំតំបន់ប៉ាស៊ីហ្វិកឲ្យទៅឈរជើងនៅច្រកសមុទ្រដែលនៅចន្លោះតៃវ៉ាន់ និងចិនដីគោក ដោយផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុងនូវនយោបាយដែលបានដាក់ចេញពីពេលមុនដែលថានឹងមិនលូកដៃធ្វើអន្តរាគមន៍ នៅក្នុងសង្រ្គាម រវាងចិនកុម្មុយនិស្ត និងចិនតៃវ៉ាន់។
សង្រ្គាមកូរ៉េ គឺជាចំណុចរបត់ដ៏សំខាន់មួយ ដែលកំណត់អនាគតនៃទំនាក់ទំនងចិន-អាមេរិក នៅក្នុងរយៈពេលរាប់ទសវត្សរ៍ក្រោយៗមកទៀត។ នៅក្នុងរយៈពេលជិត ៣០ឆ្នាំ ក្រោយសង្រ្គាមកូរ៉េ សហរដ្ឋអាមេរិកបានបដិសេធមិនទទួលស្គាល់រដ្ឋាភិបាលនៃសាធារណរដ្ឋប្រជាមានិតចិន ព្រមទាំងបានហាមឃាត់ពលរដ្ឋអាមេរិកមិនឲ្យធ្វើដំណើរឬធ្វើការរកស៊ីអ្វីទាំងអស់ជាមួយចិនដីគោក។ សម្រាប់អាមេរិក រដ្ឋាភិបាលស្របច្បាប់របស់ចិនមានតែមួយគត់ គឺរដ្ឋាភិបាលរបស់ចាង កាយចៀក នៅតៃវ៉ាន់ ដែលត្រូវបានគេប្រគល់សិទ្ធិឲ្យកាន់កាប់អាសនៈជាតំណាងប្រទេសចិននៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខអ.ស.ប។ មេដឹកនាំកុម្មុយនិស្តចិនវិញបានកំណត់ថា សហរដ្ឋអាមេរិក ដែលកាលពីក្នុងអំឡុងសង្រ្គាមលោកលើកទី២ ធ្លាប់ជាសម្ព័ន្ធមិត្តនឹងគ្នា ក្នុងការប្រយុទ្ធតទល់នឹងជប៉ុន តែឥឡូវនេះ គឺអាមេរិកដែលជាសត្រូវដ៏ធំបំផុតរបស់ចិន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ