តើពេលណាកសិករខ្មែរក្លាយជា«សេដ្ឋីស្រុកស្រែ»?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០៦
មជ្ឈមណ្ឌលសិក្សានិងអភិវឌ្ឍន៍កសិកម្មហៅកាត់ថា CEDAC មានផែនការប្រកបដោយមហិច្ឆតាមួយដោយចង់ឲ្យកសិករខ្មែរក្លាយជាសេដ្ឋីស្រុកស្រែនៅឆ្នាំ ២០២២។ ផែនការនេះស្តាប់ទៅអាចឲ្យអ្នកខ្លះអស់សំណើច ប៉ុន្តែ វាជាគំនិតវិជ្ជមានមួយដែលគួរទទួលបានការគាំទ្រនិងជំរុញឆ្ពោះទៅកាន់គោលដៅ។ ពាក្យថា«សេដ្ឋីស្រុកស្រែ»តាមន័យរបស់សេដាកគឺសំដៅទៅលើកសិករដែលមានជីវភាពធូរធារនិងអាចម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងបាន។ ផែនការនេះមិនមែនហួសហេតុទេ តែវាជាមហិច្ចតាសមស្របដែលអាចសម្រេចបានប្រសិនបើមានការគាំទ្រនិងការចូលរួមពីភាគីពាក់ព័ន្ធនានា។ ប៉ុន្តែ តើពេលណាទើបកសិករខ្មែរក្លាយជាសេដ្ឋីស្រុកស្រែ?
វិស័យកសិកម្មគឺជាសរសរទ្រូងមួយក្នុងចំណោមសរសរទ្រូង៤ដែលទ្រង់សេដ្ឋកិច្ចជាតិកម្ពុជា។ កសិកម្មក៏ជាវិស័យមួយដែលមានស្ថិរភាពជាងគេដែរបើធៀបនឹងវិស័យ៣ផ្សេងទៀតគឺ វិស័យកាត់ដេរ សំណង់ និងទេសចរណ៍ ដែលជាទូទៅងាយប្រឈមនឹងហានីភ័យជាង។ ម្យ៉ាងទៀតប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាង ៨០ ភាគរយរស់នៅទីជនបទដែលពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើការងារកសិកម្ម។
យោងតាមរបាយការណ៍របស់ក្រសួងកសិកម្ម បច្ចុប្បន្ន កម្ពុជាមានផ្ទៃដីកសិកម្មសរុបជាង ៥,៥ លានហិកតាក្នុងនោះផ្ទៃដីដាំស្រូវមានជាង៣លានហិកតានិងផ្ទៃដីសម្រាប់ដំណាំរួមផ្សំមានជាងមួយលានហិកតា។ ក្រៅពីធានាសន្តិសុខស្បៀង វិស័យកសិកម្មក៏បាននាំចំណូលជូនរដ្ឋយ៉ាងច្រើនផងដែរតាមរយៈការនាំចេញ។ ប៉ុន្តែ វិស័យជាគន្លឹះនេះបែរជាបានទទួលការវិនិយោគតិចតួចនិងមានការអភិវឌ្ឍយឺតយ៉ាវយ៉ាងខ្លាំងនៅឡើយ។
ជាការពិតណាស់ ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ដូចកម្ពុជាដែលពលរដ្ឋភាគច្រើនលើសលប់រស់នៅទីជនបទមានតែវិស័យកសិកម្មទេដែលជាទីពឹងដ៏កក់ក្តៅបាន។ និយាយពីកសិកម្ម គេមិនអាចមិននិយាយពីធនធានទឹកបានទេ។ ជាក់ស្តែង ប្រសិនបើគេធ្វើដំណើរពីកម្ពុជាទៅវៀតណាមឬក៏ថៃ គេអាចមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ពីភាពខុសគ្នានៃទីជនបទកម្ពុជានិងប្រទេសជិតខាងទាំងនោះ។
គ្រាន់តែឆ្លងព្រំដែនភា្លម ភាពហួតហែងដែលមាននៅខាងកម្ពុជាត្រូវបានជំនួសដោយធម្មជាតិខៀវស្រងាត់នៅក្នុងប្រទេសជិតខាងទាំងនោះ។ ដោយសារកង្វះទឹក កសិករខ្មែរភាគច្រើនបានទុកដីឲ្យទំនេរចោលពេញមួយរដូវប្រាំងក្នុងសភាពហួតហែង។ នៅតំបន់ខ្លះ កុំថាឡើយដល់ទៅទឹកសម្រាប់ធ្វើស្រែ សូម្បីតែទឹកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃក៏ខ្វះខាតដែរ។
ក្រៅពីទឹក តំបន់ជនបទកម្ពុជាក៏នៅខ្វះខាតហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធ័ជាច្រើនទៀតដែរដូចជាផ្លូវ ស្ពាន សាលារៀន មន្ទីរពេទ្យ ជាដើម។ រីឯសហគ្រាសខាតតូចនិងមធ្យមដែលអាចផ្តល់ការងារជូនប្រជាពលរដ្ឋនោះ ក៏ច្រើនតែប្រមូលផ្តុំគ្នានៅក្នុងទីប្រជុំជននិងទីក្រុងធំៗតែប៉ុណ្ណោះ។ ប្រសិនបើចង់បន្តការសិក្សាទៅថ្នាក់ខ្ពស់ឬចង់បានការងារធ្វើអ្នកជនបទចាំបាច់ត្រូវឡើងមកទីក្រុង។
ពិតណាស់ថា រដ្ឋាភិបាលបានចាត់ទុកនយោបាយទឹកជាអាទិភាពមួយក្នុងការដឹកនាំរបស់ខ្លួន។ ការបង្កើតក្រសួងធនធានទឹកនិងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងមួយចំនួនរបស់ក្រសួងនេះគឺជាឧទាហរណ៍ជាក់ស្តែង។ ប៉ុន្តែ ការធានាឲ្យមានទឹកខួបប្រាំងខួបវស្សាក្នុងតំបន់ជនបទទាំងមូលស្ថិតនៅឆ្ងាយពីការរំពឹងទុកនៅឡើយ។ ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលត្រូវបង្កើនថវិកាឲ្យបានច្រើនដល់វិស័យកសិកម្មនិងត្រូវទាក់ទាញគម្រោងវិនិយោគធំៗក្នុងវិស័យនេះបន្ថែមទៀត។
នៅកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន ការអភិវឌ្ឍខ្លាំងកើតមានតែនៅក្នុងតំបន់ដែលមានមនុស្សតិចដូចជាទីក្រុងនិងទីប្រជុំជនធំ។ ប៉ុន្តែ តំបន់ជនបទដែលមានប្រជាជនភាគច្រើនរស់នៅបែរជាមានការអភិវឌ្ឍតិចតួចនិងយឺតយ៉ាវយ៉ាងខ្លាំងទៅវិញ។ ការអភិវឌ្ឍដែលខ្វះតុល្យភាពនេះហើយដែលធ្វើឲ្យប្រទេសនេះពិបាកចាកចេញពីភាពក្រីក្រ។ ទំនងជាមើលឃើញបញ្ហានេះហើយបានជាអង្គការសេដាកដែលដឹកនាំដោយអ្នកជំនាញកសិកម្មដាក់ចេញនូវផែនការប្រកបដោយមហិច្ចតាថា កសិករខ្មែរគួរតែក្លាយជា«សេដ្ឋីស្រុកស្រែ»នៅឆ្នាំ ២០២។
តាមន័យរបស់សេដាក សេដ្ឋីស្រុកស្រែគឺមានន័យត្រឹមថា កសិករដែលមានជីវភាពធូរធានិងអាចធ្វើម្ចាស់លើខ្លួនឯងបាន។ ផែនការនេះពិតជាសមស្របទៅនឹងស្ថានភាពប្រទេសជាតិ ហើយវា អាចសម្រេចបានប្រសិនបើមានការគាំទ្រនិងចូលរួម ជាពិសេសការគាំទ្រពីក្រសួងកសិកម្មតែម្តង។ មិនត្រឹមតែគាំទ្រទេ តាមពិតទៅក្រសួងកសិកម្មគួរតែជំរុញផែនការនេះឲ្យទៅជាគោលនយោបាយជាតិតែម្តងហើយគួរធ្វើសកម្មភាពឲ្យបានខ្លាំងក្លាបំផុត។
ប្រសិនបើផែនការនេះសម្រេចបានមែន បញ្ហាជាច្រើននឹងត្រូវបានដោះស្រាយដូចជា ភាពក្រីក្រ ចំណាកស្រុក និងការកាត់បន្ថយគម្លាតរវាងទីក្រុងនិងជនបទជាដើម។ បញ្ហាដី ទឹក ពូជ ជី និងបច្ចេកទេសកសិកម្ម គឺជាគន្លឹះដែលត្រូវដោះស្រាយ។ តើពេលណាទើបកសិករខ្មែរក្លាយជា«សេដ្ឋីស្រុកស្រែ»? សំណួរនេះហាក់ពិបាករកចម្លើយ ប៉ុន្តែ យូរឬឆាប់វាអាស្រ័យទាំងស្រុងទៅនឹងឆន្ទៈនិងសមត្ថភាពរបស់ក្រសួងកសិកម្មនិងភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងឡាយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ