តើកម្ពុជាបានរៀនសូត្រអ្វីខ្លះពីម្ចាស់ជំនួយ?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០៩
ប្រទេសកម្ពុជា ត្រូវការជំនួយបរទេសដើម្បីដំណើរការគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងគ្រប់វិស័យ។ ជំនួយបរទេសជារឿងមិនអាចចៀសវាងបានសម្រាប់សង្គមមួយដែលងើបពីភាពខ្ទេចខ្ទាំដូចកម្ពុជា ប៉ុន្តែ ជាទូទៅ ការពឹងផ្អែកលើជំនួយបរទេសខ្លាំងពេកធ្វើឲ្យខ្មែរបាត់បង់ការពឹងពាក់លើខ្លួនឯង។ ជាក់ស្តែង ក្រោយពីម្ចាស់ជំនួយដកខ្លួន គម្រោងអភិវឌ្ឍន៍មួយចំនួនគាំងលែងអាចដំណើរការ។ នេះមានន័យថា កម្ពុជា ហាក់មិនបានរៀនសូត្រនិងទាញយកសក្តានុពលពីជំនួយបរទេសដើម្បីពង្រឹងសមត្ថភាពខ្លួនឯងគ្រប់គ្រាន់ នៅឡើយទេ។ តើហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ?
រយៈពេលពីរទសវត្សរ៍ចុងក្រោយនេះ ជំនួយបរទេសបានហូរចូលមកក្នុងប្រទេសកម្ពុជាយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ទាំងជំនួយជាថវិកា និងជំនួយបច្ចេកទេស។ ជំនួយបរទេសបានចូលរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការស្តារសង្គមកម្ពុជាឡើងវិញចេញពីភាពខ្ទេចខ្ទាំដែលបន្សល់ទុកពីរបបខ្មែរក្រហម។
ប៉ុន្តែ ជំនួយបរទេសក៏បានបង្កើត«វប្បធម៌»ផ្តេកផ្តួលទៅលើតែជំនួយកាន់តែច្រើនឡើងដែរ។ ជាទូទៅ អ្នកទទួលខុសត្រូវគ្រប់វិស័យតែងស្វែងរកជំនួយយកមកអនុវត្តគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍របស់ខ្លួន។ ការខិតខំស្វះស្វែងទាក់ទាញម្ចាស់ជំនួយឲ្យគាំទ្រគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍ទាំងនោះ គឺជារឿងល្អមួយ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលអាក្រក់នោះគឺ មន្ត្រីខ្មែរមួយចំនួនច្រើនតែមិនសប្បាយចិត្តនឹងជំនួយបច្ចេកទេសប៉ុន្មានឡើយ ប្រសិនបើគ្មានថវិកាភ្ជាប់ជាមួយ។ ជាទូទៅ ពួកគេត្រូវការប្រយោជន៍បុគ្គលថែមទៀតពីគម្រោងអភិវឌ្ឍន៍។
ម្យ៉ាងទៀត ទោះជាបានទទួលជំនួយជាច្រើនឆ្នាំ ប៉ុន្តែ នៅពេលម្ចាស់ជំនួយដកខ្លួន គម្រោងមួយចំនួនក៏ឈប់ដំណើរការ ហើយក៏បានវិលមករកសភាពដើមវិញតែដដែល។ នេះសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញពី«វប្បធម៌»ពឹងពាក់តែលើជំនួយបរទេសទាំងស្រុងដោយមិនបានរៀនសូត្រអ្វីសោះពីម្ចាស់ជំនួយ។ ទម្លាប់ដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់មួយទៀតនោះគឺ ក្រសួង ឬស្ថាប័នជាច្រើន មិនបានព្យាយាមប្រើប្រាស់គ្រប់លទ្ធភាពរបស់ខ្លួនសិនមុននឹងពឹងលើ ជំនួយនោះឡើយ តែពួកគេហាក់ដូចជាទន្ទឹងរង់ចាំទាល់តែមានជំនួយទើបអាចធ្វើអ្វីបាន។ ជាក់ស្តែង គ្រាន់តែស្ប៉តអប់រំខ្លីមួយក៏ចាំបាច់ត្រូវមានការឧបត្ថម្ភពីសំណាក់ ម្ចាស់ជំនួយជាច្រើនដែរ ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ គេប្រាកដជាមិនអាចផលិតបានឡើយ។
ជាការពិតណាស់ ជំនួយថវិកាក្តី ឬជំនួយបច្ចេកទេសក្តី ពិតជាមានតម្លៃណាស់សម្រាប់សង្គមក្រីក្រដូចជាកម្ពុជា។ ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យជំនួយទាំងនោះមានប្រយោជន៍, ទី១ គេត្រូវប្រើប្រាស់វាឲ្យអស់លទ្ធភាពនិងឲ្យចំទិសដៅ ។ និងទី២ គេត្រូវទាញយកប្រយោជន៍ពីការអនុវត្តគម្រោងទាំងនោះឲ្យបានក្នុង កម្រិតអតិបរមាដើម្បីកសាងសមត្ថភាពធនធានមនុស្សរបស់ខ្លួនដើម្បីអាចធានានិរន្តរភាពនៃគម្រោងនៅក្រោយពេលម្ចាស់ជំនួយដកខ្លួនចេញ។ និយាយតាមបែបផ្សេង ខ្មែរត្រូវរៀនចាប់ត្រីដោយខ្លួនឯងជាបណ្តើរៗតាមរយៈការរៀនសូត្រពីម្ចាស់ជំនួយដោយមិនត្រូវរង់ចាំគេផ្តល់ត្រីឲ្យតែរហូតនោះឡើយ។
នៅក្នុងបណ្តាប្រទេសជិតខាងយើង គេត្រេកអរនឹងទទួលជំនួយបច្ចេកទេសពីអង្គការអន្តរជាតិ ឬពីរដ្ឋាភិបាលបរទេសណាមួយទោះបីមិនមែនជាជំនួយជាថវិកាក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែ នៅកម្ពុជា ជំនួយបច្ចេកទេសហាក់ដូចជាត្រូវបានគេផ្តល់តម្លៃតិចជាងជំនួយថវិកាពីព្រោះតែជំនួយប្រភេទនេះមិនផ្តល់ប្រយោជន៍ដល់បុគ្គលអ្នកអនុវត្តគម្រោងឡើយ។នេះជាឥរិយាបថខុសឆ្គងដ៏ធំមួយដែលបាន និងកំពុងបង្អាក់ដំណើរការអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសកម្ពុជា និងកំពុងធ្វើឲ្យម្ចាស់ជំនួយអស់ទឹកចិត្ត។
រយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍នៃការទទួលជំនួយពីបរទេស កម្ពុជាគួរតែរៀនសូត្របានគ្រប់គ្រាន់ពីម្ចាស់ជំនួយពោលគឺវាគួរតែជាពេលវេលាសមល្មមហើយដែលប្រទេសនេះរៀនសូត្រនិងដកបទពិសោធន៍បានគ្រប់គ្រាន់ពីម្ចាស់ជំនួយដែលអាចឈានទៅពឹងពាក់លើខ្លួនឯងបានមួយចំណែកធំ។ ប៉ុន្តែ បើពិនិត្យជារួម ការពឹងលើជំនួយបរទេសប្រហែលជានៅប្រើពេលយូរតទៅទៀតពីព្រោះ«វប្បធម៌»ផ្តេកផ្តួលលើជំនួយហាក់នៅតែពេញនិយមនៅឡើយ។
ដូច្នេះ ដើម្បីពន្លឿនការអភិវឌ្ឍ ពលរដ្ឋខ្មែរខ្លួនឯងជាពិសេសមន្ត្រីមានសមត្ថកិច្ច ត្រូវផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបថមួយចំនួនជាចាំបាច់៖ ទី១ ត្រូវលុបបំបាត់«វប្បធម៌»ផ្តេកផ្តួលតែលើជំនួយ ហើយបែរមកប្រកាន់ទស្សនៈ«ខ្លួនទីពឹងខ្លួន»ឲ្យបានច្រើនតាមដែលអាច ធ្វើបាន។ ទី២ នៅពេលមានជំនួយពីខាងក្រៅ គេត្រូវប្រើប្រាស់វាឲ្យមានប្រយោជន៍ពីរទន្ទឹមគ្នា គឺ ប្រយោជន៍ហេដ្ឋារចនាសម្ពន្ធ័រូបវន្ត័ផង និងការអភិវឌ្ឍន៍សមត្ថភាពធនធានមនុស្សផង។
គ្មានបរទេសណារង់ចាំជួយប្រទេសកម្ពុជាជារៀងរហូតបានទេ។ ម្យ៉ាងទៀត នៅពេលដែលប្រទេសស្គាល់ការអភិវឌ្ឍន៍សមល្មមហើយ ជំនួយបរទេសនឹងត្រូវកាត់បន្ថយជាស្វ័យប្រវត្តិ។ នេះជាចំណោទនៅចំពោះមុខរបស់ប្រទេសកម្ពុជាដែលត្រូវរួមគ្នាគិតគូរ មានន័យថា ខ្មែរត្រូវតែរំដោះខ្លួនពីវប្បធម៌ពឹងលើជំនួយបរទេសឲ្យបានឆាប់តាមដែលអាចធ្វើបាន។ ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ កម្ពុជានឹងពិបាកចាកចេញពីភាពក្រីក្រនិងមិនអាចឈានទៅពឹងលើខ្លួនឯងបានឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ