សំណុំរឿងឃាតកម្ម ដែលប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ត្រូវលាងជម្រះរាល់ការសង្ស័យ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៤៨
ឃាតកម្មលើលោក ឈុត វុទ្ធី សកម្មជនព្រៃឈើ បានរំលងផុតទៅ ៥ ឆ្នាំហើយ។ មានការមិនអស់ចិត្តចំពោះសំណុំរឿងឃាតកម្មនេះ ហើយក៏មានការសម្តែងមតិយ៉ាងផុសផុលដែរពីសំណាក់យុវជន នៅមុខព្រះបរមរាជវាំង កាលពីម្សិលមិញ។ ជាក់ស្តែងទៅ ការស្លាប់របស់លោក ឈុត វុទ្ធី គឺមិនមែនជាលើកទីមួយទេ ដែលមានការបាញ់ប្រហារលើបុគ្គលល្បី។ ឆ្លៀតឱកាសនេះ ហេង ឧត្តម សូមរម្លឹកឡើងវិញពីឃាតកម្មលើជនល្បីៗនៅស្រុកខ្មែរ ក្នុងរយៈពេលជាង២០ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ហើយដែលប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ គួរតែត្រូវលាងជម្រះរាល់ការសង្ស័យ។
ទោះចង់មិនចង់! ការគាស់កកាយសំណុំរឿងឃាតកម្មចាស់ៗ ក្នុងឱកាសខួបមរណភាព៥ឆ្នាំ របស់លោក ឈុត វុទ្ធី គឺជារឿងជៀសមិនផុត ពីបណ្តាមតិសារធារណៈជន។ ទន្ទឹមនេះ ពិធីរម្លឹកខួប ៥ឆ្នាំនេះ ក៏នាំឲ្យគេនឹកឃើញពីករណីឃាតកម្មទាំងអម្បាលម៉ាន ដែលបានកើតមានឡើង ចាប់តាំងពីពេលបោះឆ្នោត ឆ្នាំ ១៩៩៣មក។ ក្នុងនោះ គឺមានព្រឹត្តិការណ៍បាញ់ប្រហារធំៗ សម្លាប់ជនល្បីៗមួយចំនួន រាប់ទាំងអ្នកវិភាគនយោបាយ មេសហជីព ជនល្បីខាងបរិស្ថាន អ្នកកាសែតដែលល្បីខាងរិះគន់ ព្រមទាំងតារាចម្រៀង ហើយក៏មានដែរ អ្នកជំនួញលុយហូរហៀរ។
ឆ្នាំទៅមិញ ឆ្នាំ២០១៦ គឺជាការបាញ់ប្រហារសម្លាប់ បណ្ឌិត កែម ឡី អ្នកវិភាគនយោបាយ។ ឃាតកម្មនេះនាំឲ្យមានការរិះគន់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះការធ្លាក់ចុះនៃសេរីភាពបញ្ចេញមតិ និងជាការប្រឈមមុខខ្លាំងលើវិស័យសិទ្ធិមនុស្ស។ ករណីនេះ ក៏ត្រូវអង្គការអ្នកកាសែតគ្មានព្រំដែន បានទម្លាក់ចំណាត់ថ្នាក់ នៃសេរីភាពសារព័ត៌មាននៅកម្ពុជា ក្នុងរបាយការណ៍របស់ខ្លួន ចុះផ្សាយកាលពីពេលម្សិលមិញ ផងដែរ។
ចំណែក ក្នុងខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ការបាញ់ប្រហារលោកឧកញ៉ាអ៊ឹងម៉េងជឺ នៅក្បែរស្តាតអូឡាំពិក បានធ្វើឲ្យកក្រើកក្រុងភ្នំពេញ។ ហើយការបាញ់សម្លាប់សកម្មជនការពារព្រៃឈើ លោក ឈុត វុទ្ធី កាលពីឆ្នាំ ២០១២នៅក្នុងព្រៃខេត្តកោះកុង មិនត្រឹមតែធ្វើឲ្យល្បីកក្រើកសារព័ត៌មានក្នុងស្រុកទេ គឺថែមទាំងល្បីឮរន្ទឺ សុសសាយលើឆាកអន្តរជាតិថែមទៀត។ ហើយដែលពេលនេះ គឺក្រុមគ្រួសារសព នៅកំពុងតែសម្លឹករកយុត្តិធម៌នៅឡើយ។
គេក៏នៅចាំមិនភ្លេចដែរ ពីឃាតកម្មសម្លាប់លោក ជា វិជ្ជា ប្រធានសហជីពសេរីកម្មករ កាលពីដើមឆ្នាំ២០០៤ នៅក្បែរវត្តលង្ការ ក្រុងភ្នំពេញ។ លោកជាវិជ្ជាដែលបានចេញមុខ ដឹកនាំហ្វូងកម្មករធ្វើបាតុកម្មយ៉ាងផុសផុល ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០០០-២០០៤។ ជាង១៣ឆ្នាំទៅហើយ តែគេនៅវែកមុខឃាតករពិតប្រាកដ មិនទាន់ឃើញនៅឡើយទេ។
ក្រៅពីបុគ្គលសំខាន់ៗខាងបរិស្ថាននិងខាងសហជីពកម្មករទាំងនេះ នៅក្នុងផ្នែកសិល្បៈវិញ តារាចម្រៀង ពិសិដ្ឋ ពិលិការ ក៏ត្រូវបានឃាតករបាញ់សម្លាប់ដែរ កាលពីពាក់កណ្តាលឆ្នាំ១៩៩៩។ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក មានការបាញ់ប្រហារទៅលើអ្នកចម្រៀង ទូច ស៊ុននិច គឺនៅខែតុលា ឆ្នាំ២០០៣ ហើយនៅឆ្នាំ២០០៧ មានការបាញ់ប្រហារជាថ្មីទៀត លើតារាចម្រៀង ពៅ បញ្ញាពេជ្រ។
បន្ថែមពីនេះ ក្នុងវិស័យសារព័ត៌មានវិញ អ្នកកាសែតមួយចំនួន រួមទាំងលោក ឃឹម សំបូរ អ្នកកាសែតជើងចាស់ ដែលច្រើនតែសរសេររិះគន់នោះ ក៏ត្រូវគេលួចធ្វើឃាតដែរ។ គាត់ស្លាប់ជាមួយនឹងកូនប្រុស ក្នុងឆ្នាំ២០០៨ នៅកណ្តាលក្រុងភ្នំពេញ។ ក៏មានដែរ ការបាញ់សម្លាប់ព្រះសង្ឃ និងមន្ត្រីរបស់គណបក្សនយោបាយផ្សេងៗទៀត។
រហូតមកទល់នឹងសព្វថ្ងៃ សំណុំរឿងបាញ់ប្រហារឃាតកម្មធំៗទាំងអស់នេះ គឺនៅតែបង្កភាពមន្ទិលសង្ស័យ មិនទាន់ជ្រះស្រឡះនៅឡើយទេ។ ព្រោះថា ឃាតកម្មខ្លះ រកមិនឃើញមុខឃាតករ។ រីឯការប្រហារមួយចំនួនទៀត គេចាប់មិនបានជនល្មើស ហើយពេលខ្លះ បើចាប់មនុស្សបានហើយ បែរជាចាប់ច្រឡំទៅទៀត។ តួយ៉ាង ករណីស្លាប់របស់លោក ជាវិជ្ជា ដែលលោកប៊នសំណាងនិងសុខសំអឿន ត្រូវជាប់ឃុំអស់ប្រហែលជា៦ឆ្នាំ ហើយទីបំផុតទៅតុលាការកំពូល បានសម្រេចឲ្យដោះលែង ព្រោះរកមិនឃើញកំហុស។
ជាទូទៅ អ្នកសង្កេតការណ៍ជាតិ និងអន្តរជាតិ បានវាយតម្លៃលើឃាតកម្មបាញ់សម្លាប់ទាំងអស់នេះ ថាជារឿងនយោបាយ តែការបាញ់ប្រហារខ្លះក៏មានដែរជារឿងបុគ្គលឯកជន ដូចជារឿងអាស្រូវផ្លូវភេទជាដើម។
ជាការគួរឲ្យកត់សម្គាល់ រៀងរាល់លើក គណបក្សប្រឆាំង និងសង្គមស៊ីវិលមួយចំនួន តែងតែចោទប្រកាន់ និងដាក់កំហុស ទៅលើមន្ត្រីបក្សកាន់អំណាច ឬរដ្ឋាភិបាលតែម្តង ដែលជាអ្នកនៅពីក្រោយខ្នងការស្លាប់បុគ្គលល្បីៗទាំងនោះ។ ហើយការស្លាប់របស់បណ្ឌិត កែម ឡី, ក៏អតីតប្រមុខបក្សប្រឆាំង បានចោទប្រកាន់តែម្តងថាជាការរៀបចំរបស់រដ្ឋអំណាច។ ក៏ប៉ុន្តែ រៀងរាល់ដង គណបក្សកាន់អំណាច តែងតែប្រកាសការពារខ្លួន និងទាត់ចោលការទម្លាក់កំហុស និងរាល់ការចោទប្រកាន់ទាំងឡាយ។
ជារួម ការបំបែកសំណុំរឿងឃាតកម្មទាំងអស់នេះ ឲ្យមានតម្លាភាព ស៊ើបអង្កេតដោយឯករាជ្យ និងអាចជឿទុកចិត្ត គឺឱកាសដែលរដ្ឋាភិបាលនិងប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ ត្រូវលាងជម្រះស្នាមប្រឡាក់ទាំងឡាយ។ មិនដូច្នោះ ស្លាកស្នាមប្រឡាក់ ទំនងជាលំបាកនឹងលុបបំបាត់ណាស់ ខណៈដែលរាល់ពេលបុណ្យរម្លឹកខួបមរណភាពនៃអ្នកស្លាប់ទាំងនោះ គឺត្រូវមហាជនតែងតែងស្រែកដង្ហើយរកយុត្តិធម៌នោះ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ