អសន្តិសុខសង្គមជា«សង្គ្រាមថ្មី»ក្នុងសម័យ«សន្តិភាព»
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៤៤
បន្ទាប់ពីឃាតកម្មយ៉ាងកក្រើកទីក្រុងភ្នំពេញកាលពីចុងឆ្នាំ ២០១៤ អំពើប្លន់ប្រដាប់អាវុធក៏បានកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់នៅតាមបណ្តាខេត្តដូចជាកំពង់ធំ ពោធិ៍សាត់ និងក្រុងព្រះសីហនុជាដើម។ ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះកំពុងបង្កអន្តិសុខផ្លូវចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដល់ប្រជាពលរដ្ឋទូទៅជាពិសេសអាជីវករលក់គ្រឿងអលង្ការតែម្តង។ នេះសបញ្ជាក់ថា អសន្តិសុខសង្គមគឺជា«សង្គ្រាមថ្មី»ដែលបង្កអសន្តិសុខផ្លូវចិត្តដល់ពលរដ្ឋបើទោះបីជាប្រទេសមានសន្តិភាពហើយក៏ដោយ។ ដូច្នេះ ការលុបបំបាត់អសន្តិសុខសង្គមជាកិច្ចការចាំបាច់ដើម្បីឲ្យពលរដ្ឋខ្មែរស្គាល់សន្តិភាពពិតប្រាកដក។
សន្តិភាពមានហើយ ប៉ុន្តែ សន្តិសុខនៅមិនទាន់មានគ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេសម្រាប់ពលរដ្ឋខ្មែរ។ មិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ដោយសារតែអំពើឃាតកម្ម ចោរកម្ម និងអំពើប្លន់ប្រដាប់អាវុធនៅតែកើតមានជារឿយៗមិនសូវដាច់។ បញ្ហានេះបានធ្វើឲ្យពលរដ្ឋខ្វះភាពកក់ក្តៅចំពោះសន្តិសុខផ្ទាល់ខ្លួន។
ជាការពិតណាស់ ចាប់តាំងពីប្រទេសជាតិបានទទួលសន្តិភាពពេញលេញជិតពីរទសវត្សរ៍មក ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបានទទួលផ្លែផ្កាពីសន្តិភាពនោះយ៉ាងច្រើន។ គ្រប់គ្នាអាចធ្វើដំណើរទៅណាមកណានិងពេលណាក៏បានដោយគ្មានការព្រួយបារម្ភពីសង្គ្រាមដូចកាលពីមុនទៀតឡើយ។ សន្តិភាពបានធ្វើឲ្យពលរដ្ឋខ្មែរចាកចេញពីអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចជាបណ្តើរ។ ក្មេងស្រករក្រោយដែលកើតក្រោយសម័យសង្គ្រាមរឹតតែលែងស្គាល់អារម្មណ៍ភ័យខ្លាចទាល់តែសោះ។ នេះគឺជាផ្លែផ្កានៃសន្តិភាពនិងស្ថិរភាពនយោបាយដែលកើតឡើងដោយកម្រ។
ប៉ុន្តែ សន្តិភាពមិនសំដៅត្រឹមតែការបញ្ចប់សង្គ្រាមស៊ីវិលប៉ុណ្ណោះទេ។ ការបញ្ចប់សង្គ្រាមគឺជាបញ្ហាសំខាន់ហើយ តែការធ្វើឲ្យពលរដ្ឋរស់ក្នុងសន្តិភាពផ្លូវចិត្តគឺជាបេសសកម្មចាំបាច់មួយទៀតរបស់អាជ្ញាធររដ្ឋាភិបាល។ សម្រាប់ប្រជាជាតិមួយដែលឆ្អែតឆ្អន់នឹងភ្លើងសង្គ្រាមដូចជាកម្ពុជា សន្តិភាពគឺជាបំណងដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ពលរដ្ឋគ្រប់គ្នា។ ប៉ុន្តែ អសន្តិសុខសង្គមបានក្លាយជាសង្គ្រាមថ្មីមួយទៀតដែលកំពុងបង្កភាពរងារផ្លូវចិត្តដល់ពលរដ្ឋខ្មែរជាប្រចាំ។
អំពើឃាតកម្ម ចងអាឃាត អំពើលួចប្លន់ បញ្ហាគ្រឿងញៀន គ្រឿងស្រវឹង និងអំពើអយុត្តិធម៌សង្គម រហូតដល់គ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ជាដើម កំពុងបង្កអសន្តិសុខនិងធ្វើឲ្យបាត់បង់សណ្តាប់ធ្នាប់សង្គមយ៉ាងខ្លាំង។ គ្រាន់តែបើកទូរទស្សន៍ឬអានកាសែតជារៀងរាល់ថ្ងៃ គេប្រាកដជាយល់បានអំពីរឿងរ៉ាងគួរឲ្យព្រឺខ្លាចទាំងនោះ។ នេះនៅមិនទាន់រាប់ជម្លោះនយោបាយដែលពេលខ្លះបានលងបន្លាចអារម្មណ៍ពលរដ្ឋខ្មែរឲ្យភ័យខ្លាចយ៉ាងខ្លាំងនោះផងទេ។ បញ្ហាទាំងអស់នេះពូតផ្តុំគ្នាបង្កើតបានជាអសន្តិសុខសង្គមដែលធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរខ្វះសន្តិភាពផ្លូវចិត្ត។
រដ្ឋាភិបាលទទួលស្គាល់បញ្ហានេះ ហើយបានចាត់ទុកការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអសន្តិសុខសង្គមជាអាទិភាពចម្បងមួយក្នុងការដឹកនាំរបស់ខ្លួន។ ជាក់ស្តែង រដ្ឋាភិបាលបានដាក់ចេញគោលនយោបាយ«ភូមិឃុំមានសុវត្ថិភាព»ដើម្បីអនុវត្តនៅទូទាំងប្រទេស។ គោលនយោបាយនេះមានទិសដៅលុបបំបាត់ឲ្យអស់នូវបញ្ហាអសន្តិសុខចេញពីភូមិដ្ឋានរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។ ប៉ុន្តែ វាហាក់មិនទទួលបានលទ្ធផលគាប់ប្រសើរដូចការចង់បាននៅឡើយទេ។ អសន្តិសុខសង្គមនៅតែអាចយកឈ្នះចំណាត់ការរបស់រដ្ឋាភិបាលបានដដែល។
មានមូលហេតុច្រើនយ៉ាងដែលបណ្តាលឲ្យកើតមានអសន្តិសុខសង្គម៖ ទី១ គឺមកពីសមត្ថភាពមានកម្រិតរបស់អាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចក្នុងការទប់ស្កាត់ឬវែកមុខជនដៃដល់ដែលបានប្រព្រឹត្តបទល្មើស។ ទី២ គឺមកពីការឃុបឃិត ការខ្លាចអំណាច ឬមកពីផលប្រយោជន៍ដែលធ្វើឲ្យសមត្ថកិច្ចមួយចំនួនស្រវាំងភ្នែកនៅចំពោះអំពើល្មើស។ ទី៣ មកពីអាកប្បកិរិយារបស់បុគ្គលមួយចំនួនដែលចូលចិត្តយកច្បាប់ទ្រាប់អង្គុយ។ និងទី៤ គឺមកពីសីលធម៌សង្គមធ្លាក់ចុះក្នុងបរិបទដែលនីតិរដ្ឋនៅទន់ខ្សោយនៅឡើយ។
ដូច្នេះ ដើម្បីពង្រឹងសន្តិភាពផ្លូវចិត្តរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ មានកិច្ចការច្រើនយ៉ាងណាស់ដែលរដ្ឋាភិបាលនិងអាជ្ញាធរមានសមត្ថកិច្ចក៏ដូចជាពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់គ្នាត្រូវរួមគ្នាធ្វើ។ កិច្ចការជាបឋមនៅចំពោះមុខគឺ ការបង្កើនសមត្ថភាពជំនាញ វិជ្ជាជីវៈ ឲ្យបានខ្ពស់ដល់សមត្ថកិច្ចគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចបំពេញការងារបានដោយមានប្រសិទ្ធភាពនិងចៀសផុតពីសម្ពាធនៃផលប្រយោជន៍និងសម្ពាធអំណាច។
ទន្ទឹមនឹងនោះ អ្នកនយោបាយនិងពលរដ្ឋទូទៅក៏មានចំណែកសំខាន់ណាស់ដែរក្នុងការកសាងវប្បធម៌សន្តិភាពនិងអហិង្សានៅក្នុងសង្គមពោលគឺការប្រើពាក្យសម្តី កាយវិការ ឬក៏សកម្មភាពជាក់ស្តែងក្តីត្រូវបង្កប់ដោយវប្បធម៌អហិង្សានិងសន្តិភាព។ នៅពេលដែលប្រទេសជាតិលែងមានសង្គ្រាម សមត្ថកិច្ចមានជំនាញច្បាស់លាស់ ប្រជាពលរដ្ឋមានសីលធម៌ខ្ពស់ រីឯ នីតិរដ្ឋក៏ដំណើរការបានល្អ នោះហើយគឺជាសន្តិភាពពិតប្រាកដនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ