ការផ្សារភ្ជាប់កម្លាំងពលកម្មជាមួយទីផ្សារការងារមិនអាចមើលស្រាលបាន!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២៦
នៅកម្ពុជាកង្វះខាតការងារជាបញ្ហាមួយ តែកម្លាំងពលកម្មដែលមិនឆ្លើយតបទៅនឹងទីផ្សារការងារ ឬកម្លាំងពលកម្មសម្បូរបែបតែគ្មានជំនាញគឺជាបញ្ហាមួយទៀត។ បច្ចុប្បន្ន មានមនុស្សជាច្រើនគ្មានការងារធ្វើ ប៉ុន្តែ មានក្រុមហ៊ុនមួយចំនួនបែរជារើសបុគ្គលិកមិនបានទៅវិញដោយសារតែអ្នករៀនសូត្រមិនបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងទីផ្សារការងារ។ ចរន្តបញ្ច្រាសទិសគ្នានេះបានសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា ការគ្រប់គ្រងកម្លាំងពលកម្មមិនបានល្អដែលធ្វើឲ្យអ្នកសុំការងារ និងអ្នករកបុគ្គលិកបម្រើការងារមិនស៊ីសង្វាក់គ្នា។
នៅក្នុងទីផ្សារការងារកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន មានចរន្តរំជើបរំជួលមួយចំនួនកំពុងតែកើតឡើង។ ពលករខ្មែរជាច្រើនបានធ្វើចំណាកស្រុកទៅក្រៅប្រទេសទោះជាដោយមធ្យោបាយស្របច្បាប់ក្តីឬខុសច្បាប់ក្តី។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្រុមហ៊ុនមួយចំនួនបែរជាត្អូញត្អែរពីការលំបាកក្នុងការជ្រើសរើសបុគ្គលិកមិនបាន។ ជាក់ស្តែង រោងចក្រកាត់ដេរជាច្រើននៅជាយក្រុងភ្នំពេញកំពុងប្រកាសជ្រើសរើសបុគ្គលិកមកធ្វើការ តែរើសមិនបាន។ តើហេតុអ្វីបានជាមានចរន្តពីរបញ្ច្រាសទិសគ្នាយ៉ាងដូច្នេះ? សំណួរនេះអាចឆ្លុះបញ្ចាំងបានពីការគ្រប់គ្រងកម្លាំងពលកម្មនិងទីផ្សារការងារមិនល្អ។
ជាការពិត នៅក្នុងសង្គមមួយតែងតែមានមនុស្សស្វែងរកការងារធ្វើ និងតែងតែមានអ្នកស្វែងរកមនុស្សដើម្បីធ្វើការ។ ដើម្បីឲ្យចរន្តទាំងពីរនេះមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយគ្នាចាំបាច់ត្រូវមានយន្តការសម្របសម្រួលជាក់លាក់។ នោះហើយជាអ្វីដែលគេហៅថាការគ្រប់គ្រងកម្លាំងពលកម្មនិងទីផ្សារការងារនេះឯង។ ការគ្រប់គ្រងចរន្តទាំងពីរនេះឲ្យបានល្អគឺជាការជួយសម្រួលដល់អ្នករកការងារធ្វើផង និងជួយសម្រួលដល់អ្នកត្រូវការបុគ្គលិកធ្វើការផង។ លើសពីនេះ វាក៏អាចជួយដល់ការតម្រង់ទិសដល់អ្នកដែលស្វែងរកការងារធ្វើឲ្យស្របទៅតាមតម្រូវការនៃទីផ្សារផងដែរ។
ផ្ទុយទៅវិញ ការគ្រប់គ្រងមិនបានល្អ ឬការមិនអើពើនឹងបញ្ហានេះគឺជាកំហុសឆ្គងដ៏ធំធេងមួយដែលបណ្តាលឲ្យសង្គមដំណើរការវិលវល់គ្មានទិសដៅ។ ជាក់ស្តែង បច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកស្វែងរកការងារធ្វើហាក់ដូចជាមិនបានទទួលព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់ឡើយអំពីទីផ្សារការងារ។ ជាផលវិបាកកម្លាំងពលកម្មជាច្រើនបែរជានាំគ្នាធ្វើចំណាកស្រុក ផ្សងនឹងគ្រោះថ្នាក់ទៅធ្វើការនៅស្រុកគេទៅវិញ ខណៈដែលក្រុមហ៊ុនក្នុងស្រុកជាច្រើនកំពុងដង្ហោយរកបុគ្គលិក និងកម្មករ។
មកដល់ចំណុចនេះ គេគួរកត់សម្គាល់ទៀតថា កម្លាំងពលកម្មដែលគ្មានគុណភាពក៏ជាបញ្ហាធំធេងមួយទៀតសម្រាប់សង្គមកម្ពុជា។ គ្មានគុណភាពមានន័យថា ជាពលករដែលមានតែកម្លាំងបាយ តែខ្វះសមត្ថភាពជំនាញ និងខ្វះការយល់ដឹងពីពិភពការងារ។ ឧទាហរណ៍នៅក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្មកាត់ដេរសម្លៀកបំពាក់ និងស្បែកជើងតែមួយអាចបញ្ជាក់បានពីបញ្ហាដែលកើតឡើងនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ។ កម្មករ កម្មការិនី ប្រមាណជាង ៣០ ម៉ឺននាក់ដែលកំពុងធ្វើការក្នុងវិស័យនេះសុទ្ធតែជាអ្នកឡើងមកពីជនបទដែលភាគច្រើនលើសលប់មិនដែលបានឆ្លងកាត់ទាល់តែសោះនូវការបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ និងមិនដែលស្គាល់សោះពីពិភពការងារក្នុងរដ្ឋបាល និងជាពិសេសក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម។ ពួកគេមានទម្លាប់ធ្វើការងារតែក្នុងវិស័យកសិកម្មជាលក្ខណៈគ្រួសារដែលជាប្រភេទការងារសេរី ធ្វើតាមទម្លាប់។
អ៊ីចឹងហើយបានជានៅពេលដែលពួកគេហក់ចូលក្នុងទីផ្សារការងារតាមបែបឧស្សាហកម្មដែលមានការគ្រប់គ្រងតឹងរ៉ឹង មានវិន័យ បញ្ហាក៏បានផ្ទុះឡើងស្ទើរតែនៅគ្រប់ទិសទី។ ជាទូទៅ គេច្រើនស្តីបន្ទោសទៅលើថៅកែ ឬអ្នកគ្រប់គ្រង។ ការស្តីបន្ទោសនេះមិនខុសឡើយ ប៉ុន្តែ ជួនកាលកង្វះជំនាញវិជ្ជាជីវៈ និងការមិនចេះសម្របខ្លួនក្នុងពិភពការងារក៏ជាចំណោទមួយធំធេងដែរដែលមិនត្រូវមើលរំលង។ អ្វីដែលសំខាន់គឺ មុននឹងចូលប្រឡូកក្នុងពិភពការងារ បុគ្គលិកកម្មករគួរតែត្រូវឆ្លងកាត់ការបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ និងរបៀបរបបការងារជាមុនសិន។ ធ្វើបែបនេះ មិនត្រឹមតែអាចកាត់បន្ថយបញ្ហាបានយ៉ាងច្រើនប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ គុណភាពនៃកម្លាំងពលកម្មក៏អាចបង្កើនទិន្នផលការងារ និងប្រាក់ចំណូលរបស់បុគ្គលិកផងដែរ។
ងាកទៅមើលអ្នករៀនចេញពីសាលាវិញ ពួកគេក៏មិនសូវបានស្វែងយល់ពីទីផ្សារការងារដែរ។ និស្សិតចូលចិត្តរៀនតែមុខវិជ្ជាដូចៗគ្នា ដូចជាមុខវិជ្ជាគ្រប់គ្រង គណនេយ្យ ឬធនាគារជាដើមដែលជាមុខវិជ្ជាមិនសូវមានទីផ្សារ។ នេះក៏ជាបញ្ហាមួយទៀតសម្រាប់ពិភពការងារនៅកម្ពុជា។ នៅក្នុងបរិបទនេះ ការផ្សារភា្ជប់កម្លាំងពលកម្មទៅនឹងទីផ្សារការងារជាបេសកកម្មចាំបាច់ចំពោះមុខដែលអ្នកតម្រង់ទិសសង្គមទាំងឡាយត្រូវដោះស្រាយជាបន្ទាន់៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ