ឆាកប្រយុទ្ធលើកនេះគឺជាវិញ្ញាសាចុងក្រោយសម្រាប់កម្ពុជា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:១៩
ច្បាស់ហើយថាការអូសបន្លាយជម្លោះព្រំដែនជាមួយថៃពិតជាគ្មានលទ្ធផលល្អសោះឡើយ។ ការ ផ្ទុះអាវុធលើកនេះអាចចាត់ទុកជាវិញ្ញាសាចុងក្រោយបំផុតមួយបានហើយ សម្រាប់ការពិសោធន៍ក្នុងការរកដំណោះស្រាយតាមយន្តការទ្វេភាគី។ ថ្វីដ្បិតតែវាយឺតពេលបន្តិចមែន តែវានៅមិនទាន់ហួសពេលនៅឡើយទេដែលកម្ពុជាត្រូវលើកករណីព្រះវិហារ ទៅគ្រប់ស្ថាប័នអន្តរជាតិដើម្បីជម្រះបញ្ជីជាមួយថៃ។ ការប្តឹងទៅក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខសហប្រជាជាតិជារឿងត្រឹមត្រូវនិង ជាការចាប់ផ្តើមមួយឆ្ពោះទៅកាន់ដំណោះស្រាយសន្តិវិធីនិងថ្លៃថ្នូរ ជាជាងជម្រើសធ្វើសង្គ្រាម។
ដូចដែលក្រុមអ្នកវិភាគស្ថានការណ៍នយោបាយប្រទេសកម្ពុជាបានមើលឃើញតាំងពីយូរមកហើយ ការប្រឈមមុខដាក់គ្នាខាងយោធាពិតជាគ្មានលទ្ធផលល្អឡើយ។ ទីបំផុតគឺសង្គ្រាមដែលផលវិបាករបស់វាគឺការវិនាសហិនហោចទាំងជីវិតមនុស្ស ទ្រព្យសម្បត្តិ និងសេដ្ឋកិច្ច។
តាមរយៈការផ្ទុះអាវុធលើកនេះ យើងអាចទាញសេចក្តីសន្និដ្ឋានច្បាស់លាស់មួយដូចតទៅ៖
ទី១៖ យន្តការទ្វេភាគីរវាងកម្ពុជានិងថៃពិតជាមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែនរវាងប្រទេសទាំងពីរបានឡើយ។
ទី២៖ ថៃគ្មានចេតនានិងសុច្ឆន្ទៈក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាជាមួយកម្ពុជា ទាល់តែសោះក្រៅតែពីការផ្គើនដោយសារតែប្រទេសនេះមើលងាយកម្ពុជាដែលជាប្រទេសតូចនិងក្រីក្រជាងខ្លួន។
ទី៣៖ ការដើរតាមក្រោយថៃដោយរង់ចាំតែទប់ទល់ធ្វើឱ្យកម្ពុជាឈឺចាប់ម្តងហើយម្តងទៀតគ្មានទីបញ្ចប់។
ឆ្លងកាត់ជម្លោះប្រដាប់អាវុធចុងក្រោយនេះ រដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានប្រកាសថានឹងប្តឹងទៅក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខអង្គការសហប្រជាជាតិចំពោះករណីរំលោភបំពានរបស់ថៃ។ ការសម្រេចចិត្តនេះពិតជាត្រឹមត្រូវប្រសិនបើកម្ពុជាធ្វើបានមែនពីព្រោះពេលនេះគ្មានជម្រើសអ្វីល្អជាងការប្រើប្រាស់យន្តការអន្តរជាតិឡើយដើម្បីយកឈ្នះលើថៃដោយសន្តិវិធីនិងដោយសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ។
ពិតហើយថាទោះបីជាកម្ពុជាជាប្រទេសតូចនិងក្រីក្រ ប៉ុន្តែ បើឈរលើបទពិសោធន៍ខាងសឹកសង្គ្រាម កម្ពុជាពិតជាមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការទប់ទល់ជាមួយថៃ។ ឆ្លងកាត់ការប្រយុទ្ធគ្នាចំនួនបីលើកចុងក្រោយនេះ គេអាចមើលឃើញច្បាស់អំពីសមត្ថភាពយោធារបស់កម្ពុជាដែលថៃមិនអាចមើលស្រាលបានឡើយ។
ប៉ុន្តែ បើទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ កម្ពុជាមានជម្រើសផ្សេងក្រៅពីរង់ចាំកំដរនយោបាយផ្ទៃក្នុងរបស់ថៃ និងរង់ចាំផ្ទុះសង្គ្រាមនៅតាមជាយដែនដើម្បីការពារបូរណភាពទឹកដីរបស់ខ្លួន។ ជម្រើសដែលល្អបំផុតនោះគឺការប្រើប្រាស់យន្តការអន្តរជាតិនេះឯង។ ជាការពិតណាស់ នេះមិនមែនជាជម្រើសដែលគ្មានការលំបាកនោះទេ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណា ការលំបាកនៅលើសមរភូមិការទូតក៏វាប្រសើរជាងការប្រយុទ្ធនៅលើសមរភូមិយោធាដែរពីព្រោះវានឹងមិនធ្វើឱ្យពលរដ្ឋរបស់យើងហូរឈាមឡើយ។
ម៉្យាងទៀត ការប្រើប្រាស់យន្តការអន្តរជាតិមិនមែនជារឿងថ្មីសម្រាប់កម្ពុជាឡើយ តែកម្ពុជាធ្លាប់មានប្រវត្តិឈ្នះថៃនៅលើសមរភូមិនេះរួចទៅហើយកាលពីអតីតកាល។ ឯកសារប្រវត្តិសាស្ត្រទាំងឡាយដែលកម្ពុជាមានក្នុងដៃគឺជាដើមទុននិងជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏រឹងមាំសម្រាប់ការតស៊ូជាមួយថៃនៅពេលនេះ។ មូលដ្ឋានគ្រឹះដ៏រឹងមាំនេះហើយដែលធ្វើឱ្យថៃញញើតមិនដែលហ៊ានលេងជាមួយកម្ពុជាតាមផ្លូវច្បាប់អន្តរជាតិម្តងណាឡើយ។ ដូច្នេះ តើមានជម្រើសណាទៀតដែលប្រសើរជាងនេះ?
ឥឡូវនេះ ងាកមកមើលជម្រៅនៃទំនាស់កម្ពុជាថៃដែលនាំដល់ការផ្ទុះអាវុធវិញម្តង។ ជំហររបស់កម្ពុជាដែលបានត្រៀមជាស្រេចនោះគឺ ត្រូវស្វែងរកយន្តការអន្តរជាតិណាមួយដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាព្រំដែនក្នុងករណីដែលយន្តការទ្វេភាគីមិនអាចទៅរួច។ ជំហរនេះត្រូវបានលោកហោ ណាំហុងរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេសកម្ពុជាប្រាប់ទៅសមភាគីថៃជាថ្មីទៀតកាលពីថ្ងៃទី៤កុម្ភៈនៅក្នុងជំនួបនៅខេត្តសៀមរាប។
រីឯជំហររបស់ថៃវិញ នាយករដ្ឋមន្ត្រីថៃអាភីស៊ីត វាចាជីវ៉ាបានប្រកាសជាសាធារណៈក្នុងពេលថ្មីៗបំផុតនេះថា ជម្រើសចុងក្រោយរបស់ភាគីថៃគឺសង្គ្រាមក្នុងករណីដែលបញ្ហាមិនអាចដោះស្រាយបាន។ ជំហរនេះបានបង្ហាញច្បាស់ណាស់ថាការបណ្តែតបណ្តោយឱ្យបញ្ហាព្រំដែនអូសបន្លាយគឺគ្មានអ្វីក្រៅពីការអង្គុយរង់ចាំសង្គ្រាមនោះឡើយ។ ឥឡូវនេះ លទ្ធផលជាក់ស្តែងបានបង្ហាញនៅចំពោះមុខយើងទាំងអស់គ្នាហើយគឺសង្គ្រាមដែលជាលទ្ធផលនៃមហិច្ឆតារបស់ថៃ។
សរុបមកវិញ សម្រាប់ក្រសែភ្នែកក្រុមអ្នកវិភាគ ជម្រើសមានតែពីរគត់ដើម្បីតស៊ូជាមួយថៃក្នុងរឿងព្រំដែន។ ជម្រើសនោះគឺទី១៖ការតស៊ូតាមផ្លូវយោធា និងទី២៖ការតស៊ូខាងការទូតតាមរយៈការប្រើប្រាស់យន្តការអន្តរជាតិ។ ជម្រើសទាំងពីរសុទ្ធតែមិនមែនងាយស្រួល តែវាគ្រាន់តែមានជម្រើសមួយប្រសើរជាងជម្រើសមួយទៀតពោលគឺជម្រើសរវាងការបង្ហូរឈាម និងការបង្ហូរញើសឬកម្លាំងប្រាជ្ញាស្មារតី។ តើជម្រើសមួយណាដែលសមស្របសម្រាប់កម្ពុជា? មានតែរដ្ឋាភិបាលតែមួយគត់ជាអ្នកសម្រេច៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ