សាលក្រមដែលបន្ថែមការឈឺចាប់ដល់ជនរងគ្រោះ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៣:៥០
ដូចការរំពឹងទុករបស់ក្រុមអ្នកវិភាគឌុចអតីតប្រធានគុកទួលស្លែង ក្នុងរបបខ្មែរក្រហមត្រូវបានតុលាការផ្តន្ទាទោសត្រឹមតែ៣៥ឆ្នាំ ប៉ុណ្ណោះក្នុងបទឧក្រិដ្ឋដែលបានធ្វើឲ្យមនុស្សជិតពីរម៉ឺននាក់ ស្លាប់យ៉ាងវេទនាបំផុត។ប៉ុន្តែសម្រេចសម្រួលទៅឌុចនៅជាប់ទោសតែ ជាង១៨ឆ្នាំទៀតប៉ុណ្ណោះក្នុងពន្ធនាគារ។ សាលក្រមនេះបានធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះមួយចំនួនតក់ស្លុតនិងអស់សង្ឃឹម។ តើសាលក្រមនេះមានអត្ថន័យយ៉ាងណាខ្លះចំពោះសាលាក្តីខ្មែរក្រហម?
នៅទីបំផុតជនរងគ្រោះក្នុងរបបខ្មែរក្រហមជាពិសេសអ្នករងគ្រោះផ្ទាល់ក្នុងគុកទួលស្លែងតែម្តងបានទទួលការខកចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដោយសារតែឌុចត្រូវបានសាលាក្តីខ្មែរក្រហមផ្តន្ទាទោសត្រឹមតែកម្រិតស្រាលមួយប៉ុណ្ណោះ។
ជាការពិតចៅក្រម និងអ្នកជំនាញការមានហេតុផលក្នុងការពន្យល់ដើម្បីការពារសេចក្តីសម្រេចរបស់ខ្លួន។ លោក រ៉ាអ៊ូល ម៉ាក់ជេណា អ្នកប្រវត្តិសាស្រ្តនិងអ្នកវិភាគនយោបាយបានលើកហេតុផល៥យ៉ាងដើម្បីសំអាងថាឌុចមិនអាចត្រូវគេកាត់ទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគារអស់មួយជីវិតបានឡើយ។ ហេតុផលទី១គឺមកពីជនជាប់ចោទបានសហការយ៉ាងល្អជាមួយតុលាការ ទី២គឺឌុចបានសារភាពទោសកំហុសទាំងអស់របស់គាត់ទី៣ឌុចបានបង្ហាញពីវិប្បដិសារី ចំពោះទង្វើរបស់ខ្លួន ទី៤ឌុចត្រូវបានគេឃុំខ្លួនរយៈពេល៨ឆ្នាំមុនការកាត់ទោសដោយគ្មានចំណាត់ការផ្លូវច្បាប់អ្វីទាំងអស់។ និងហេតុផលទី៥គឺឌុចមិនមែនជាអ្នកដឹកនាំខ្ពស់បំផុតក្នុងរបបខ្មែរក្រហមទេ។
ប៉ុន្តែហេតុផលទាំងនោះពិតជាមិនអាចធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះស្តាប់ចូលត្រចៀកបានឡើយ។ សំណួរដ៏សាមញ្ញបំផុតសម្រាប់ជនរងគ្រោះ គឺឃាតកដែលសម្លាប់មនុស្សត្រឹមតែម្នាក់ក៏អាចត្រូវតុលាការផ្តន្ទាទោសឲ្យជាប់ពន្ធនាគាររហូតដល់២០ឬ២៥ឆ្នាំបានដែរ។ ចុះហេតុអ្វីបានជាឌុចដែលទទួលខុសត្រូវនៃការសម្លាប់មនុស្សជិតពីរម៉ឺននាក់បែរជាត្រូវជាប់ទោសត្រឹមតែជាង៣០ឆ្នាំយ៉ាងដូច្នេះ? តើនេះមិនមែនជាការចំអកដល់ព្រលឹងអ្នកដែលស្លាប់ក្នុងរបបខ្មែរក្រហម ជាពិសេសអ្នកដែលបានស្លាប់យ៉ាងវេទនាបំផុតក្នុងវាលពិឃាតជើងឯកទេឬ? ទាំងនេះសុទ្ធតែជាសំណួរដែលធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះខកចិត្តគ្រប់ៗគ្នាបន្ទាប់ពីបានស្តាប់សាលក្រមឌុចនាព្រឹកមិញនេះ។
ជាការពិតមានការលើកហេតុផលថាយុត្តិធម៌មិនមែនជាការសងសឹកឡើយ។ ប៉ុន្តែគ្មានជនរងគ្រោះណាម្នាក់ចង់សងសឹកដោយសុំឲ្យធ្វើទារុណកម្មឌុចដូចអ្វីដែលគាត់បានធ្វើក្នុងរបបខ្មែរក្រហមនោះឡើយ។ តែពួកគេសុំត្រឹមតែឲ្យឌុចជាប់ទោសអស់មួយជីវិតប៉ុណ្ណោះ។ តែទីបំផុតសូម្បីតែសំណូមពរប៉ុណ្ណឹងក៏ជនរងគ្រោះក្នុងរបបខ្មែរក្រហមមិនអាចទទួលបានដែរ។ នេះជាហេតុផលដែលពួកគេមិនអាចទទួលយកសាលក្រមនេះបាន។
សាលក្រមកាត់ទោសឌុចដែលជនរងគ្រោះមិនអាចទទួលយកបានអាចនឹងមានផលវិបាកអវិជ្ជមានធំធេងដល់សាលាក្តីខ្មែរក្រហមទាំងមូល។ ផលវិបាកដោយសារតែភាគីដើមបណ្តឹងរដ្ឋប្បវេណីអស់ជំនឿលើតុលាការ។ ជនរងគ្រោះមួយចំនួនដូចជាលោក ប៊ូ ម៉េង អតីតអ្នកទោសនៅគុកទួលស្លែងនៅព្រឹកមិញបានចាត់ទុកការប្រកាសសាលក្រមនេះថាជាពេលវេលាដែលគាត់ត្រូវស្រក់ទឹកភ្នែកសារជាថ្មី។ មានន័យថាគឺជាសាលក្រមដែលបន្ថែមការឈឺចាប់ដល់គាត់។
ឥឡូវនេះការប្រកាសសាលក្រមត្រូវបានគេធ្វើរួចទៅហើយ។ វាគឺជាឆន្ទានុសិទ្ធិរបស់ចៅក្រមជាតិនិងអន្តរជាតិដែលជាអ្នកសម្រេចសេចក្តីលើសំណុំរឿងនេះ។ ពួកគេមានសិទ្ធិពេញទីក្នុងការវិនិច្ឆ័យទោសឌុច ប៉ុន្តែជនរងគ្រោះក៏មានសិទ្ធិក្នុងការមិនទទួលយកការសម្រេចណាមួយដែលពួកគេយល់ថា«អយុត្តិធម៌»ដែរ។ ពិតហើយថាទោះបីជាដាក់ទោសឌុចក្នុងកម្រិតធ្ងន់ប៉ុណ្ណា្កក៏ដោយ ក៏ទោសនោះមិនអាចយកមកជួសជុលការឈឺចាប់របស់ជនរងគ្រោះបានដែរ។ នេះជាការពិតតែពាក្យនេះក៏មិនអាចត្រូវប្រើប្រាស់ជាលេះដើម្បីបន្ធូបន្ថយទោសឧក្រិដ្ឋជនណាម្នាក់ដែរពីព្រោះនេះជាការបន្ថែមការឈឺចាប់ដ៏អាក្រក់បំផុតដល់ជនរងគ្រោះ។
ឥឡូវនេះស្ថានភាពពិតបានកើតឡើងហើយ គឺជាយុត្តិធម៌ដែលគេអះអាងថាគោរពតាមស្តង់ដារអន្តរជាតិតែជនរងគ្រោះមិនអាចទទួលយកបាន។តើអ្វីទៅដែលហៅថាយុត្តិធម៌? តើយុត្តិធម៌មានស្តង់ដារប៉ុន្មានយ៉ាង?តើឧក្រិដ្ឋកម្មជាប្រព័ន្ធដែលអ្នកដឹកនាំប្រទេសបានប្រព្រឹត្តពិតជាមានទោសស្រាលជាងឧក្រិដ្ឋកម្មដែលប្រព្រឹត្តជាលក្ខណៈបុគ្គលមែនឬ? សំណួរទាំងនេះចាំបាច់ត្រូវមានចម្លើយដ៏ច្បាស់សាល់មួយទើបអាចរំងាប់កំហឹងជនរងគ្រោះក្នុងរបបខ្មែរក្រហមបាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ