ផ្នត់គំនិត«កេងចំណេញលើអ្នកក្រ»នៅក្នុងសង្គមខ្មែរ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០៧
នៅក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្ន វិសមភាពសង្គមជាបញ្ហាធំធេងមួយដែលកំពុងចោទឡើង។ អ្នកក្រពិបាកនឹងចាកចេញពីភាពក្រីក្រដោយសារតែសម្ពាធសង្គមច្រើនយ៉ាងក្នុងនោះផ្តត់គំនិតមនុស្សជាទូទៅហាក់ច្រើនតែជាអំណោយផលដល់អ្នកមានតែជាសម្ពាធទៅលើអ្នកក្រ។ អ្នកក្រច្រើនតែត្រូវគេកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងញើសឈាមក្រោមឥទ្ធិពលនៃទស្សនៈអាត្មានិយម។ ផ្នត់គំនិតបែបនេះកើតឡើងមិនថាតែនៅក្នុងប្រព័ន្ធដឹកនាំរដ្ឋ ក្នុងសង្គម និងរហូតដល់ក្នុងបុគ្គលខ្មែរភាគច្រើនផងដែរ។ ទាំងនេះជាសម្ពាធទៅលើអ្នកក្រដែលត្រូវតែគាស់រំលើង។
នៅក្នុងបណ្តាប្រទេសជឿនលឿនក្នុងលោក សង្គមរបស់គេបានបង្កើតសំណាញ់សុវត្ថិភាពរឹងមាំមួយសម្រាប់ជួយអ្នកក្រ។ ម្ចាស់រោងចក្រ សហគ្រាស រាប់ទាំងស្ថាប័នរដ្ឋផងមានកាតព្វកិច្ចផ្តល់ប្រាក់ឈ្នួលសមរម្យដល់បុគ្គលិកកម្មកររបស់ខ្លួនដែលអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេរស់នៅបានដោយសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ។ ក្រៅពីប្រាក់ខែសមរម្យ ក៏នៅមានការធានារ៉ាប់រងសង្គមផ្សេងៗទៀតសម្រាប់ជួយដោះស្រាយបញ្ហានៅពេលមានជំងឺឬមានអាសន្នទៀតផង។
អ្នកមានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់ត្រូវបង់ពន្ធចូលរដ្ឋកាន់តែច្រើនពោលគឺប្រព័ន្ធដឹកនាំសង្គមបានតម្រូវឲ្យអ្នកមានបំពេញកាតព្វកិច្ចជួយអ្នកក្រតែម្តង។ ចំណែកឯអ្នកក្រវិញត្រូវបានសង្គមជួយជ្រោមជ្រែងគ្រប់មធ្យោបាយនិងត្រូវបានច្បាប់ការពារមិនឲ្យក្លាយជាទាសករឬជាអ្នកទទួលរងគ្រោះព្រោះការកេងប្រវ័ញ្ចរបស់អ្នកមានឡើយ។ ពិតណាស់ថា អ្នកមានប្រាក់ចំណូលខ្ពស់ខ្លះមិនសប្បាយចិត្តនឹងកាតព្វកិច្ចនេះទេ ប៉ុន្តែ ប្រព័ន្ធដឹកនាំបែបនេះបានបង្កើតឲ្យមានសង្គមមួយសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់គ្នា។
ក្រឡេកមើលមកសង្គមកម្ពុជាវិញ ចរន្តសង្គមបែរជាផ្តល់អំណោយផលយ៉ាងល្អដល់អ្នកមាននិងបានដាក់សម្ពាធទៅលើអ្នកក្រយ៉ាងខ្លាំង។ ដោយសារប្រព័ន្ធរដ្ឋបាលមិនច្បាស់លាស់និងមានអំពើពុករលួយ អ្នកមានខ្លះអាចលួចបន្លំពន្ធរដ្ឋបានយ៉ាងស្រួល។ អ្នកមានក៏អាចទិញទំនិញថោកជាងអ្នកក្រដោយសារតែពួកគេមានប្រាក់បង់គ្រប់ចំនួនឬក៏«ទិញដុំ» ខណៈដែលអ្នកក្រដែលទិញទំនិញរាយឬទិញបណ្តាក់ត្រូវបង់ថ្លៃខ្ពស់ជាងតម្លៃដើមទៅទៀត។
អ្នកមានប្រាក់អាចពង្រីកអាជីវកម្មឬមុខជំនួញរបស់ខ្លួនបានយ៉ាងងាយដោយសារតែប្រាក់មានឥទ្ធិពលខ្លាំង រីឯកម្លាំងពលកម្មរបស់អ្នកក្រក៏មានតម្លៃថោក។ ជាទូទៅ និយោជកភាគច្រើនមិនសូវមានទម្លាប់គិតគូរដល់ជីវភាពបុគ្គលិកកម្មកររបស់ខ្លួននៅឡើយទេបើទោះបីជាពួកគេទទួលបានផលចំណេញយ៉ាងក្រាស់ក្រែលក៏ដោយ។ បុគ្គលិកកម្មករច្រើនតែត្រូវបានគេកេងប្រវ័ញ្ចកម្លាំងពលកម្មតាមដែលអាចធ្វើបាន តែពួកគេទទួលបានមកវិញនូវផលកម្រៃបន្តិចបន្តួចសម្រាប់តែទ្រទ្រង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃដោយលំបាក។ បុគ្គលិកកម្មករភាគច្រើនគ្មានការធានារ៉ាប់រងសង្គមអ្វីទាំងអស់។ ប្រសិនបើពួកគេធ្លាក់ខ្លួនឈឺឬក៏ជួបប្រទះនឹងគ្រោះអាសន្នជាយថាហេតុណាមួយ ពួកគេនឹងត្រូវជំពាក់បំណុលគេហើយធ្លាក់ខ្លួនក្រកាន់តែខ្លាំង។
ក្នុងវិស័យសាធារណៈក៏ដូចគ្នាដែរ។ អ្នកធំបានទទួលផលចំណេញពីការងាររបស់ខ្លួនយ៉ាងក្រាសក្រែល ខណៈដែលមន្ត្រីរាជការតូចតាចបានទទួលប្រាក់ខែដ៏ស្តួចស្តើងបំផុត។ នៅក្នុងសង្គមទូទៅ ក៏ផ្នត់គំនិតកេងប្រវ័ញ្ចអ្នកក្របានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ដែរ។ ជាក់ស្តែង មុននឹងទិញទំនិញពីអ្នកក្រដែលលក់តាមកញ្ច្រែងឬតាមរទេះហើយដែលទទួលបានប្រាក់ចំណេញបន្តិចបន្តួចនោះ ជាទូទៅ អ្នកទិញតែងតថ្លៃយ៉ាងស្វិតស្វាញ។
ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើគេចូលហាងធំៗឬភោជនីយដ្ឋានទំនើបៗដែលមានតម្លៃខ្ពស់ អតិថិជនមិនហ៊ានតថ្លៃទេពីព្រោះតែខ្លាចអន់។ មហាសេដ្ឋីខ្លះមិនត្រឹមតែមិនបានប្រើប្រាស់ប្រាក់រយលានឬពាន់លានរបស់ខ្លួនដើម្បីជួយអ្នកក្រប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ពួកគេថែមទាំងស្វែងរកចំណេញលើគំនរទុក្ខរបស់អ្នកក្រទៅវិញ។ ជាក់ស្តែង មានពលរដ្ឋក្រីក្រជាច្រើនបានបាត់បង់ដីធ្លី ផ្ទះសម្បែង ដោយសារគម្រោងវិនិយោគរបស់មហាសេដ្ឋីមួយចំនួន។ ទាំងអស់នេះគឺជាភស្តុតាងខ្លះៗដែលបង្ហាញពីផ្នត់គំនិតសង្គមដែលបានដាក់សម្ពាធយ៉ាងខ្លាំងទៅលើអ្នកក្រ។
ដូច្នេះ ដើម្បីឲ្យអ្នកក្រអាចចាកចេញពីភាពក្រីក្របានឆាប់រហ័សក៏ដូចជាដើម្បីកាត់បន្ថយគម្លាតរវាងអ្នកមាននិងអ្នកក្រ សង្គមខ្មែរគួរតែផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតកេងចំណេញពីអ្នកក្រឲ្យទៅជាវប្បធម៌ចែករំលែកភាគផលសមស្របដល់ពួកគេវិញ។ វប្បធម៌ចែករំលែកអាចធ្វើបានតាមរូបភាពច្រើនយ៉ាងដូចជា ការបែងចែកផលចំណេញរបស់ខ្លួនឲ្យសមស្របដល់បុគ្គលិក កម្មករ និងការជួយបណ្តុះបណ្តាលពួកគេឲ្យមានសមត្ថភាពអាចចិញ្ចឹមជីវិតបានកាន់តែប្រសើរ។
ការបង្កើតមូលនិធិជួយអ្នកក្រដែលនៅមិនទាន់ឃើញមានសកម្មភាពខ្លាំងនៅឡើយនោះក៏គួរតែត្រូវបានជំរុញថែមទៀត។ លើសពីនេះ កម្ពុជាក៏គួរតែមានប្រព័ន្ធដឹកនាំមួយដែលបង្កើតសំណាញ់សុវត្ថិភាពជួយដល់អ្នកក្រីក្រដែរ។ និយាយជារួម ដល់ពេលហើយដែលត្រូវគាស់រំលើងវប្បធម៌ឬក៏ផ្នត់គំនិតកេងចំណេញពីអ្នកក្រចេញពីសង្គមខ្មែរដើម្បីកសាងសង្គមមួយសម្រាប់ទាំងអស់គ្នាពោលគឺជាសង្គមដែលមនុស្សចេះចែកគ្នារស់ជាជាងដណ្តើមគ្នារស់៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ