ការកំណត់តម្លៃសេវាសាធារណៈមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេដើម្បីលុបបំបាត់លុយក្រោមតុ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:១២
ក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយនិងលើកកម្ពស់សេវាកម្មសាធារណៈ រដ្ឋាភិបាលបានសម្រេចកំណត់តម្លៃសេវាកម្មការងារផ្សេងៗនៅថ្នាក់ក្រោមជាតិ។ ជាក់ស្តែង ក្រសួងមហាផ្ទៃបានកំណត់តម្លៃ ១ម៉ឺនរៀលសម្រាប់ការធ្វើអត្តសញ្ញាណប័ណ្ណចាប់ពីថ្ងៃទី១ខែកក្កដាតទៅ។ តម្លៃខ្ពស់សម្រាប់ពលរដ្ឋក្រីក្រជារឿងមួយ ប៉ុន្តែ តើគេពិតជាអាចធ្វើអត្តសញ្ញាណប័ណ្ណក្នុងតម្លៃ១ម៉ឺនរៀលនេះដែរឬទេ? សាធារណៈមតិជាទូទៅមើលឃើញថា ការកំណត់តម្លៃសេវាសាធារណៈនៅមិនទាន់គ្រប់គ្រាន់ទេ ប្រសិនបើគ្មានវិធានការផ្សេងៗទៀតអមជាមួយទេនោះ។
កិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការធ្វើឲ្យមន្ត្រីសាធារណៈបម្រើពលរដ្ឋឲ្យបានល្អនិងមានប្រសិទ្ធភាពគឺជារឿងគួរឲ្យលើកទឹកចិត្ត។ រហូតមកទល់ពេលនេះ អំពើពុករលួយក្នុងសេវាសាធារណៈបានក្លាយទៅជាទម្លាប់ធម្មតាមួយទៅហើយ។ អ្នកដែលត្រូវការសេវាសាធារណៈតាំងពីថ្នាក់លើដល់ថ្នាក់ក្រោមសុទ្ធតែត្រូវចំណាយប្រាក់ក្រៅផ្លូវការទៅឲ្យមន្ត្រីទទួលបន្ទុកការងារនោះទើបអាចទទួលបានឯកសារចាំបាច់នានាដែលពួកគេត្រូវការ។នេះជាទម្លាប់ដុះស្លែមួយដែលបង្កផលលំបាកយ៉ាងខ្លាំងដល់ប្រជាពលរដ្ឋជាពិសេសអ្នកក្រីក្រដែលគ្មានលទ្ធភាពបង់ប្រាក់ក្រៅផ្លូវការ។ ដើម្បីលុបបំបាត់ទម្លាប់ដែលពិបាកកែមួយនេះ រដ្ឋាភិបាលបានចេញតារាងតម្លៃសេវាកម្មនានាឲ្យរដ្ឋបាលមូលដ្ឋានអនុវត្តតាម។
តារាងតម្លៃនេះនឹងត្រូវគេបិទនៅគ្រប់កន្លែងបម្រើសេវាដល់ប្រជាពលរដ្ឋជាពិសេសនៅថ្នាក់មូលដ្ឋាន។ វិធានការនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃការលុបបំបាត់អំពើពុករលួយ ប៉ុន្តែ វាមិនគ្រប់គ្រាន់ទេសម្រាប់លាងសម្អាតរដ្ឋបាលធារណៈនៅកម្ពុជា។ដើម្បីគាស់រំលើងអំពើពុករលួយ គេគួរគប្បីស្វែងយល់អំពីឫសគល់របស់វា។ ឫសគល់នៃអំពើពុករលួយកំពុងជ្រកកោនយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់នៅក្នុងជម្រៅនៃផ្នត់គំនិតរបស់មនុស្សខ្មែរ។
ជាទូទៅ មន្ត្រីសាធារណៈតែងមានទម្លាប់ស្វែងរកលាភសក្ការៈពីមុខនាទីរបស់ខ្លួន។ ខុសពីវិស័យឯកជនដែលគេខិតខំបម្រើសវាកម្មឲ្យបានល្អបំផុតដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជនឲ្យមកប្រើសេវារបស់គេឲ្យបានច្រើន ប៉ុន្តែ នៅក្នុងវិស័យសាធារណៈវិញ មន្ត្រីអ្នកផ្តល់សេវាកម្មតែងបង្កភាពស្មុគស្មាញដល់ប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីឲ្យពួកគេទម្លាក់លុយ។ នេះជាឫសគល់សំខាន់ទី១។
ចំណែកអ្នកមានលុយខ្លះវិញក៏ចូលចិត្តប្រើទឹកលុយដើម្បីឲ្យមន្ត្រីសាធារណៈបម្រើសេវាកម្មឲ្យខ្លួនឲ្យបានឆាប់តាមចិត្តចង់។ នេះជាឫសគល់សំខាន់ទី២។ ដោយសារតែផ្នត់គំនិតសូកនិងស៊ីសំណូកចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងមនុស្សខ្មែរយ៉ាងដូច្នេះហើយបានជាសេវាកម្មសាធារណៈ បានក្លាយជាទីកន្លែងតថ្លៃគ្នាដូចជាទំនិញ។
នេះក៏ជាលក្ខណៈពិសេសមួយដែរសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជាដែលរាល់អាជីវកម្មនិងសេវាកម្មរបស់រដ្ឋមិនអាចប្រៀបនឹងវិស័យឯកជនបានឡើយ។ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែប្រជាពលរដ្ឋគ្មានជម្រើសនិងមិនអាចចៀសវាងបានទើបពួកគេនៅតែបន្តប្រើប្រាស់សេវាកម្មសាធារណៈទាំងទឹកចិត្តមួហ្មង។
ដូច្នេះ ការកំណត់តម្លៃនិងបិទផ្សាយជាសាធារណៈជាវិធីល្អម្យ៉ាងហើយ ប៉ុន្តែ វិធានការនេះនឹងគ្មានប្រសិទ្ធភាពឡើយប្រសិនបើគ្មានចំណាត់ការផ្សេងទៀតអមជាមួយទេនោះពីព្រោះទោះបីជាតារាងតម្លៃត្រូវបានបិទជាប់នឹងជញ្ជាំងក៏ដោយ ក៏មន្ត្រីសាធារណៈនៅតែអាចបង្ខំឲ្យប្រជាពលរដ្ឋបង់ប្រាក់ក្រៅផ្លូវការបានដដែល។
វិធីដែលពួកគេប្រើគឺភាពព្រងើយកន្តើយសោះអង្គើយដាក់អតិថិជនឬការបង្កលក្ខណៈលំបាកផ្សេងៗតាមរបៀបការិយាធិបតេយ្យដែលធ្វើឲ្យអ្នកទទួលសេវាកម្មខាតពេលវេលា។ ទីបំផុត ពួកគេក៏បង្ខំចិត្តប្រើលុយក្រោមតុឲ្យមន្ត្រីអាជ្ញាធរដដែលដើម្បីទទួលបានសេវាកម្មងាយស្រួល។
សរុបមកវិញ ឱសថដ៏ស័ក្តិសិទ្ធិបំផុតសម្រាប់ប្រយុទ្ធប្រឆាំងអំពើពុករលួយក្នុងសេវាកម្មសាធារណៈគឺការផ្លាស់ប្តូរផ្នត់គំនិតមនុស្សពីទម្លាប់សូកប៉ាន់ឲ្យទៅជាការទម្លាប់ស្អប់ខ្ពើមឬខ្មាសអៀនអំពើពុករលួយ។ ក្នុងន័យនេះ ជាបឋម រដ្ឋត្រូវផ្តល់ប្រាក់ខែសមរម្យដល់មន្ត្រីរាជការដែលអាចអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេរស់ដោយសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ។ បន្ទាប់មកទៀត ការពង្រឹងក្រមសីលធម៌របស់មន្ត្រីសាធារណៈនិងការអនុវត្តច្បាប់ឲ្យបានតឹងរ៉ឹងគឺជាចន្ទុលពីរទៀតមិនអាចខ្វះបាន។
ម្យ៉ាងទៀត ប្រព័ន្ធត្រួតពិនិត្យប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពគួរតែត្រូវបានបង្កើតឡើងជាចាំបាច់។ ប្រព័ន្ធត្រួតពិនិត្យប្រកបដោយសុវត្ថិភាពមានន័យថាជាក្រុមការងារមួយដែលមានតួនាទីត្រួតពិនិត្យការអនុវត្តរបស់មន្ត្រីមូលដ្ឋានយ៉ាងពិតប្រាកដគឺមិនមែនគ្រាន់តែក្រុមការងារដែលទៅទទួលប្រាក់សំណូកពីមន្ត្រីថ្នាក់ក្រោមរួចហើយមករាយការណ៍បំភាន់ថ្នាក់លើដូចដែលក្រុមអធិការកិច្ចខ្លះធ្លាប់បានធ្វើកាលពីកន្លងទៅនោះឡើយ។
ប្រសិនបើកត្តាចាំបាច់ទាំងនេះមិនអាចបំពេញបានទេ តារាងតម្លៃសេវាកម្មដែលបិទជាប់នឹងជញ្ជាំងនោះគ្រាន់តែជាក្រដាសដែលគ្មានអ្នកណាយកភ្នែកមើលនោះឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ