គ្រោះថ្នាក់ថ្មីរបស់យុវវ័យសម័យក្រោយសង្គ្រាម
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:០៤
នៅកម្ពុជា យុវវ័យដែលកើតក្រោយសម័យសង្គ្រាមត្រូវគេចាត់ទុកថាមានសំណាងខ្លាំងណាស់បើធៀបទៅនឹងមនុស្សសម័យមុនៗដែលភាគច្រើនបានបាត់បង់ទាំងស្រុងនូវកុមារភាពឬយុវភាពរបស់ខ្លួនដោយសារសង្គ្រាមស៊ីវិល។ យុវវ័យសម័យនេះកើតមកដោយមិនបានរត់លូនគេចគ្រាប់កាំភ្លើងដូចរាមច្បងសម័យមុនឡើយ។ ប៉ុន្តែ យុវវ័យសម័យថ្មីជាច្រើនមិនបានទាញយកប្រយោជន៍ពីស្ថានភាពសន្តិភាព និងការអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសឲ្យបានសមស្របទេ។ នេះគឺជាបញ្ហាប្រឈមថ្មីរបស់យុវវ័យសម័យក្រោយសង្គ្រាម។
កម្ពុជាទើបតែបានស្គាល់សន្តិភាពពេញលេញទូទាំងប្រទេសចាប់ពីឆ្នាំ១៩៩៨តែប៉ុណ្ណោះបន្ទាប់ពីក្រុមខ្មែរក្រហមចុងក្រោយបានយល់ព្រមធ្វើសមាហរណកម្មទាំងស្រុងជាមួយ រដ្ឋាភិបាល។ យុវវ័យដែលធំដឹងក្តីឡើងក្នុងសម័យសន្តិភាពឬហៅថា«ក្មេងក្រោយសង្គ្រាម» មានសំណាងណាស់ដោយហេតុថា ពួកគេមិនត្រឹមតែមិនបានរត់លូនគេចពីគ្រាប់ផ្លោងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ ពួកគេហាក់មានឱកាសច្រើនណាស់ក្នុងការទទួលយកកាលានុវត្តភាពថ្មី។
ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី យុវវ័យសម័យក្រោយសង្គ្រាមហាក់មិនបានទាញយកប្រយោជន៍ពីសម័យសន្តិភាពឲ្យបានសមស្របឡើយ។ ជាក់ស្តែង សម្រាប់កូនអ្នកមាននិងមធ្យម ពួកគេមានអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងគឺមានទាំងឱកាស ទាំងចំណីអាហារដ៏សម្បូរបែប រីឯសាលារៀនក៏សម្បូរបែបនិងនៅក្បែរផ្ទះថែមទៀត។ ប៉ុន្តែ គួរឲ្យសោកស្តាយ ក្រុមយុវវ័យកូនអ្នកមានលទ្ធភាពទាំងនោះមួយចំនួនបែរជាបណ្តោយខ្លួនឲ្យភាពភ្លើតភ្លើនអូសទាញទៅវិញ។
ចំណែកឯកូនអ្នកទីទ័លក្រនិងអ្នករស់នៅតំបន់ជនបទក៏មិនអាចទាញយកប្រយោជន៍ពីសន្តិភាពនិងការអភិវឌ្ឍន៍បានដែរពីព្រោះតែពួកគេខ្វះលទ្ធភាពនិងខ្វះមធ្យោបាយគ្រប់បែបយ៉ាង។ ពោលគឺកាលានុវត្តភាពសង្គមបានដើរហួសទៅមុខយ៉ាងឆ្ងាយចោលពួកគេបាត់ទៅហើយ។ ភាពក្រីក្រ កង្វះសាលារៀន និងគម្លាតរវាងទីក្រុងនិងជនបទបានធ្វើឲ្យកូនអ្នកស្រែជាច្រើនមិនអាចអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនបានឆ្ងាយពីឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេឡើយ។
ជាការពិតណាស់ មនុស្សដែលកើតសម័យសង្គ្រាម ជាពិសេសអ្នកដែលបានធំដឹងក្តីឡើងក្នុងសម័យខ្មែរក្រហមបានបាត់បង់កុមារភាព ឬយុវភាពរបស់ខ្លួនស្ទើរតែទាំងស្រុង។ ពួកគេបានធំដឹងក្តីឡើងនៅពេលដែលប្រទេសជាតិឆ្លងកាត់ភ្លើងសង្គ្រាមរហូតដល់ធ្លាក់ក្នុងរបបទាសភាពរបស់ពួកខ្មែរក្រហម។ កុមារបាត់បង់ការថ្នាក់ថ្នមពីឪពុកម្តាយ គ្មានចំណីអាហារគ្រប់គ្រាន់ គ្មានសាលារៀន។ លើសពីនេះ ពួកគេបានរងការរំលោភបំពានគ្រប់បែបយ៉ាងដូចជាការបង្ខំឲ្យធ្វើការបាក់កម្លាំង បង្អត់អាហារ និងរងការកាប់សម្លាប់គ្មានត្រាប្រណី។
យ៉ាងណាក៏ដោយ យុវវ័យជាច្រើនដែលរួចរស់ជីវិតពីសង្គ្រាមនិងពីរបបខ្មែរក្រមបានខិតខំកសាងអនាគតរបស់ខ្លួនសារជាថ្មីបើទោះបីជាកុមារភាពរបស់ពួកគេត្រូវបានបំផ្លាញទាំងស្រុងក៏ដោយ។ ពួកគេបានតស៊ូរៀនក្នុងស្ថានភាពដ៏លំបាកលំបិន៖ ខ្វះទាំងសាលា ខ្វះទាំងគ្រូ ខ្វះសម្ភារៈសិក្សា រីឯក្រពះក៏ស្រេកឃ្លានយ៉ាងខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ ទីបំផុត មនុស្សជាច្រើនបានទទួលជោគជ័យក្នុងជីវិត។ ចំណុចខ្លាំងរបស់យុវវ័យសម័យនោះគឺការតស៊ូនេះឯង។ ងាកមកមើលយុវវ័យសម័យក្រោយសង្គ្រាមវិញ ពួកគេកើតមកក្រោមការថ្នាក់ថ្នមពីឪពុកម្តាយ មានចំណីអាហារគ្រប់គ្រាន់ មានសាលារៀនក្បែរផ្ទះ និងមានសម្ភារៈប្រើប្រាស់មិនខ្វះអ្វីឡើយ។
ប៉ុន្តែ ស្ថានភាពដ៏អំណោយផលនេះបែរជាធ្វើឲ្យយុវវ័យភាគច្រើនខ្វះការតស៊ូទៅវិញ។ ពួកគេរស់ពឹងពាក់យ៉ាងខ្លាំងទៅលើឪពុកម្តាយ ហើយយុវវ័យជាច្រើនបាននិងកំពុងបណ្តោយខ្លួនឲ្យលង់ក្នុងភាពភ្លើតភ្លើនទៅតាមសម័យកាលសម្ភារៈនិយម។ អ្នកខ្លះទៀតបែរជាប្រព្រឹត្តអំពើអបាយមុខផ្សេងៗដូចជា សេពគ្រឿងញៀន ល្បែងហ្គែម ក្មេងទំនើង និងការវក់វីនឹងស្នេហាខុសប្រពៃណីនិងខុសវ័យជាដើម។ ភាពភ្លើតភ្លើនទាំងនេះបានជំរុញឲ្យពួកគេបំភ្លេចការសិក្សាដែលជាគ្រឹះសម្រាប់អនាគតរបស់ខ្លួននិងរបស់ប្រទេសជាតិ។
មានមូលហេតុសំខាន់មួយចំនួនដែលធ្វើឲ្យយុវវ័យសម័យនេះខ្វះការតស៊ូ៖ ទី១ គឺជាកំហុសរបស់ឪពុកម្តាយដែលខ្វះសមត្ថភាពក្នុងការតម្រង់ទិសកូន។ ទី២ គឺដោយសារតែប្រពន្ធ័អប់រំនៅមានកម្រិតទាបរត់មិនទាន់សភាពការណ៍ ទើបមិនអាចយកឈ្នះលើភាពភ្លើតភ្លើនរបស់យុវវ័យបាន និងទី៣ ផលវិបាកអវិជ្ជមាននៃការអភិវឌ្ឍន៍សង្គមដែលគ្មានទស្សនៈវិស័យច្បាស់លាស់ក៏បានបើកឱកាសឲ្យវប្បធម៌អាក្រក់ពីខាងក្រៅវាយលុកយ៉ាងពេញទំហឹង។ បរិយាកាសសង្គមដ៏អាប់អួរនេះបានជះឥទ្ធិពលអាក្រក់យ៉ាងខ្លាំងដល់យុវវ័យខ្មែរ។
យុវវ័យជាច្រើនដែលជា«ទំពាំងស្នងឬស្សី»ទទួលរងគ្រោះហើយបានធ្លាក់ក្នុងសភាពវិលវុលមិនច្បាស់លាស់។ ទាំងនេះគឺជាគ្រោះថ្នាក់ថ្មីរបស់យុវវ័យសម័យក្រោយសង្គ្រាមដែលអ្នកតម្រង់ទិសសង្គមទាំងឡាយត្រូវយកចិត្តទុកដាក់បញ្ចៀស។ ប្រសិនបើមិនដូច្នោះទេ កម្ពុជានឹងគ្មានធនធានមនុស្សពូកែៗដើម្បីស្នងប្រទេសជាតិទៅថ្ងៃអនាគតឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ