ថ្ងៃនេះ ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ តាន់សូមបន្តចាប់អារម្មណ៍ទៅលើស្ថានការណ៍បច្ចុប្បន្ននៃប្រទេស ចិន។ ជាង២០ឆ្នាំក្រោយការកាប់សម្លាប់រង្គាលនិស្សិតបាតុករនៅទីលានTiananmen ថ្នាក់ដឹកនាំចិនកំពុងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាមួយចំនួន ដែលសឹងតែមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរជាងបញ្ហាសម័យឆ្នាំ១៩៨៩ទៅទៀត ក្នុងនោះរួមមានជាអាទិ៍ ហានិភ័យសង្គម និងអ៊ីនធ័រណែត។
ជាការពិតណាស់ បើគេពិនិត្យមើលសង្គមចិនសព្វថ្ងៃ ឃើញថាគ្មានទាល់តែសោះកម្លាំងប្រជាធិបតេយ្យណាមួយដែលអាចធ្វើឲ្យក្រឡាប់ចាក់ស៊ីជម្រៅស្ថានភាពនៃប្រទេស។សព្វថ្ងៃ ប្រជាជនវណ្ណៈកណ្តាលដែលអាចដឹកនាំចលនាបាតុកម្មទាមទារសេរីភាពនយោបាយ មានចំនួនពី៨០ទៅ១០០លាននាក់។ ក៏ប៉ុន្តែ ទោះបីជាវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចក្នុងអំឡុងពេលបីឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ធ្វើឲ្យជីវភាពពួកគេលំបាកជាងមុនក៏ដោយ ក៏ពួកអ្នកវណ្ណៈកណ្តាលទាំងនេះសុខចិត្តបន្តរក្សានិងការពារប្រយោជន៍របស់ពួកគេ ជាជាងទៅចូលដៃជាមួយកម្មករឬកសិករ ឬទៅពង្រឹងជំហរនយោបាយរបស់អ្នកប្រឆាំង នៅក្នុងប្រទេសនិងនៅក្រៅប្រទេស។ ម្ល៉ោះហើយ ពិបាកនឹងរៀបចំទៅកើតណាស់ មហាចលនាបាតុកម្មណាមួយ ដើម្បីប្រឆាំងនឹងរដ្ឋអំណាច។
យ៉ាងណាមិញ ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ តែងតែមានកើតបាតុកម្មនិងកូដកម្មតូចតាចច្រើន ឡើងៗ ជាពិសេសនៅតាមមូលដ្ឋាន។ គឺសុទ្ធសឹងជាបាតុកម្មប្រឆាំងនឹងការរឹបអូសយកដីធ្លី ប្រឆាំងនឹងអំពើពុករលួយរបស់អាជ្ញាធរតំបន់ឬក៏ប្រឆាំងនឹងចំណីអាហារមានជាតិពុលដែលបានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាពសាធារណៈ។ ជាក់ស្តែង កាលពីខែកញ្ញាឆ្នាំ២០១១កន្លងទៅនេះ ប្រជាជនជាច្រើនរយនាក់បាននាំគ្នាវាយកំទេចប៉ុស្ត៍ប៉ូលិសនិងរថយន្តជាច្រើនគ្រឿងក្នុងខេត្តGuangdong នៅប៉ែកខាងត្បូងនៃប្រទេស។ គឺជាការផ្ទុះកំហឹងបង្កជាអំពើហិង្សា ក្រោយពីអាជ្ញាធរបានរឹបអូសដីធ្លីសមូហភាពយកទៅលក់ឲ្យក្រុមហ៊ុនឯកជន ដោយមិនបានសួរយោបល់របស់ប្រជាជន។
ចង់ឬមិនចង់ ហានិភ័យសង្គមទាំងនេះ អាចនឹងរីករាលដាលពីជនបទ ចូលមកដល់ទីក្រុងធំៗ ហើយមកគំរាមនៅទីបំផុត អំណាចរបស់បក្សកុម្មុយនិស្ត។ នៅក្នុងបរិបទបែបនេះ ទីក្រុងប៉េកាំងយល់ដឹងថា ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យសេដ្ឋកិច្ចនៃប្រទេសដើរថយក្រោយបាន។ នេះជាទង្វើចាំបាច់បំផុត ពីព្រោះតាំងពីព្រឹត្តិការណ៍ទីលានTiananmen មក របបកុម្មុយនិស្តផ្តាច់ការបានឈរនឹងល្អ បានកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រនិងបានធ្វើឲ្យប្រជាជនសប្បាយចិត្ត ក៏ដោយសារតែការអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច។
ប្រជាពលរដ្ឋចិនគ្រប់រូបដឹងថាខ្លួនគ្មានសេរីភាពនយោបាយ ដឹងថារបបនយោបាយសព្វថ្ងៃ ជាអំណាចបន្តពូជ ពីព្រោះ៥០%នៃសមាជិកការិយាល័យនយោបាយនៃបក្សកុម្មុយនិស្ត សុទ្ធសឹងជាកូនចៅរបស់ថ្នាក់ដឹកនាំ។ ប្រជាពលរដ្ឋចិនគ្រប់រូបដឹងថា គ្មាននីតិរដ្ឋ នៅក្នុងប្រទេសទេ ពីព្រោះនគរបាលនិងតុលាការអនុវត្តច្បាប់តាមបទបញ្ជារបស់អ្នកនយោបាយ។ ម៉្លោះហើយ ដើម្បីបន្តគ្រប់គ្រងប្រទេសយូរអង្វែងតទៅទៀតបាន ដើម្បីឲ្យប្រជាជនបន្តមានជំនឿទៅលើគណបក្សកុម្មុយនិស្ត ថ្នាក់ដឹកនាំចិនគ្មានជម្រើសអ្វីផ្សេងក្រៅពីបន្តអភិវឌ្ឍ ប្រទេស។
បើសិនជាសេដ្ឋកិច្ចឈប់បោះពួយទៅមុខរលូនល្អនៅថ្ងៃណាមួយ បក្សកុម្មុយនិស្តចិននឹងត្រូវប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាដែលបានចោទឡើងរួចម្តងទៅហើយកាលពី២០ឆ្នាំមុន នោះគឺលក្ខណៈមិនស្របច្បាប់និងមិនប្រជាធិបតេយ្យនៃរដ្ឋអំណាច។ រាល់បញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចដែលមានលក្ខណៈធ្ងន់ធ្ងរនឹងច្បាស់ជាបង្កឲ្យមានមហាបាតុកម្ម ដែលនឹងអាចក្លាយជាការទាមទារសេរីភាពនយោបាយ ដូចកាលពីឆ្នាំ១៩៨៩ នៅលើទីលានTiananmen។ មហាបាតុកម្មជាយថាហេតុនោះទៀតសោត នឹងអាចក្លាយជាការបះបោរប្រឆាំងនឹងថ្នាក់ដឹកនាំ ដូចនៅពិភពអារ៉ាប់នាដើមឆ្នាំ២០១១ បើសិនជារដ្ឋអំណាចក្តាប់ប្រព័ន្ធអ៊ីនធ័រណែតមិនបានជាប់ល្អទេនោះ។
នៅឆ្នាំ២០១០ ក្រសួងសន្តិសុខសាធារណៈចិន បានអះអាងថា ការអភិវឌ្ឍន៍លឿនរហ័សនៃអ៊ីនធ័រណែត កំពុងបង្កឡើងនូវហានិភ័យមួយធ្ងន់ធ្ងរសម្រាប់«ការរក្សាស្ថិរភាព»នៅក្នុងប្រទេស។ ក្រសួងដដែលនេះបានបន្ថែមទៀតថា ការបង្កើតឡើងនូវ«ប្រព័ន្ធសន្តិសុខដ៏ធំមួយ សម្រាប់ត្រួតពិនិត្យអ៊ីនធ័រណែត»គឺជាការចាំបាច់បំផុត។
នៅក្នុងន័យនេះ អាជ្ញាធរចិនមិនបានអែអង់ឡើយ បានប្រកាសពង្រឹងការត្រួតពិនិត្យទៅលើអ៊ីនធ័រណែត កាលពីខែតុលាឆ្នាំ២០១១ កន្លងទៅនេះ។ តាមរយៈសេចក្តីថ្លែងការណ៍មួយ ទីក្រុងប៉េកាំងបានបញ្ជាក់យ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា ពីអំណើះតទៅបណ្តាញសង្គមនិងសារទាក់ទងគ្នានៅក្នុងប្រព័ន្ធអ៊ីនធ័ណែត សុទ្ធតែឋិតនៅក្រោមការឃ្លាំមើលយ៉ាងតឹងរ៉ឹង។
Micro-blogs នេះហើយគឺជាផ្ទាំងស៊ីបសំខាន់ជាងគេរបស់រដ្ឋាភិបាលចិន ពីព្រោះស្រដៀងគ្នានឹងTwitter micro-blogsទាំងនេះបាននិងកំពុងបន្តក្លាយជាវេទិកាមួយប្រកបទៅដោយគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់ទីក្រុងប៉េកាំង។ តាំងពីមានចលនាបដិវត្តន៍នៅពិភពអារ៉ាប់ និងតាំងពីមានគ្រោះថ្នាក់ភ្លូករថភ្លើងល្បឿនលឿនបំផុតនៅប្រទេសចិនកាលពីខែកក្កដាឆ្នាំ២០១១មក សាររាប់លានសន្លឹកដែលរិះគន់រដ្ឋាភិបាលត្រូវបានបង្ហោះតាមmicro-blogs។
អ្វីដែលអាជ្ញាធរចិនចង់ទប់ស្កាត់ គឺការប្រើប្រាស់អ៊ីនធ័រណែត ដើម្បីផ្តួចផ្តើមគំនិត កេណ្ឌគ្នីគ្នាងើបបះបោរដូចនៅទុយនីស៊ីនិងនៅអេហ្ស៊ីប។ អ្វីដែលអាជ្ញាធរចិនចង់ឃ្លាំមើលគឺខ្លឹមសារនៃសារélectronique ដ្បិតក្នុងគ្រាបច្ចុប្បន្នអ្នកប្រើប្រាស់micro-blogs ដែលមានចំនួនរហូតដល់ទៅ១៩០លាននាក់ ផ្សព្វផ្សាយពាក្យចចាមអារ៉ាម ព័ត៌មានមិនពិត និងសារឃោសនា ក្នុងគោលដៅនិយាយសម្អុយថ្នាក់ដឹកនាំឬបង្កចលាចលក្នុងសង្គម។ នៅក្នុងន័យនេះ កន្លងទៅថ្មីៗនេះ នគរបាលបានចាប់ខ្លួនអ្នកប្រើប្រាស់micro-blogsជាច្រើននាក់ ក្នុងនោះរួមមានជាអាទិ៍និស្សិតម្នាក់នៅខេត្តYunnan ដែលបានបង្ហោះព័ត៌មានមិនពិតស្តីពីឃាតកម្មមួយដែលខ្លួនបានប្រឌិតឡើងទាំងស្រុង។
ទន្ទឹមនេះ នៅថ្ងៃទី២៦តុលាកន្លងទៅនេះ អាជ្ញាធរជាតិគ្រប់គ្រងវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ និងភាពយន្ត បានចេញផ្សាយសេចក្តីណែនាំមួយ បញ្ជាឲ្យទូរទស្សន៍ទាំង៣៤ដែលផ្សព្ធផ្សាយតាមបណ្តាញផ្កាយរណប កាត់បន្ថយកម្មវិធីreality TV និងកម្មវិធីកម្សាន្តណាដែលប៉ះពាល់ដល់ប្រពៃណី និងធ្វើឲ្យខូច«តម្លៃជាសារវន្តនៃមនោគមវិជ្ជាសង្គមនិយម»។ អាជ្ញាធរជាតិចង់ឲ្យទូរទស្សន៍ជួយលើកតម្កើង កម្រិតសីលធម៌របស់ប្រជាពលរដ្ឋ«កុំឲ្យឃើញតែលុយនិងគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនពេក»។ បទបញ្ជានេះមិនមែនធ្លាក់មកដោយចៃដន្យទេ ពីព្រោះកន្លងទៅថ្មីៗនេះ សង្គមចិនទាំងមូលមានការតក់ស្លុតខ្លាំងនៅចំពោះមុខរូបភាពVideoមួយដែលត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយបន្តគ្នាតាមប្រព័ន្ធអ៊ីធ័រណែត។ គឺជារូបភាពនៃក្មេងស្រីម្នាក់ដែលត្រូវបានរថយន្តបុកដួល និងកិនពីលើ។ ឡានបានបរទៅបាត់ រីឯមនុស្សម្នាវិញបានដើរធ្វើព្រងើយ មិនបានចាប់អារម្មណ៍សោះឡើយទៅលើក្មេងស្រីនោះ ដែលនៅដេកច្រងាងកណ្តាលផ្លូវ។
វិធានការទាំងអស់នេះដែលដៅទៅរកការរឹតបន្តឹងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយកំពុងពេញនិយម នោះគឺអ៊ីនធ័រណែតនិងទូរទស្សន៍ ស្តែងឲ្យឃើញនូវក្តីព្រួយបារម្ភរបស់ទីក្រុងប៉េកាំងដែលបានទាញមេរៀនពីរយ៉ាងតិច ពីបដិវត្តន៍នៅក្នុងពិភពអារ៉ាប់។ ទីមួយ គឺបើក្តាប់អ៊ីនធ័រណែតមិនជាប់ទេ ហានិភ័យសង្គមឬហានិភ័យនយោបាយនឹងអាចកើតឡើង។ ទីពីរ គឺពេលនេះជាពេលដែលត្រូវពង្រឹងតម្លៃនៃសីលធម៌និងសាមគ្គីធ៌ម ដើម្បីប្រឈមមុខនឹងអត្តទត្ថបុគ្គលនិយម ដើម្បីបង្ការការបាក់បែកប្រេះឆានៃសង្គម៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ