កម្ពុជាមិនមែនជាឋានសួគ៌នៃបក្សនយោបាយទៀតទេ!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:៤០
ការចុះឈ្មោះគណបក្សនយោបាយ និងបេក្ខជនឈរឈ្មោះសម្រាប់ការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសតំណាងរាស្ត្រអាណត្តិទី៥នឹងឈានចូលមកដល់នាចុងខែមេសានេះ។ ជាទូទៅ គេរំពឹងថា ចំនួនគណបក្សនយោបាយនឹងបន្តថយចុះទៀតបើធៀបនឹងការបោះឆ្នោតកាលពីឆ្នាំ ២០០៨ ដែលកាលណោះមានគណបក្សចំនួន ១១ ចូលរួម។ ការបន្តថយចុះនៃគណបក្សនយោបាយដែលចូលរួមក្នុងការបោះឆ្នោតបង្ហាញឲ្យឃើញថា កម្ពុជាលែងជាឋានសួគ៌សម្រាប់បក្សនយោបាយទៀតហើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សួនប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជាក៏មិនសោះកក្រោះពេកដែរ។
មានគណបក្សមិនដល់១០ឡើយដែលគេរំពឹងថា អាចចូលរួមក្នុងការបោះឆ្នោតនៅថ្ងៃ២៨កក្កដាខាងមុខ។ នេះគឺជាការរំពឹងទុករបស់ក្រុមអ្នកតាមដានការបោះឆ្នោតនៅកម្ពុជា។ កាលពីឆ្នាំ ២០០៨ មានគណបក្សនយោបាយចំនួន ១១ ដែលបានចូលរួមក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសតំណាងរាស្ត្រ។ គេនៅចាំបានថា កាលពី១៥ឬ២០ឆ្នាំមុនអ្នកនយោបាយហាក់សប្បាយនឹងការបង្កើតគណបក្សថ្មីដើម្បីប្រជែងអំណាចខ្លាំងណាស់។ កាលណោះ ចំនួនគណបក្សនយោបាយនៅកម្ពុជាធ្លាប់កើនដល់ជិត៦០គណបក្សឯណោះ។ ប៉ុន្តែ អំណឹះតទៅ កម្ពុជាមិនមែនជាឋានសួគ៌នៃគណបក្សនយោបាយដែលរីកស្គុះស្គាយប្រៀបដូចសួនឧទ្យានក្នុងនិទាឃរដូវដូចកាលពីមុនទៀតហើយ។
ជាការពិតណាស់ ការបង្កើតគណបក្សនយោបាយមួយអាចជាការងាយស្រួល ប៉ុន្តែ ការធ្វើឲ្យគណបក្សនោះដំណើរការ និងទទួលបានការគាំទ្រ គឺជាបញ្ហាដ៏លំបាកបំផុត។ គណបក្សខ្លះក្ស័យធន ខ្លះអស់សង្ឃឹមនឹងលទ្ធផលរបស់ខ្លួន ខ្លះបែកបាក់គ្នាដោយបញ្ហាផលប្រយោជន៍ និងខ្លះទៀតក៏រំលាយបញ្ចូលគ្នាជាគណបក្សតែមួយ។ ជាក់ស្តែង នៅពេលការបោះឆ្នោតចូលមកដល់ ចលនារួបរួមគ្នាធំៗពីរបានកើតឡើង ទី១ ការរួមបញ្ចូលគ្នានៃគណបក្សសមរង្ស៊ី និងគណបក្សសិទ្ធិមនុស្សជាគណបក្សសង្គ្រោះជាតិក្នុងចលនាបក្សប្រឆាំង និងទី២ ការរួបរួមគ្នារវាងហ្វ៊ុនស៊ិនប៉ិច និងគណបក្សជាតិនិយមដែលបែកចេញពីគណបក្សនរោត្តម រណឫទ្ធិនៅក្នុងចលនារាជានិយម។
និន្នាការរួមបញ្ចូលគ្នានៃគណបក្សនយោបាយបានបង្ហាញឲ្យឃើញពីការស្វែងរកមធ្យោបាយបង្កើនកម្លាំងក្នុងចំណោមគណបក្សតូចៗដើម្បីតទល់ជាមួយបក្សកាន់អំណាច។ ប៉ុន្តែ មេរៀនក៏បានបង្ហាញដែរថា ការរួមបញ្ចូលគ្នារវាងគណបក្សនយោបាយក៏មិនមែនជាការងាយស្រួលប៉ុន្មានដែរ។ ការបែកបាក់សម្ព័ន្ធភាពរវាងគណបក្សនយោបាយក៏ជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលធ្លាប់កើតឡើងជាហូរហែររួចមកហើយ។ យ៉ាងណាក៏ដោយចុះ ស្ថានការណ៍ហាក់ដូចជាកំពុងចាប់បង្ខំឲ្យគណបក្សដែលមាននិន្នាការស្របគ្នា គួរតែបញ្ចូលគ្នាជាចាំបាច់។
ប្រសិនបើនិន្នាការនេះបន្តទៅមុខដោយជោគជ័យ ចំនួនគណបក្សនយោបាយនឹងមានកាន់តែតិច។ ចំនួនគណបក្សនយោបាយតិចតែខ្លាំង និងមានគុណភាពត្រូវគេមើលឃើញថា ជាស្ថានភាពល្អទៅវិញទេ សម្រាប់ដំណើរការប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជា។ ផ្ទុយទៅវិញ ចំនួនបក្សនយោបាយដែលមានច្រើនតែបរិមាណ តែខ្វះគុណភាពបក្សនយោបាយតូចៗទាំងនោះ មិនខុសអ្វីពីបុប្ផាដែលត្រូវគេដាក់តាំងលម្អសួនប្រជាធិបតេយ្យនៅកម្ពុជានោះឡើយ។ ដូច្នេះ ការពង្រឹងគណបក្សនយោបាយឲ្យមានកម្លាំងខ្លាំងគឺជាការចាំបាច់សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា។ ចាំបាច់នៅត្រង់ថា ភាពខ្លាំងរបស់បក្សនយោបាយ ជាពិសេសគណបក្សនៅក្រៅរដ្ឋាភិបាលតែម្តង នឹងជួយជំរុញឲ្យមានតុល្យភាពនយោបាយនៅក្នុងរដ្ឋសភា។
ប៉ុន្តែ តើគណបក្សនយោបាយទាំងនោះអាចពង្រឹងខ្លួនបានកម្រិតណា? នេះជាសំណួរដ៏ស្មុគស្មាញមួយទៀតនៅក្នុងបរិបទដែលការធ្វើនយោបាយត្រូវឆ្លងកាត់ការប្រកួតប្រជែងគ្មានតុល្យភាពពោលគឺគណបក្សតូចៗគ្មានធនធាន និងមធ្យោបាយក្នុងការធ្វើឲ្យអ្នកបោះឆ្នោតបានស្គាល់ទូលំទូលាយដូចគណបក្សធំៗនោះឡើយ។ ទីបំផុត គណបក្សមួយចំនួនត្រូវរលាយបាត់ទៅវិញដោយឯកឯង ឬក្រោមឥទ្ធិពលលេបត្របាក់ពីសំណាក់គណបក្សធំ។
យ៉ាងណាក៏ដោយចុះ គណបក្សខ្លះមិនព្រមចុះចាញ់ព្រហ្មលិខិតដោយងាយៗឡើយ ហើយក៏មិនព្រមភ្ជាប់ខ្លួនជាមួយគណបក្សណាដែរ។ ពួកគេប្រឹងរស់ក្នុងស្ថានភាពដ៏លំបាកនេះបន្តទៀតដើម្បីសម្រេចឧត្តមគតិរបស់ខ្លួន ទោះជាផ្លូវនៅវែងឆ្ងាយយ៉ាងណាក៏ដោយ។ រីឯគណបក្សខ្លះទៀតប្រឹងរស់ព្រោះផលប្រយោជន៍នយោបាយ ទោះជាស្ថិតក្រោមឥទ្ធិពលរបស់បក្សផ្សេងក៏ដោយ។ ដូច្នេះ ទោះជាកម្ពុជាមិនមែនជាឋានសួគ៌នៃគណបក្សនយោបាយទៀតក៏ដោយ ក៏សួនប្រជាធិបតេយ្យនៃប្រទេសនេះមិនជាសោះកក្រោះពេកដែរ។ ផ្កាចម្រុះពណ៌នៅតែដុះលម្អជុំវិញផ្កាមួយទង ឬពីរទងដែលបាននិងកំពុងលូតខ្ពស់ហួសផុតពីគេឯងយ៉ាងកប់ពពក៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ