កងទ័ព៖ ចន្ទល់ ដ៏មាំមួយផ្សេងទៀត នៃអានុភាពរបស់ឥណ្ឌា
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៦:៤២
នៅថ្ងៃនេះ ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ តាន់ សូមបន្តនិយាយពីភូមិសាស្រ្តនយោបាយនៃប្រទេសឥណ្ឌាតទៅទៀត។ ក្រោយពីបានលើកឡើងពីលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ និងពីសេដ្ឋកិច្ចនៃប្រទេសនេះ ហ្សង់-ហ្វ្រង់ស័រ តាន់ សូមសិក្សាទៅលើចន្ទល់មួយទៀតនៃអានុភាពឥណ្ឌា នោះគឺកងទ័ព។
ទន្ទឹមគ្នានឹងការចេញមុខតាំងខ្លួនជាមហាអំណាចនុយក្លេអ៊ែរ ឥណ្ឌាបាននិងកំពុងបន្តពង្រីក
មធ្យោបាយការពារជាតិ ដោយអាស្រ័យទៅលើប្រាក់សុទ្ធ ដែលខ្លួនមាននៅក្នុងដៃ និងបច្ចេកវិជ្ជាយោធា ដែលខ្លួនក្តាប់បាន។
ថវិកាយោធាប្រចាំឆ្នាំ របស់ឥណ្ឌាមានកម្រិតស្មើនឹងប្រមាណ៣% នៃផលិតផលដុលក្នុងស្រុក ជាឧទាហរណ៍នៅឆ្នាំ២០១០ប្រទេសមួយនេះបានចាយប្រាក់អស់ប្រមាណ៣ ៥០០០លានដុល្លារសម្រាប់វិស័យការពារជាតិ។
និយាយពីបច្ចេកវិជ្ជាយោធាវិញ ឥណ្ឌាមិនដែលប្រទះនឹងបញ្ហាធំដុំទេ ដោយសារតែសមត្ថភាពខ្ពស់នៃពួកវិស្វកររបស់ខ្លួន និងដោយសារតែមានជំនួយអស់រយៈពេលជាយូរឆ្នាំពីសូវៀតនិងក្រោយមកទៀតពីរុស្ស៊ី។ ជាក់ស្តែង ឥណ្ឌាក្តាប់បានល្អណាស់បច្ចេកវិជ្ជានុយក្លេអ៊ែរទាំងស៊ីវិលទាំងយោធា អស់រយៈពេលជាងបួនទសវត្សរ៍កន្លងមកហើយ។
មធ្យោបាយយោធារបស់ឥណ្ឌាខ្លាំងណាស់ និងខ្លាំងឡើងជាលំដាប់ ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ។ បើរាប់ពីចំនួនកងទ័ពវិញ ឥណ្ឌាជាប់លំដាប់ថ្នាក់លេខបីនៅក្នុងពិភពលោក បន្ទាប់ពីចិននិងអាមេរិក។ ប្រទេសអាស៊ីខាងត្បូងមួយនេះមានលទ្ធភាពកេណ្ឌទាហានបាន៥លាននាក់យ៉ាងលឿនរហ័ស ក្នុងនោះរួមមានជាអាទិ៍ ទាហានជើងគោក ទាហានជើងអាកាស ទាហានជើងទឹកនិងទាហានបម្រុង។
ដោយឡែក តាំងពីឆ្នាំ១៩៥០មក កងទ័ពឥណ្ឌាចូលរួមក្នុងប្រតិបត្តិការរក្សាសន្តិភាពរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិនៅអាហ្វ្រិក អឺរុប ដើមបូព៌ា អាមេរិកកណ្តាល និងអាស៊ីកណ្តាល។
ជាការពិតណាស់ដែលថា អានុភាពសឹករបស់ឥណ្ឌានៅមានកម្រិតខ្សោយបើប្រៀបធៀបទៅនឹងអាមេរិក ប៉ុន្តែកងទ័ពឥណ្ឌាអាចពឹងពាក់ទៅលើមធ្យោបាយយោធាមួយដ៏សម្បូណ៌បែប ទាំងនៅលើវិស័យជើងគោក ជើងទឹកនិងជើងអាកាស។ ឥណ្ឌាមាននាវាផ្ទុកយន្តហោះ នាវាមុជទឹក យន្តហោះចម្បាំងMig 29 និងSu 30។
លើសពីនេះទៅទៀត ឥណ្ឌាជាមហាអំណាចនុយក្លេអ៊ែរមួយពេញលេញ នៅត្រង់ថា ប្រទេសមួយនេះ ប្រដាប់ទៅដោយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរនិងកាំជ្រួចមីស៊ីលរយៈចម្ងាយឆ្ងាយ ដែលអាចពាំក្បាលនុយក្លេអ៊ែរបាន។ ក្រុមអ្នកជំនាញអះអាងថា ឥណ្ឌាមានគ្រាប់បែកបរមាណូពី៦០ ទៅ៨០គ្រាប់។
និយាយរួម យក្សអាស៊ីខាងត្បូងមួយនេះ អាចប្រើប្រាស់អាវុធនុយក្លេអ៊ែររបស់ខ្លួន តាមរយៈមធ្យោបាយបីយ៉ាង ម្យ៉ាងតាមរយៈមីស៊ីលបាញ់បានឆ្ងាយ ម្យ៉ាងទៀតតាមរយៈយន្តហោះចម្បាំង និងម្យ៉ាងចុងក្រោយតាមរយៈនាវាមុជទឹក។
ឥណ្ឌាតែងតែអះអាងថា ខ្លួននឹងមិនប្រើប្រាស់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរមុនគូសត្រូវទេ។ ទឡ្ហីករណ៍នេះ ប្រហែលជាត្រឹមត្រូវ បើសត្រូវរបស់ឥណ្ឌាជាប្រទេសប៉ាគីស្ថានដែលទន់ខ្សោយជាង ប៉ុន្តែ ជំហរនេះនឹងអាចប្រែប្រួល បើសត្រូវមានអានុភាពខ្លាំងក្លា ដូចជាប្រទេសចិនជាដើម។
យ៉ាងណាក៏ដោយ កងទ័ពឥណ្ឌាមានបញ្ហាមួយធំ នោះគឺគ្មានឡើយបញ្ជាការរួមរវាងកងទ័ពទាំងបី ទ័ពជើងគោក ទ័ពជើងទឹក និងទ័ពជើងអាកាស ជាហេតុធ្វើឱ្យការអនុវត្តន៍ផែនការហ្វឹកហ្វឺននិងសមយុទ្ធ រអាក់រអួលនិងខ្វះប្រសិទ្ធភាព។ នេះគឺជាផលវិបាកអវិជ្ជមានបន្សល់ទុកមកតាំងពីសម័យសង្គ្រាមត្រជាក់ សម័យមួយដែលឥណ្ឌានិងសូវៀតបានសហការគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធនៅលើវិស័យយោធា។
ដូចនេះ បើសិនជាប្រទេសជាតិជួបប្រទះនឹងភាពអាសន្នខ្លាំង បញ្ជាការយុទ្ធសាស្ត្រស្តីពីការប្រើប្រាស់អាវុធនុយក្លេអ៊ែរជាយថាហេតុអាចនឹងចោទឡើង។ ចោទឡើង ពីព្រោះការបញ្ជាឱ្យបាញ់មីស៊ីលពាំក្បាលនុយក្លេអ៊ែរត្រូវការសេចក្តីសម្រេចចិត្តមួយយ៉ាងលឿនរហ័ស ក្នុងករណីដែលមានសង្គ្រាមនុយក្លេអ៊ែរកើតឡើងជាមួយបាគីស្ថាន។
ដោយឡែក ក្រុមនាយទាហានឥណ្ឌាត្អូញត្អែថា ពួកគេនៅតែមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យចូលរួមពេញលក្ខណៈនិងញឹកញាប់ក្នុងអង្គប្រជុំសំខាន់ៗជាមួយរដ្ឋាភិបាល ដើម្បីកំណត់ យុទ្ធសាស្រ្តការពារជាតិ។ ទាំងនេះមិនមែនចៃដន្យឡើយ ដ្បិតក្នុងនាមជាប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យ កងទ័ពឥណ្ឌាត្រូវស្តាប់បង្គាប់រដ្ឋាភិបាលស៊ីវិល។
និយាយពីកេរ្តិ៍ឈ្មោះនិងឥទ្ធិពលនៅក្នុងលោកវិញ គួរគូសបញ្ជាក់ថា កងទ័ពឥណ្ឌាដូចជាមិនសូវត្រូវបានគេទទួលស្គាល់ឱ្យសមនឹងមាឌនៃប្រទេសនេះទេ។ មានមូលហេតុសំខាន់ៗពីរយ៉ាងដែលអាចពន្យល់ពីបញ្ហានេះ។
ម្យ៉ាង គឺប្រហែលមកពីឥណ្ឌាគ្មានទីតាំងនិងមូលដ្ឋានយោធានៅទីណាផ្សេងក្រៅតែពីនៅក្នុងប្រទេសរបស់ខ្លួន ទោះបីជាដូចបានលើកឡើងរួចហើយថា តាំងពីឆ្នាំ១៩៥០មក កងទ័ពឥណ្ឌាចូលរួមក្នុងប្រតិបត្តិការរក្សាសន្តិភាពរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិសឹងនៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងពិភពលោកក្តី។
រីឯម្យ៉ាងទៀត គឺមកពីរដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌាជាបន្តបន្ទាប់ នៅតែមិនទាន់ចង់បន្ទរសម្លេងនិងបញ្ចេញប្រតិកម្មខ្លាំងក្លានៅលើឆាកអន្តរជាតិ ដូចអាមេរិក រុស្ស៊ីឬចិន។
យ៉ាងណាមិញ ចាប់ពីពេលនេះតទៅ ឥណ្ឌាដែលមានមហិច្ឆតាក្លាយជាមហាអំណាច អាចនឹងចាប់ផ្តើមពង្រីកឥទ្ធិពលយោធាបណ្តើរៗ ចេញហួសពីព្រំដែននៃប្រទេសរបស់ខ្លួន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ