វិបត្តិនៃការបន្តវេនពីមនុស្សចាស់ទៅជំនាន់ក្រោយនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៤:២៦
នៅកម្ពុជា មនុស្សជំនាន់ចាស់ និងយុវជនស្រករក្រោយហាក់កំពុងជួបវិបត្តិមួយពិបាកដោះស្រាយ។ ការតភ្ជាប់ជំនាន់មនុស្ស ពីមួយទៅមួយពោលគឺពីមនុស្សចាស់ទៅយុវជនស្រករ ក្រោយដែលគេហៅថា ជាការបន្តវេននោះកំពុងជួបឧបសគ្គធំធេង។ មនុស្សចាស់មួយចំនួនប្រកាន់គំនិតអភិរក្សហួសហេតុដោយមិនចង់ប្រគល់ ការងារឲ្យក្មេងស្រករក្រោយឡើយ។ រីឯយុវជនជំនាន់ក្រោយខ្លះដែលអាងលើសញ្ញាបត្រ ហាក់ដូចជាមើលស្រាលមនុស្សចាស់ដែលគ្មានសញ្ញាបត្រស្មើនឹងខ្លួន។ ការមិនចុះសម្រុងគ្នានេះត្រូវគេមើលឃើញថា ជាវិបត្តិធំធេងសម្រាប់សង្គមខ្មែរដែលត្រូវតែដោះស្រាយ។
មិនថានៅតាមមន្ទីរក្រសួងសាធារណៈ ឬក៏នៅតាមកន្លែងធ្វើការផ្សេងទៀតឡើយ មនុស្សជំនាន់ចាស់ និងមនុស្សស្រករក្រោយហាក់កំពុងបង្ហាញគម្លាតគ្នាគួរឲ្យកត់សម្គាល់។ បញ្ហានេះ មានសភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរនៅក្នុងរដ្ឋបាលសាធារណៈ។ នៅតាមមន្ទីរក្រសួងជាច្រើន មនុស្ស ចាស់ និងយុវជនស្រករក្រោយហាក់មិនអាចធ្វើសមារណកម្មជាមួយគ្នាទាល់តែសោះ។ មនុស្សចាស់ច្រើនអាងលើអាយុ អាងលើបទពិសោធន៍ និងអតីតភាពការងារយូរឆ្នាំ ក៏មើលស្រាលក្មេងៗដែលបទពិសោធន៍ការងារនៅក្មេងខ្ចីនៅឡើយ បើទោះបីជាពួកគេមានសញ្ញាបត្រខ្ពស់ជាងក៏ដោយ។ ចំណែកក្មេងៗស្រករក្រោយវិញដោយអាងលើសញ្ញាបត្រ និងចំណេះដឹងខាងព័ត៌មានវិទ្យា និងបច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗខ្លះដែលមនុស្សចាស់គ្មាន ក៏ផ្តើមពើងទ្រូង ហើយមើលស្រាលសមត្ថភាពមនុស្សចាស់វិញ។
ការមិនចុះសម្រុងគ្នានេះ បាន និងកំពុងបង្កឲ្យមានគម្លាតដាច់ពីគ្នាកាន់តែឆ្ងាយរវាងជំនាន់មនុស្សមួយ ទៅមួយទៀត ដែលពិបាកនឹងតភ្ជាប់គ្នា។ នៅឯកន្លែងធ្វើការ មនុស្សចាស់ហាក់ព្រួយបារម្ភអំពីមហិច្ឆតាចង់ដណ្តើមកៅអីរបស់ខ្លួន ពីសំណាក់ក្មេងស្រករក្រោយ ខណៈដែលយុវជនខ្លះវិញមើលស្រាលមនុស្សចាស់ថា ធ្វើការតាមបែបបុរាណហួសសម័យ ហើយមិនព្រមទទួលស្គាល់សមត្ថភាពរបស់ក្មេងជំនាន់ក្រោយ ព្រោះខ្លាចអន់។ ម្យ៉ាងទៀត មនុស្សចាស់ខ្លះក្រាញននៀលនឹងតួនាទីមិនព្រមផ្ទេរការងារឲ្យទៅក្មេងស្រករក្រោយឡើយ បើទោះបីជាដល់អាយុចូលនិវត្តន៍ទៅហើយក្តី ក៏មិនព្រមឈប់ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្នងការងារអស់សង្ឃឹម។
ជាការពិតណាស់ យុវជនជាអ្នកស្នងបន្តវេនពីមនុស្សចាស់ ប្រៀបដូចជា«ទំពាំងស្នងប្ញស្សី»។ នៅក្នុងសង្គមមួយ មនុស្សចាស់ និងមនុស្សជំនាន់ក្រោយជាធាតុផ្សំពីរដែលមិនអាចខ្វះបានដើម្បីបន្តនិរន្តរភាពនៃការអភិវឌ្ឍន៍ប្រទេសជាតិ។ មនុស្សចាស់ដែលពោរពេញដោយបទពិសោធន៍ការងារត្រូវផ្ទេរចំណេះដឹង ចំណេះធ្វើ និងបទពិសោធន៍ទាំងឡាយរបស់ខ្លួន ទៅឲ្យកូនចៅ ឬមនុស្សស្រករក្រោយ ហើយរីករាយនឹងឃើញពួកគេមានសមត្ថភាពលើសពីអ្វីដែលខ្លួនមាន។ ចំណែកឯក្មេងៗជំនាន់ក្រោយវិញត្រូវត្រៀមខ្លួនទទួលយកបទពិសោធន៍និងចំណេះដឹងពីមនុស្សចាស់។ នេះជាទស្សនៈជឿនលឿនសម្រាប់គ្រួសារមួយក៏ដូចជាសង្គមមួយដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាគួរប្រកាន់យក។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលជំនាន់ទាំងពីរនេះមិនចុះសម្រុងគ្នាហើយចាំតែមើលបំណាំគ្នា បូញមាត់ និងបត់ដុំដៃដាក់គ្នា តើអនាគតប្រទេសជាតិនឹងទៅជាយ៉ាងណា?
នៅក្នុងសង្គមកម្ពុជាបច្ចុប្បន្ន សញ្ញាដ៏គ្រោះថ្នាក់នេះហាក់កំពុងកើតឡើងយ៉ាងពេញបន្ទុកដែលជាសញ្ញានៃ«វិបត្តិសង្គម»ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរមួយ។ នៅតាមកន្លែងធ្វើការនានា គេតែងលឺការរអ៊ូររទាំអំពីភាពមិនចុះសម្រុងគ្នានេះស្ទើរគ្រប់ទីកន្លែង។ ការមិនចុះសម្រុងគ្នាដោយសារបក្ខពួក និងនិន្នាការនយោបាយជារឿងមួយ រីឯការមិនចុះសម្រុងគ្នាដោយសារវ័យ និងរបៀបធ្វើការខុសគ្នាជារឿងមួយទៀត។ សម្រាប់ក្រសែភ្នែកអ្នកវិភាគសង្គមខ្មែរ មានមូលហេតុច្រើនយ៉ាងដែលនាំឲ្យកើតមានវិបត្តិនេះ។ មូលហេតុទាំងនោះវាផ្តើមចេញពីបម្លាស់ប្តូររបបសង្គម និងនយោបាយជាចម្បង។ កាលពីមុន ការឈានទៅកាន់តំណែងតួនាទីក្នុងរដ្ឋាភិបាល ក៏ដូចជាក្នុងសង្គមត្រូវពឹងពាក់លើប្រវត្តិតស៊ូខាងនយោបាយ។ នេះជាហេតុផលដែលមនុស្សចាស់ជាច្រើនមានតំណែងសំខាន់តែគ្មានសញ្ញាបត្រខ្ពស់។ បច្ចុប្បន្ន សង្គមបានផ្លាស់ប្តូរ មនុស្សសម័យនេះអាងលើសញ្ញបត្រ ទោះជាសញ្ញបត្រខ្លះមិនបញ្ជាក់ពីសមត្ថភាពពិតប្រាកដក៏ដោយ។
ការវិវឌ្ឍន៍ខុសគ្នារវាងសង្គមក្នុងសម័យបច្ចេកវិទ្យាទំនើបបច្ចុប្បន្ន ខុសពីសង្គមចាស់បុរាណពីមុនក៏រួមចំណែកធ្វើឲ្យផ្នត់គំនិតមនុស្សផ្លាស់ប្តូរខុសគ្នាដែរ។ មនុស្សសម័យមុនខ្លះបត់បែនមិនទាន់សភាពការណ៍ ខណៈដែលមនុស្សជំនាន់ក្រោយមួយចំនួនដើរលឿនហួសពេកដែលគេនឹកស្មានមិនដល់។ ក្រៅពីនោះ បញ្ហាផលប្រយោជន៍ដែលកំពុងគ្របសង្កត់លើផ្នត់គំនិតមនុស្សជាទូទៅបានជំរុញឲ្យម្នាក់ៗហាក់ដូចជាគិតពីភាពចង់មានបានដែលលុបបាត់ទៅលើការខ្មាស់អៀន។ ហេតុផលទាំងនេះបាន និងកំពុងធ្វើឲ្យកើតមានវិបត្តិនៃការតភ្ជាប់រវាងជំនាន់មនុស្សពីមួយទៅមួយ។ គម្លាតនៃការតភ្ជាប់រវាងមនុស្សចាស់ និងយុវជនមានគ្រោះថ្នាក់មិនខុសពីគម្លាតរវាងអ្នកមាន និងអ្នកក្រនៅក្នុងសង្គមមួយនោះឡើយ។ ដូច្នេះការផ្សារភ្ជាប់គម្លាតនេះជារឿងចាំបាច់មិនអាចមើលរំលងបានឡើយ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ