អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកជាឆាកនយោបាយការបរទេសសំខាន់ជាងគេរបស់អាមេរិក
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:៥៧
កាលពីថ្ងៃអង្គារទី១១តុលា ដើមសប្តាហ៍នេះ លោកស្រីប្រមុខការទូតអាមេរិក បានចុះផ្សាយអត្ថបទដ៏វែងអន្លាយមួយនៅក្នុងទស្សនាវដ្តីForeign Policy។ នៅក្នុងអត្ថបទនោះដែលអាចជាសសរទ្រូងនៃនយោបាយការបរទេសរបស់ទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោននាអនាគតខាងមុខ លោក ស្រីHillary Clinton បានអះអាងថា ការពង្រឹងវត្តមាននៅអាស៊ី និងប៉ាស៊ីហ្វិកគឺជាការមួយចាំបាច់ដែលនឹងអនុញ្ញាតឲ្យសហរដ្ឋអាមេរិករក្សាលំដាប់ថ្នាក់លេខមួយរបស់ខ្លួនបាននៅលើឆាកអន្តរជាតិ។ ប៉ុន្តែមិនយូរមិនឆាប់ ការដែលទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនចង់បង្កើនតួនាទីរបស់ខ្លួនបែបនេះ នៅអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក នឹងច្បាស់ជាបណ្តាលឲ្យមានការប្រឈមមុខដាក់គ្នាកាន់តែខ្លាំងរវាងចិននិងអាមេរិក។
អាមេរិកដែលកំពុងដកខ្លួនចេញពីអៀរ៉ាក់ និងពីអាហ្វហ្កានីស្ថាន ត្រូវតែបែរទៅរកអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក ដើម្បីពង្រីកនិងពង្រឹងវត្តមានរបស់ខ្លួន ពីព្រោះភូមិភាគនេះ គឺជាសសរទ្រូងនៃពិភពលោកក្នុងសតវត្សរ៍ទី២១។ នេះគឺជាសារសំខាន់នៃអត្ថបទដ៏វែងអន្លាយមួយរបស់លោកស្រីរដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការបរទេសអាមេរិកាំង ចុះផ្សាយកាលពីដើមសប្តាហ៍ដោយទស្សនាវដ្តីForeign Policy។
ការដែលលោកស្រីHillary Clinton បានចុះផ្សាយអត្ថបទនេះ មិនមែនជារឿងមួយចៃដន្យទេ។ ម្យ៉ាង មួយឆ្នាំមុនការបោះឆ្នោតប្រធានាធិបតីអាមេរិកាំង អត្ថបទនេះអាចជាការលាតត្រដាងនយោបាយការបរទេសរបស់លោកអូបាម៉ា បើសិនជាលោកជាប់ឆ្នោតម្តងទៀត។ ម្យ៉ាងទៀត នៅខែក្រោយនេះ គឺជាលើកទីមួយបង្អស់ហើយ ដែលលោកអូបាម៉ានឹងចូលរួមក្នុងជំនួបកំពូលអាស៊ីបូព៌ា នៅបាលីប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី ជំនួបកំពូលដែលនឹងប្រមូលផ្តុំប្រធានាធិបតីនិងនាយករដ្ឋមន្ត្រីនៃបណ្តាប្រទេសសមាជិកអាស៊ាន នៃប្រទេសចិន ឥណ្ឌា ជប៉ុន កូរ៉េខាងត្បូង អូស្រ្តាលី និងនូវែលសេឡង់។
ម្ល៉ោះហើយពេលនេះជាឱកាសល្អ សម្រាប់ឲ្យលោកស្រីប្រមុខការទូតអាមេរិកាំងប្រកាសជាឱឡារិកថា សហរដ្ឋអាមេរិកប្តេជ្ញាថានឹងដើរតួនាទីនៅក្នុងភូមិភាគអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក ឲ្យបានខ្លាំងក្លា ដូចដែលខ្លួនបានធ្វើនៅតំបន់អឺរ៉ុបអាត្លង់តិក ក្រោយសង្គ្រាមលោកលើកទី២។
សម្រាប់លោកស្រីHillary Clinton ភូមិភាគអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក ជាទីដែលអាមេរិកត្រូវពង្រីកនិងពង្រឹងវត្តមានទូត យុទ្ធសាស្រ្ត ភូមិសាស្រ្តនយោបាយ និងសេដ្ឋកិច្ច លាតសន្ធឹងពីឥណ្ឌា និងសមុទ្រឥណ្ឌា មកដល់ឆ្នេរមហាសមុទ្រប៉ាស៊ីហ្វិកនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ដោយឆ្លងកាត់ អាស៊ីអាគ្នេយ៍ សមុទ្រចិន អាស៊ីបូព៌ា មហាសមុទ្រអូសេអានី និងអូស្រ្តាលី។
មែនទែនទៅ មានមូលហេតុធំៗបីដែលអាចពន្យល់មហិច្ឆតារបស់អាមេរិកនៅក្នុងតំបន់ដ៏ធំល្វឹងល្វើយនេះ។ ទីមួយ គឺមូលហេតុភូមិសាស្រ្តនិងប្រវត្តិសាស្រ្តដែលបានតម្រូវឲ្យសហរដ្ឋអាមេរិកដើរតួនាទី ជាមហាអំណាចប៉ាស៊ីហ្វិក តាំងពីចុងសតវត្សរ៍ទី១៩មកម្ល៉េះ។ ទីពីរ គឺមូលហេតុនយោបាយនិងភូមិសាស្រ្តនយោបាយ បានន័យថាប្រទេសមួយចំនួនក្នុងតំបន់នេះ ដូចជាជប៉ុន កូរ៉េខាងត្បូង និងអូស្រ្តាលីជាដើម ចង់បានវត្តមានអាមេរិកាំងនៅទីនោះ ដើម្បីបន្តរក្សាស្ថិរភាព។ រីឯមូលហេតុទីបីវិញ គឺប្រយោជន៍ពាណិជ្ជកម្មនិងសេដ្ឋកិច្ច ដែលអាមេរិកទាញបាន ឬសង្ឃឹមថានឹងទាញបានជាបន្ថែម ពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការរបស់ខ្លួនជាមួយអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក។
គឺចំណុចចុងក្រោយមួយនេះហើយ ដែលលោកស្រីHillary Clinton បានសង្កត់ធ្ងន់នៅក្នុងអត្ថបទរបស់លោកស្រី។ សម្រាប់លោកស្រីប្រមុខការទូតអាមេរិកាំង គឺមានតែតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិកមួយទេ ដែលនឹងអាចជួយសហរដ្ឋអាមេរិកឲ្យរក្សាតទៅមុខទៀតបានយូរនូវលំដាប់ថ្នាក់លេខមួយរបស់ខ្លួន នៅក្នុងពិភពលោក។ ពីព្រោះ អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក គឺជាតំបន់ដែលសេដ្ឋកិច្ចមានសន្ទុះខ្លាំងជាងគេបង្អស់ក្នុងពេលនេះ និងជា«មហាទីផ្សារមួយ បើកចំហប្រកបទៅដោយសក្តានុពលខ្លាំង សម្រាប់ការវិនិយោគ ពាណិជ្ជកម្ម និង បច្ចេកវិជ្ជាឈានមុខ»របស់សហរដ្ឋអាមេរិក។
ជាការពិតណាស់ដែលថា នៅក្នុងអត្ថបទចុះផ្សាយដោយទស្សនាវដ្តីForeign Policy លោកស្រីHillary Clinton មិនបានចាត់ទុកប្រទេសចិនថាជាសត្រូវឬជាគូប្រជែងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកស្រីបានសរសេរថា«ចិននិងអាមេរិកនឹងអាចទាញផលចំណេញបានច្រើនពីកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ ជាងពីការប្រឈមមុខដាក់គ្នា»។
យ៉ាងណាមិញ ភាសាទូតបែបនេះ មិនអាចបិទបាំងការពិតជាក់ស្តែងបានទេ។ ការពិតជាក់ស្តែង គឺអាមេរិកនិងចិនជាគូប្រជែងយុទ្ធសាស្រ្តរួចស្រេចបាត់ទៅហើយ នៅអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក។ ម្យ៉ាង ប្រទេសដែលជាមិត្តរបស់អាមេរិកនៅក្នុងតំបន់ សុទ្ធសឹងជាសត្រូវរបស់ចិន ឬជាអ្នកដែលមិនទុកចិត្តចិន ផ្ទុយទៅវិញប្រទេសដែលអាមេរិកស្អប់ដូចជាកូរ៉េខាងជើងឬភូមាជាដើម សុទ្ធសឹងជាអ្នកដែលស្និទ្ធនឹងចិន។ ម្យ៉ាងទៀត ការដែលចិនពង្រឹងកងកម្លាំងជើងទឹករបស់ខ្លួននារយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ គឺដើម្បីសម្រេចតែគោលដៅមួយគត់ នោះគឺទប់ទល់នឹងអានុភាពយោធាអាមេរិកាំងនៅក្នុងតំបន់ អានុភាពយោធាដែលស្តែងឡើងតាមរយៈវត្តមាននៃកងទ័ពអាមេរិកាំង៥ ០០០០នាក់នៅជប៉ុននិង នៅកូរ៉េខាងត្បូង ព្រមទាំងវត្តមាននៃកងពលជើងទឹកទី៧របស់អាមេរិកនៅប៉ាស៊ីហ្វិក។
ក្រៅពីពឹងពាក់លើប្រទេសមិត្ត ដូចជាជប៉ុន កូរ៉េខាងត្បូង ហ្វីលីពីន និងថៃជាដើម លោកស្រីHillary Clinton ចង់ឲ្យអាមេរិកពង្រីកនិងពង្រឹងទំនាក់ទំនងជាមួយ ឥណ្ឌា អាស៊ាន និង អូស្រ្តាលី ដើម្បីបង្កើនតួនាទីរបស់ខ្លួននៅអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក។ គំនិតនេះដែលអាមេរិកបានចាប់ផ្តើមអនុវត្តបណ្តើរៗហើយនោះ ក៏មិនអាចធ្វើឲ្យចិនសប្បាយចិត្តដែរ។ ទីមួយ ឥណ្ឌាជាសត្រូវរបស់ចិន។ ទីពីរ ការខិតចូលជិតគ្នាកាន់តែខ្លាំងរវាងអាមេរិក និងអាស៊ានមិនមែនជាដំណឹងល្អឡើយសម្រាប់ចិន ពីព្រោះអាមេរិកចេញមុខជួយឈឺឆ្អាលជម្លោះទឹកដីរវាងចិននិងប្រទេសអាស៊ានខ្លះនៅក្នុងសមុទ្រចិនប៉ែកខាងត្បូង។
សម្រាប់សហរដ្ឋអាមេរិក ការធ្វើចរាចរណ៍នៅលើដែនទឹកអន្តរជាតិ និងការបន្តឃ្លាំមើលដែនទឹកដែលគេចាត់ទុកថាជារបស់អន្តរជាតិ គឺជាសិទ្ធិសេរីភាពរបស់គេ។ រីឯសម្រាប់ ប្រទេសចិនវិញ នាវាអាមេរិក ជាពិសេសនាវាចម្បាំងរបស់អាមេរិកគ្មានសិទ្ធិចូលមកក្នុងដែនទឹកដែលជាទីជម្លោះរវាងចិននិងប្រទេសដទៃណាមួយផ្សេងនៅក្នុងតំបន់បានទេ។
និយាយជារួម អត្ថបទដ៏វែងអន្លាយដែលលោកស្រីHillary Clinton បានចុះផ្សាយ កាលពីដើមសប្តាហ៍នៅក្នុងទស្សនាវដ្តីForeign Policy ស្តែងឲ្យឃើញថា នៅសតវត្សរ៍ទី២១នេះ អាមេរិកចង់ដើរតួនាទីសំខាន់លើសពេលណាៗទាំងអស់ នៅក្នុងតំបន់អាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វិក។ ម្ល៉ោះហើយ គេអាចសន្និដ្ឋានពីឥឡូវនេះតទៅថា ការប្រឈមមុខដាក់គ្នាកាន់តែខ្លាំងរវាងអាមេរិកនិងចិននៅក្នុងតំបន់ ជាការមួយពិបាកចៀសវាង៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ