ប្រវត្តិសាស្ត្រនៃការប្រកួត ការប្រកួតជាប្រវត្តិសាស្ត្រ ៖ បាសេឡូន ឆ្នាំ១៩៩២
បន្ទាប់ពីបានឆ្លងកាត់វិបត្តិជម្លោះ និងការប្រទូស្តប្រទាំងគ្នាអស់រយៈពេលជាយូរ ការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិកនៅបាសេឡូនឆ្នាំ១៩៩២ ហាក់ប្រៀបបីដូចជាឱកាសនៃការបើកចំហ និងការរួបរួមគ្នា។ ការផ្លាស់ប្តូរនយោបាយ នៅទូទាំងពិភពលោក រវាងចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ និងនៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៩០ បានអនុញ្ញាតឲ្យការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិកអាចដំណើរការទៅបាន ដោយគ្មានការធ្វើពហិការ ជាលើកដំបូងបង្អស់ បើរាប់ចាប់ពីឆ្នាំ១៩៧២មក។ តើការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិកឆ្ន១៩៩២ ដែលជួនចំពេលស្របគ្នា នៃការបង្រួមបង្រួមអាល្លឺម៉ង់ទាំង២ និងការដួលរលំនៃសហភាពសូវៀត ព្រមទាំងយូហ្គោស្លាវីនោះ បានដំណើរការទៅយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖ កែប្រែថ្ងៃទី៖
ប្រែសម្រួលពីអត្ថបទដើម របស់ Anne Morzine/RFI ជាភាសារុស្ស៊ី
លោក Armando Calvo បានចាប់ផ្តើមចូលធ្វើការក្នុងគណៈកម្មាធិការរៀបចំកីឡាអូឡាំពិកនៅបាសេឡូន នៅឆ្នាំ១៩៨៧ ក្នុងនាមជាអគ្គនាយកបច្ចេកវិទ្យានិងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ។ បន្ទាប់មក លោកបានធ្វើជាអគ្គនាយកប្រតិបត្តិការ មុននឹងធ្វើជាអគ្គនាយកគ្រប់គ្រងភូមិអូឡាំពិក ក្នុងពេលដែលការប្រកួតបានដំណើរការ។ មុននឹងចូលធ្វើការក្នុងក្រុមការងារអូឡាំពិកនេះ លោកធ្លាប់ធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុន Sony នៅអេស្ប៉ាញ។ ផ្អែកតាមការលើកឡើងរបស់លោក គឺក្នុងចំណោមសមាជិកគណៈកម្មាធិការរៀបចំកីឡាអូឡាំពិកនៅបាសេឡូន គឺគ្មាននរណាម្នាក់ មានបទពិសោធន៍ធ្លាប់រៀបចំព្រឹត្តិការប្រកួតកីឡា ខ្នាតធំបែបនេះឡើយ។
« ការងារដ៏លំបាកនិងត្រូវជំនះធំបំផុតនោះ គឺថាក្នុងចំណោមសមាជិកគណៈកម្មាធិការរៀបចំកីឡាអូឡាំពិកនៅបាសេឡូន គឺគ្មាននរណាម្នាក់ មានបទពិសោធន៍ធ្លាប់រៀបចំព្រឹត្តិការប្រកួតកីឡា ខ្នាតធំបែបនេះឡើយ។ ពួកយើងបាននិយាយជាមួយមនុស្សជាច្រើន ដែលធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ ក្នុងគណៈកម្មាធិការរៀបចំផ្សេងៗទៀត។ ខ្ញុំផ្ទាល់ ខ្ញុំបានទៅស្នាក់នៅក្រុងសេអ៊ូល រយៈពេល៣ខែ មុនពេលការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិកនៅទីនោះបានចាប់ផ្តើម នៅឆ្នាំ១៩៨៨ ដើម្បីតាមដានមើលការរៀបចំទូទៅរបស់គេ។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅក្នុងគណៈកម្មាធិការរៀបចំរបស់យើង គឺគ្មាននរណាមានបទពិសោធន៍បែបនេះឡើយ។
ការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិក គឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដែលត្រូវរៀបចំគម្រោងទុកជាមុន ហើយដែលដំណើរការរបស់វា គឺត្រូវបានធ្វើឡើងក្នុងលក្ខណៈវិមជ្ឈការ។ ចំណុចនេះ ក៏ជាការលំបាកដែលត្រូវយកឈ្នះមួយដែរ ព្រោះថាយើងត្រូវតែដឹងថា នៅពេលណាយើងបញ្ជូនក្រុមការងារចុះទៅធ្វើការជាក់ស្តែង អ្វីដែលយើងបានគ្រោងទុក ឬរៀបចំទុកមុននោះ គឺវាដំណើរការទៅយ៉ាងលំបាកស្មុគស្មាញបំផុត។ ដូច្នេះ វាជារឿងចាំបាច់ណាស់ ដែលត្រូវតែមានទំនុកចិត្តទៅលើក្រុមការងារនីមួយៗ ហើយត្រូវតែផ្តល់ឲ្យពួកគេ នូវមធ្យោបាយនិងលទ្ធភាពចាំបាច់ ដើម្បីអាចធ្វើការសម្រេចចិត្តណាមួយ នៅមូលដ្ឋានផ្ទាល់។ ឧទាហរណ៍ នៅពេលមានបញ្ហាអ្វីមួយកើតឡើងនៅក្នុងពហុកីឡាដ្ឋាន យើងគ្មានពេលឯណា មកសួរយោបល់ថ្នាក់លើថាត្រូវដោះស្រាយយ៉ាងណានោះទេ។ យើងត្រូវតែរកដំណោះស្រាយភ្លាមៗ ក្នុងរយៈពេលត្រឹមតែប៉ុន្មាននាទី ប៉ុន្មានវិនាទី។ ដូច្នេះ គឺត្រូវតែជ្រើសរើសក្រុមការងារឲ្យបានល្អបំផុត។ »
កម្មវិធីបើកសម្ពោធការប្រកួតកីឡា បានប្រព្រឹត្តិធ្វើទៅ នៅថ្ងៃទី២៥កក្កដា ១៩៩២។ សេណារីយ៉ូ នៃកម្មវិធីសម្ពោធ ត្រូវបានផ្តោតជាពិសេស ទៅលើរឿងព្រេងកថាបុរណា ស្តីពីភាពអង់អាចក្លាហាន របស់ Hercule ដែលត្រូវគេចាត់ទុកថាជាស្ថាបនិកនៃទីក្រុងបាសេឡូន។
តាមធម្មតា កំពូលតារាចម្រៀង Freddie Mercury និងលោកស្រី Montserrat Caballé ត្រូវច្រៀងរួមគ្នាដោយផ្ទាល់ នូវបទ « Barcelona » នៅក្នុងកម្មវិធីបើកសម្ពោធ។ ក៏ប៉ុន្តែ ដោយសារតែលោក Freddie Mercury បានស្លាប់ប្រមាណ៨ខែមុនថ្ងៃបើកសម្ពោធ យើងបានសម្រេចចិត្តចាក់ថាសចម្រៀង ដែលអ្នកទាំង២នេះបានច្រៀងថតរួមគ្នាជំនួសវិញ។ នៅក្នុងកម្មវិធីសម្ពោធនេះដែរ តារាចម្រៀង២នាក់ទៀត បានច្រៀងផ្ទាល់ជាមួយគ្នា នូវបទ « Amigos Para Siempre » និពន្ធដោយ Andrew Lloyd Webber និង Don Black ដែលជាបទនិម្មិតរូបមួយទៀត នៃទីក្រុងបាសេឡូនប្រចាំឆ្នាំ១៩៩២។
រូបតុក្កតាតំណាងនៃការប្រកួតអូឡាំពិកនៅបាសេឡូន គឺជារូបកូនឆ្កែ ឈ្មោះថា Cobi ដែលជាកូនឆ្កែតូចមួយ របស់អ្នកគង្វាលជាមកាតាឡាន។ ឈ្មោះនេះ បានទទួលឥទ្ធិពលស្រង់ចេញពី អក្សរកាត់ COOB’92-គណៈកម្មាធិការរៀបចំការប្រកួតអូឡាំពិកបាសេឡូន១៩៩២។ Cobi ត្រូវបានគូរដោយ លោក Valencien Javier Mariscal។ ចំណែករូបសញ្ញានិម្មិតរូបជាផ្លូវការនៃការប្រកួតវិញ គឺជារូបដូចទៅនឹងមនុស្ស កំពុងលោតផ្លោះឆ្លងឧបសគ្គតំណាងដោយកងទាំង៥របស់អូឡាំពិក។ រូបសញ្ញានេះ ត្រូវបានគូសវាសឡើង ដោយសិល្បៈករបេសេឡូនម្នាក់ ឈ្មោះ Josep Maria Trias។
មិនខុសពីការប្រកួតអូឡាំពិកមុនៗ ការប្រកួតនៅបាសេឡូន មិនបានគេចផុតឡើយ ពីឥទ្ធិពលភូមិសាស្ត្រនយោបាយ និងការបរទេស។ លោក Thierry Terret ប្រវត្តិវិទូកីឡា បានពន្យល់ថា នៅរវាងឆ្នាំ១៩៨៩ និងការប្រកួតអូឡាំពិកឆ្នាំ១៩៩២ ប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោក បានដើរយ៉ាងលឿនគួរជាទីចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ ជញ្ជាំងក្រុងប៊ែរឡាំងបានដួលរលំ របបកុម្មុយនិស្តបានដើរដល់ទីបញ្ចប់នៅអឺរ៉ុបខាងកើត ដំណើរការភូមិសាស្ត្រនយោបាយយ៉ាងសកម្មនៅតំបន់បាល់កង់ ប្រទេសឯករាជ្យថ្មីៗបានចាប់បដិសន្ធិឡើង ហើយគូរប្រជែងពីមុនបានងាកមករួបរួមគ្នា។ លោកបានលើកឡើងថា « នៅជំនាន់នោះ កីឡាអូឡាំពិកបានប្រព្រឹត្តិធ្វើទៅនៅបេសេឡូន ពោលគឺនៅក្នុងប្រទេសដែលពុំបានស្គាល់បញ្ហាភូមិសាស្ត្រនយោបាយធ្ងន់ធ្ងរឡើយ។ តែពិភពលោកនៅខាងជុំវិញវិញ គឺកំពុងឆាបឆេះ ហើយកំពុងកសាងស្ថាបនាឡើងវិញ »។
ប្រទេសទើបតែកកើតថ្មីៗ
នៅបាសេឡូន ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ត្រូវបានតំណាងដោយគណៈប្រតិភូកីឡាតែមួយក្រុម បន្ទាប់ពីអាល្លឺម៉ង់ខាងកើតនិងខាងលិច បានរួបរួមគ្នាឡើងវិញ។ លោក Armando Calvo បានរៀបរាប់ថា បើនិយាយពីការរៀបចំកីឡាអូឡាំពិកវិញ ទាក់ទិននឹងការរួបរួមគ្នារវាងអាល្លឺម៉ង់កុម្មុយនិស្ត និងអាល្លឺម៉ង់សេរីនេះ គឺមិនមានអ្វីចោទជាបញ្ហាទេ។
« ខ្ញុំនៅចាំបានច្បាស់ណាស់ ថាយើងបានរៀបចំការប្រជុំ ជាមួយនឹងគណៈកម្មាធិការរជាតិអូឡាំពិកទាំងសងខាង កាលជំនាន់នោះ។ ខ្ញុំបានជួបជាមួយ CNO របស់ RFA និង CNO របស់ RDA។ ទីបំផុតទៅ អ្វីៗបានដំណើរការទៅយ៉ាងរលូនជាទីបំផុត។ ហើយស្រាប់តែដល់ពេលមួយនោះ គេបានជូនដំណឹងមកខាងយើង ថាគេបានសម្រេចបញ្ចូលគ្នាជាក្រុមតែមួយ ហើយក៏គ្មានចំណោទអ្វីដែរដល់ការរៀបចំទូទៅរបស់យើង »។
ដោយឡែក បញ្ហាលំបាកដែលត្រូវចាត់ចែងមែនទែននោះ ដូចលោក Armando Calvo បានរំលឹក គឺទាក់ទិននឹងប្រទេសថ្មីៗ ដែលទើបតែកកើត ក្រោយការដួលរលំនៃសហភាពសូវៀត និងក្រោយសង្គ្រាមនៅតំបន់បាល់កង់។
« កាលនោះ សង្គ្រាមកំពុងតែឆាបឆេះនៅបាល់កង់ ហើយប្រទេសយូហ្គោស្លាវី បានរលាយបាត់ខ្លួន។ សម្រាប់ពួកយើង វាមានន័យថា គឺយើងបាត់បង់អស់នូវបណ្តាញទាក់ទងដែលយើងធ្លាប់មានជាមួយប្រទេសនេះ ព្រោះថាយើងបានធ្វើការជាមួយ គណៈកម្មាធិការជាតិអូឡាំពិកយូហ្គោស្លាវី។ រំពេញនោះ ស្រាប់តែលេចមុខឡើង នូវ CNOរបស់ក្រូអាស៊ី CNOរបស់ស្លូវេនី និងCNOរបស់បូសនីអ៊ែរហ្សេហ្គោវីន។
យោងតាមលោក Thierry Terret សម្រាប់ប្រទេសដែលទើបតែបានឯករាជ្យថ្មីៗ ការបង្កើតនៃគណៈកម្មាធិការជាតិអូឡាំពិករបស់គេរៀងៗខ្លួន ព្រមទាំងការចូលរួមប្រកួត គឺជាសញ្ញានៃការទទួលស្គាល់នៅក្នុងក្របខណ្ឌអន្តរជាតិ។ ក្នុងន័យនេះ CIO បានដើរតួនាទីសម្របសម្រួលជួយយ៉ាងល្អ ឧទាហរណ៍ ដូចជាការចុះបញ្ជីគណៈកម្មាធិការជាតិអូឡាំពិក សម្រាប់ប្រទេសថ្មី ហើយជាទូទៅ គឺមុននឹងមានការទទួលស្គាល់ជាផ្លូវការ នៅឯអង្គការសហប្រជាជាតិទៅទៀត។
ជាលើកទីមួយហើយ ដែលបូសនីអ៊ែរហ្សេហ្គោវីន ក្រូអាស៊ី និងស្លូវេនី បានចូលរួមប្រកួតកីឡាអូឡាំពិក នៅឆ្នាំ១៩៩២ ក្នុងនាមជាប្រទេសឯករាជ្យ។ លោក Armando Calvo លើកឡើងថា «លោកអ្នកគិតស្រមៃទៅមើល កាលនោះ នៅពេលចាប់ផ្តើមប្រកួត យើងមិនទាន់ទាំងមានបទភ្លេងជាតិក្រូអាស៊ី និង ភ្លេងជាតិបូសនីអ៊ែរហ្សេហ្គោវីន ផងទេ។
បន្ថែមពីនេះដែរ វាក៏ជាលើកទីមួយដែរ នៅបេសេឡូនឆ្នាំ១៩៩២ ដែលប្រទេសអូស្តូនី លីទុយអានី និងឡេតូនី ដែលបានចូលរួមប្រកួតក្នុងនាមជាប្រទេសឯករាជ្យ ជាមួយក្រុមកីឡាករជម្រើសជាតិផ្ទាល់ខ្លួនរៀងៗខ្លួន ក្រោយសហភាពសូវៀតដួលរលំទៅ។ មានតែប្រទេសអតីតសាធារណរដ្ឋសមាជិកសហភាពសូវៀតទាំង៣នេះទេ ដែលបានរៀបចំឯកសារចុះឈ្មោះភ្លាមៗទាន់ពេលវេលា ដើម្បីបង្កើតគណៈកម្មាធិការជាតិអូឡាំពិក ហើយសមាជិកភាពអូឡាំពិកដែលបានព្យូរតាំងតែពីមុនសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ត្រូវបានដាក់ឲ្យមានសុពលភាពឡើងវិញ។
អត្តពលិកអព្យាក្រិត្យ
ទាក់ទិននឹងប្រទេសស៊ែរប៊ីវិញ គឺត្រូវបានគេអនុញ្ញាតឲ្យបញ្ជូនគណៈប្រតិភូកីឡាខ្លួន មកចូលរួមប្រកួតដែរ តែដោយត្រូវគោរពលក្ខខណ្ឌថា កីឡាករត្រូវតែគោរពគោលការអព្យាក្រិត្យអូឡាំពិក។ លោក Armando Calvo បានរំលឹកឲ្យដឹងថា កាលនោះ ក្នុងនាមលោកជាអ្នកទទួលខុសត្រូវភូមិអូឡាំពិក គឺក្រុមការងារលោកមានការព្រួយបារម្ភ ថាសង្គ្រាមនៅតំបន់បាល់កង់ អាចបង្កើតឲ្យមានការឈ្លោះទាស់ទែងគ្នា រវាងក្រុមកីឡាករ។ ដោយហេតុនេះ គេបានរៀបចំទីកន្លែងពិសេសដាច់ដោយឡែកមួយ សម្រាប់ក្រុមកីឡាករមកពីស៊ែរប៊ី។ តែយ៉ាងណា ការជួបគ្នាប្រាស្រ័យគ្នារវាងក្រុមកីឡាករផ្សេងៗ មកពីអតីតយូហ្គោស្លាវី បានប្រព្រឹត្តិទៅដោយធម្មតា គ្មានបញ្ហាអ្វីកើតឡើងទេ។
“នៅក្នុងភូមិអូឡាំពិក ក្នុងអំឡុងពេលប្រកួត ខ្ញុំនៅចាំបានយ៉ាងច្បាស់ថា គ្មានបញ្ហាអ្វីកើតឡើងទេ។ ខ្ញុំបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក កីឡាករស៊ែរប៊ី និងកីឡាករក្រូអាស៊ី អង្គុយញ៉ាំអាហារក្បែរគ្នា នៅតុតែមួយ ហាក់ដូចជាគ្មានរឿងអ្វីកើតឡើង។”
ក្រុមកីឡាករស៊ែរប៊ី មកប្រកួត នៅបាសេឡូន ទាំងគ្មានទង់ជាតិ និងទាំងគ្មានបទភ្លេងជាតិ។
“បើនិយាយពីចំណុចយល់ឃើញផ្នែកកីឡាវិញ ខ្ញុំនៅចាំបានថាក្រុមកីឡាករជម្រើសជាតិយូហ្គោស្លាវី វិញ្ញាសារបាក់បាស្កេត បានជាប់ឈានចូលមកប្រកួតនៅបាសេឡូន។ ក៏ប៉ុន្តែប្រទេសយូហ្គោស្លាវី បានរលាយរូបបាត់ទៅ ធ្វើឲ្យសហព័ន្ធអន្តរជាតិកីឡាបាល់បាស្កេត ត្រូវសម្រេចចិត្តជ្រើសរើស យកក្រុមជម្រើសជាតិមួយផ្សេងទៀតមកជំនួសក្រុមជម្រើសជាតិយូហ្គោស្លាវី។ ដោយឡែក ក្រុមកីឡាករស៊ែរប៊ីវិញ បានមកចូលរួមប្រកួត ក្នុងនាមជាកីឡាករឯករាជ្យ ពោលគឺប្រកួតតែវិញ្ញាសារណា ដែលមានកីឡាករតែម្នាក់ៗ មិនមែនជាការប្រកួតក្នុងក្រុមទេ។ ហើយនៅពេល ពួកគេដើរបង្ហាញខ្លួនក្នុងពហុកីឡាដ្ឋាន យើងបានប្រើប្រាស់ទង់ និងភ្លេងនិម្មិតរូបអូឡាំពិក។
លើសពីនេះទៀត ក្នុងអំឡុងពេលសង្រ្គាមនៅតំបន់បាល់កង់ គណៈកម្មាធិការរៀបចំកីឡាអូឡាំពិកបាសេឡូន ក៏ដូចជាប្រជាពលរដ្ឋនៅទីក្រុងបាសេឡូន បានរួមគ្នាប្រមូលជំនួយមនុស្សធម៌ យកទៅជួយប្រជាជននៅក្រុងសារ៉ាចេវ៉ូ ទីក្រុងម្ចាស់ផ្ទះរៀបចំការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិករដូវរងារឆ្នាំ១៩៨៤។
ក្រុមកីឡាករបង្រួបបង្រួមគ្នា
នៅឆ្នាំ១៩៩១ សហភាពសូវៀតបានដួលរលំ។ ប្រទេសឯករាជ្យថ្មីៗ បានលេចរូបរាងចេញមក តែពួកគេគ្មានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីចុះឈ្មោះបង្កើតគណៈកម្មាធិការជាតិអូឡាំពិករបស់គេទេ។ ដោយហេតុនេះ CIO បានធ្វើការសម្រេចចិត្តជាពិសេសមួយ គឺអនុញ្ញាតឲ្យប្រទេសទាំងនោះ អាចចូលរួមគ្នាបង្កើតជាក្រុមកីឡាករពិសេសមួយ តំណាងឲ្យអតីតសហភាពសូវៀត។ ក្រុមកីឡាករពិសេសនេះ គឺមានការចូលរួមពី អាម៉េនី អាហ្ស៊ែបៃហ្សង់ បេឡារុស ហ្សកហ្ស៊ី កាហ្សាក់ស្ថាន កៀជីគីស្ថាន ម៉ុលដាវី រុស្ស៊ី តាដជីគីស្ថាន តួកមេនីស្ថាន អ៊ុយក្រែន និងអ៊ូសបេគីស្ថាន។ នៅក្នុងបទដ្ឋានរៀបចំផ្លូវការនៃការប្រកួត គឺក្រុមពិសេសនេះ ត្រូវគេហៅឈ្មោះថា EUN អក្សរកាត់មកពីពាក្យ Equipe Unifiée។ ពេលកីឡាករសមាជិកក្រុមនេះ ឈ្នះក្នុងការប្រកួតវិញ្ញាសារទោល មានកីឡាករតែម្នាក់ គឺគេបង្ហូតទង់ជាតិរបស់ប្រទេសកីឡាករនេះ ហើយបើស្នះវិញ្ញាសារជាក្រុមវិញ គឺគេបង្ហូតទង់អូឡាំពិក។
កេរតំណែលអូឡាំពិក
លោក Armando Calvo បានថ្លែងថា “យើងបានចង្អុរបង្ហាញទីតាំងទីក្រុងបាសេឡូន នៅលើផែនទីពិភពលោក ឲ្យពិភពលោកបានស្គាល់”។ វាគឺជាកេរតំណែលមួយមិនអាចប្រកែកបាន។ ជាទូទៅ ការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិករដូវក្តៅនៅបាសេឡូនឆ្នាំ១៩៩២ តែងត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាគម្រូវិជ្ជមាន និងសុទិដ្ឋិនិយម ស្តីពីឥទ្ធិពលនៃកីឡាអូឡាំពិកទៅលើទីក្រុងម្ចាស់ផ្ទះដែលរៀបចំ។ នៅក្នុងឱកាសនៃការប្រកួតនេះ ទីក្រុងត្រូវតែរៀបចំ ធ្វើទំនើបកម្ម និងជួសជុលកែលម្អសង្កាត់នានាទូទាំងទីក្រុង។
ឧទាហរណ៍មួយដ៏ច្បាស់បំផុត គឺការរៀបចំនៅតំបន់កំពង់ផែក្រុងបាសេឡូន។ គេបានសម្រេចសាងសង់ភូមិអូឡាំពិក នៅក្បែរសមុទ្រ។ ហេតុនេះ សង្កាត់ថ្មីៗ ដូចជា សង្កាត់Villa Olimpica សង្កាត់Peblenou និង សង្កាត់Forum បានផុសចេញមក កែប្រែមុខមាត់ទីក្រុងបាសេឡូន ក្លាយជាទីក្រុងលំហែរមាត់សមុទ្រ។ ឆ្នេរថ្មីៗ និងទីតាំងរមនីយដ្ឋានមាត់សមុទ្រ ត្រូវបានបង្កើតឡើង ត្រង់ចំណុចកំពង់ផែចាស់។ គឺបែបនេះហើយ បានជាដែនដីនេះ បានក្លាយជាសង្កាត់រស់នៅយ៉ាងមនោរម្យ ជាទីកន្លែងទេសចរណ៍ អ៊ូរអនៅបាសេឡូន។ កាប៉ាល់ទេសចរណ៍ មកចតត្រៀបត្រា នៅនឹងផែ ដែលគេបានសាងសង់កាលពីសម័យកីឡាអូឡាំពិក។
លោក Armando Calvo បានអះអាងថា ក្រោយការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិក ចំនួនទេសចរណ៍មកលេងក្រុងបាសេឡូន បានកើនឡើងជាលំដាប់។ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់បំផុត គឺទេសចរណ៍មកតាមកាប៉ាល់ទេសចរណ៍ធំៗ ដែលចូលមកចតនៅកំពង់ផែបាសេឡូន។
សម្រាប់លោក Armando Calvo គឺលោកមានមោទនភាពដែលបានចូលរួម នៅក្នុងការរៀបចំការប្រកួតកីឡាអូឡាំពិកនៅបាសេឡូន ព្រោះការងារនេះបានជួយច្រើនណាស់ ដល់សហគមន៍មូលដ្ឋាន។ លោកបានថ្លែងថា “ខ្ញុំបានចូលរួមក្នុងគណៈកម្មាធិការរៀបចំការប្រកួតអូឡាំពិក បន្ទាប់ពីបានធ្វើការជាក្នុងក្រុមហ៊ុនឯកជន។ ហើយក្រោយចប់ការប្រកួត ខ្ញុំបានត្រឡប់ទៅវិស័យឯកជនវិញ។ ខ្ញុំមានមោទនភាពណាស់ ដែលបានធ្វើការដើម្បីទីក្រុង។ ខ្ញុំមិននឹកស្មានទេ ថាក្នុងជីវិតការងារខ្ញុំ ខ្ញុំអាចមានឱកាសធ្វើការដើម្បីប្រយោជន៍ទូទៅបែបនេះ។ នៅក្នុងគណៈកម្មាធិការរៀបចំការប្រកួតអូឡាំពិក ខ្ញុំមានឱកាសបានធ្វើអ្វីៗ ដើម្បីប្រជាជននៅបាសេឡូន។ ខ្ញុំពិតជាមានមោទនភាពណាស់៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ