បរិស្ថាន៖ហេតុអ្វីបានជាឥណ្ឌាពិបាកប្រឆាំងនឹងការបំពុលដោយប្លាស្ទិក ខណៈដែលរដ្ឋាភិបាលមានវិធានការតឹងតែង?
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៦:១៤
ការបំពុលដោយប្លាស្ទិកជាប្រធានបទនៃកិច្ចប្រជុំកំពូលអន្តរជាតិដែលបានរៀបចំនៅក្នុងប្រទេសបារាំងពីថ្ងៃចន្ទ ទី២៩ ឧសភាដល់ថ្ងៃសុក្រ ទី២ មិថុនា។ កម្មវត្ថុនៃកិច្ចប្រជុំកំពូល គឺអនុម័តលើសន្ធិសញ្ញាមួយស្តីពីការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការបំពុលដោយប្លាស្ទិកលើបរិស្ថាន និងសុខភាពរបស់មនុស្ស។ នៅក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា កាកសំណល់ប្លាស្ទិកកំពុងបន្តក្លាយជាបញ្ហា និងជាក្តីកង្វល់ បើទោះបីជារដ្ឋាភិបាលបានចាត់វិធានការតឹងតែងប្រឆាំងនឹងប្លាស្ទិកក៏ដោយ។ គួរបញ្ជាក់ថាក្នុងមួយឆ្នាំៗ ឥណ្ឌាបានបោះចោលប្លាស្ទិកជិត ៤លានតោន ពិសេសផលិតផលប្លាស្ទិកដែលប្រើតែមួយដង រួចបោះចោល។
ក្នុងនាមជាប្រទេសដែលកំពុងមានប្រជាជនច្រើនជាងគេក្នុងលោក ឥណ្ឌាក៏កំពុងមានសំរាមច្រើនដែលមិនអាចកំបាំងភ្នែកប្រជាជនបានឡើយ ពិសេសអ្នករស់ក្នុងទីក្រុងញូដែលី។ សព្វថ្ងៃ ទីក្រុងមួយនេះមានមនុស្សរស់នៅដល់ទៅ ៣២លាននាក់ ពោលស្មើនឹងចំនួនប្រជាជនរបស់ប្រទេសស៊្វីសដល់ទៅ ៤ដង។ ក្នុងមួយថ្ងៃៗ អ្នករស់នៅក្នុងទីក្រុងញូដែលីបានចោលសំរាមប្រមាណជា ១២ ០០០តោន។ តែដោយខ្វះហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទំនើបដើម្បីចម្រាញ់សំរាមទាំងនេះ រដ្ឋអំណាចក្រុងញូដែលីហាក់គ្មានជម្រើសច្រើនក្រៅពីយកទៅគរចោលកណ្តាលវាលក្រោមមេឃនៅឆ្ងាយពីទីក្រុងទេ។Okhla ជាគំនរសំរាមដ៏ធំមួយក្នុងចំណោមគំនរសំរាមចំនួន ៣កន្លែងដែលស្ថិតនៅប៉ែកខាងត្បូងទីក្រុងញូដែលី។
កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០២២ គំនរសំរាម Okhla មានកម្ពស់ដល់ទៅ ៤៥ម៉ែត្រឯណោះ។ គេបានសង្កេតឃើញមានសំរាមគ្រប់ប្រភេទនៅក្នុងគំនរនោះ ពិសេសកាកសំណល់ប្រចាំថ្ងៃដែលប្រជាជនបានបោះចោល។ តែសំរាមដែលកំពុងបង្កឲ្យមានក្តីបារម្ភខ្លាំងចំពោះបរិស្ថាន និងជីវិតសត្វលោក គឺប្លាស្ទិក មិនថាជាដបប្លាស្ទិក ថង់ប្លាស្ទិក កែវប្លាស្ទិក ឬមួយក៏ផលិតផលអ្វីផ្សេងដែលធ្វើពីប្លាស្ទិកទេ។ ក្នុងមួយឆ្នាំៗនៅទូទាំងប្រទេសឥណ្ឌា មានសំរាមប្លាស្ទិកជិត ៤លានតោន។ ម្យ៉ាងទៀត នៅក្នុងចំណោមសំរាមប្លាស្ទិកទាំងជិត ៤លានតោននេះ ភាគច្រើនជាប្លាស្ទិកដែលប្រើតែមួយដង រួចបោះចោល និងមានពី ៤០% ទៅ ៧០% ជាប្លាស្ទិកដែលមិនអាចកែច្នៃប្រើឡើងវិញបាន។
ក្រៅពីវត្តមានប្លាស្ទិកនៅតាមគំនរសំរាមដែលកំណត់ដោយរដ្ឋអំណាច គេបានឃើញប្លាស្ទិកដែលប្រជាជនឥណ្ឌាបានបោះចោលពាសវាល ពាសកាលនៅតាមផ្លូវ នៅក្នុងស្ទឹង បឹងបួរ និងនៅក្នុងសមុទ្រ។ ពិតណាស់ ផលិតផលប្លាស្ទិកដែលប្រើរួចក៏ជាសំរាមដែរ។ តែត្រូវដឹងថា សំរាមមួយនេះបានជះផលវិបាកអាក្រក់ខ្លាំងណាស់ដល់បរិស្ថាន និងសុខភាពសត្វលោក មិនថាមនុស្ស ឬសត្វ។ នៅឥណ្ឌាក៏ដូចជានៅក្នុងប្រទេសផ្សេងលើលោក វត្តមានប្លាស្ទិកមានជាប់ជាប្រចាំនៅក្នុងដី នៅក្នុងទឹក និងនៅក្នុងខ្យល់។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ មនុស្សលោកកំពុងលេបប្លាស្ទិកចូលក្នុងក្រពះដោយមិនដឹងខ្លួន ទោះតិច ឬច្រើន។
គួរបញ្ជាក់ថា ឥណ្ឌាបានប្រើប្លាស្ទិកតិចជាងប្រទេសផ្សេង ពិសេសអាមេរិក និងប្រទេសនៅអឺរ៉ុប។ ពលរដ្ឋឥណ្ឌាម្នាក់បានប្រើប្លាស្ទិកចំនួន ១១គីឡូក្រាមក្នុងមួយឆ្នាំ។ ចំណែកពលរដ្ឋនៅអឺរ៉ុបបានប្រើចំនួន ៦៥គីឡូក្រាម ហើយពលរដ្ឋអាមេរិកបានប្រើដល់ទៅ ១០៩គីឡូក្រាម។ តែចំណោតចំពោះឥណ្ឌា គឺការគ្រប់គ្រងសំរាមប្លាស្ទិកមិនបានល្អ និងគ្មានប្រសិទ្ធិភាព។ មែនទែនទៅ រដ្ឋាភិបាលឥណ្ឌាមិនបានមើលស្រាលលើផលវិបាកដែលកើតចេញពីប្លាស្ទិកចំពោះបរិស្ថាន និងសុខភាពមនុស្សទេ។ តាំងពីជិត ១ឆ្នាំកន្លងទៅ ពោលចាប់ពីថ្ងៃទី១ កក្កដា ឆ្នាំ ២០២២ រដ្ឋាភិបាលបានដាក់វិធានការហាមការផលិត ការនាំចូល និងការលក់ផលិតផលប្លាស្ទិកណាដែលប្រើតែមួយដង រួចបោះចោល ដូចយ៉ាងបំពង់បឺត ឬមួយក៏កែវ។
ការបំពានលើវិធានការមួយនេះនឹងរងការផាកពិន័យជាប្រាក់ដល់ទៅជាង ១០ម៉ឺនរូពី ឬស្មើជាង ១ ២០០ដុល្លារ ឬមួយក៏ប្រឈមនឹងការជាប់ក្នុងពន្ធនាគាររហូតដល់ ៥ឆ្នាំ។ ទន្ទឹមគ្នានេះ រដ្ឋាភិបាលក៏បានបង្កើតឲ្យមានច្បាប់មួយដោយតម្រូវឲ្យអ្នកផលិតប្លាស្ទិកជាអ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការប្រមូល និងកែច្នៃប្លាស្ទិកដើម្បីប្រើប្រាស់ឡើងវិញ។ កម្មវត្ថុរបស់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការបង្កើតវិធានការកាលពីខែកក្កដា ឆ្នាំ ២០២២ គឺឈានទៅបិទបញ្ចប់ការប្រើប្រភេទប្លាស្ទិកតែមួយលើក រួចបោះចោលនៅដំណាច់ឆ្នាំ ២០២២ ដដែល។ តែបញ្ហានៅត្រង់ថា វិធានការរបស់រដ្ឋាភិបាលនេះមិនសូវមានការគោរពឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ហើយរដ្ឋអំណាចក៏មិនបានតាមដានលើការអនុវត្តន៍ដែរ។
អ៊ីចឹងហើយបានជាពេលនេះឈានដល់ពាក់កណ្តាលឆ្នាំ ២០២៣ ទៅហើយ ប្លាស្ទិកនៅបន្តចោទជាបញ្ហាដដែលនៅក្នុងសង្គមឥណ្ឌា។ តើវាជាកំហុសរបស់អ្នកណា និងថាអ្វីទៅជាដំណោះស្រាយ?។ វាមិនមែនជាកំហុសរបស់អ្នកណាម្នាក់ និងត្រូវទម្លាក់កំហុសដាក់អ្នកណាម្នាក់ដែរ។ តែវាជាការទទួលខុសត្រូវរួមគ្នា និងត្រូវចូលរួមដោះស្រាយរួមគ្នា។ សម្រាប់រដ្ឋាភិបាល គឺត្រូវពង្រឹងការគ្រប់គ្រងសំរាមប្លាស្ទិកឲ្យបានល្អ លើកទឹកចិត្តពលរដ្ឋឲ្យញែករវាងសំរាមស្ងួត និងសំរាមសើម ហើយឈានបន្តិចម្តងៗទៅបិទបញ្ចប់ការប្រើប្លាស្ទិកទាំងស្រុងតែម្តង។ ចំណែកពលរដ្ឋវិញ គឺត្រូវចាប់ផ្តើមប្តូរទម្លាប់ពីការប្រើថង់ប្លាស្ទិក ឬកែវប្លាស្ទិកទៅប្រើថង់ក្រណាត់ ឬកែវក្រដាសវិញ។
តែអ្វីដែលត្រូវធ្វើមុនគេនៅចំពោះមុខ គឺបញ្ឈប់ទម្លាប់អាក្រក់ដែលបោះចោលសំរាមពាសវាល ពាសកាល ពិសេសសំរាមប្លាស្ទិកនេះឯង។ តាមពិតទៅ បើនិយាយត្រឹមប្លាស្ទិកមិនមែនជាបញ្ហាទេ។ អ្វីដែលជាបញ្ហា គឺការបំពុលដែលប្លាស្ទិកបានផ្តល់ទៅលើបរិស្ថាន និងសុខភាពមនុស្ស។ ចូរកុំភ្លេចថា ប្លាស្ទិកជាឃាតករ នៅពេលដែលគេបោះចោលវាពាសវាល ពាសកាលនៅតាមផ្លូវ ក្នុងព្រៃ ក្នុងស្ទឹង បឹងបួរ និងនៅក្នុងសមុទ្រ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ