ជាទូទៅ នៅក្នុងការចរចារកកិច្ចព្រមព្រៀងទប់ស្កាត់ការឡើងកម្តៅផែនដី គេច្រើនតែនាំគ្នានិយាយពីភាពចាំបាច់ក្នុងការកម្រិតសីតុណ្ហភាពមិនឲ្យកើនឡើងលើសពី ១,៥អង្សា ឬ២អង្សា។ ក៏ប៉ុន្តែ សម្រាប់អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តជំនាញខាងអាកាសធាតុ មានចំណុចសំខាន់មួយទៀត ដែលកាន់តែគួរឲ្យបារម្ភជាងកម្រិតសីតុណ្ហភាពនេះទៅទៀត គឺ “ចំណុចរបត់” អាកាសធាតុ។ តើ “ចំណុចរបត់” អាកាសធាតុនេះជាអ្វី? ហេតុអ្វីបានជាគេត្រូវបារម្ភពីវា?
ចំណុចរបត់អាកាសធាតុ គឺសំដៅទៅលើចំណុចសន្មត់មួយ ដែលការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ត្រូវដើរដល់ចំណុចដែលនាំឲ្យបាត់ស្ថិរភាពទាំងស្រុង មិនអាចត្រឡប់ក្រោយវិញបាន ឬក៏អាចកែតម្រូវបានដែរ ក៏ប៉ុន្តែត្រូវចំណាយពេលយូររហូតដល់ទៅរាប់រយ ឬរាប់ពាន់ឆ្នាំ ទើបអាចត្រឡប់មករកសភាពដើមឡើងវិញបាន។
ចំណុចរបត់នេះមិនមែនមានតែមួយនោះទេ គឺមានច្រើន ដោយចំណុចរបត់ខ្លះមានវិសាលភាពត្រឹមក្នុងកម្រិតតំបន់ណាមួយ ចំណែកចំណុចរបត់ខ្លះទៀតមានវិសាលភាពនាំឲ្យប្រែប្រួលអាកាសធាតុជាសកល នៅទូទាំងពិភពលោកទាំងមូល។ ចំណុចរបត់ខ្លះកើតឡើងទាល់តែសីតុណ្ហភាពលើភពផែនដីកើនឡើងខ្លាំង ចំណែកចំណុចរបត់ខ្លះទៀតងាយនឹងកើតឡើង ទោះជាមានកំណើនសីតុណ្ហភាពត្រឹមកម្រិតទាប។
រហូតមកទល់នឹងពេលនេះ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រាបានកំណត់ចំណុចរបត់សំខាន់ៗ នៅក្នុងប្រព័ន្ធអាកាសធាតុផ្សេងៗគ្នារហូតដល់ទៅជាង១០ ក្នុងនោះ ចំណុចរបត់អាកាសធាតុដែលគេតែងតែឮញឹកញាប់ជាងគេ រួមមានជាអាទិ៍ ការខូចខាតជម្រកផ្កាថ្ម ដែលនាំឲ្យបាត់បង់ទាំងស្រុងនូវស្ថិរភាពនៃប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីបាតសមុទ្រ។ ការរលាយទឹកកកនៅតំបន់ប៉ូល រហូតធ្វើឲ្យផ្ទាំងទឹកកកធំៗ ខ្លះទំហំប៉ុនប្រទេសមួយទាំងមូល ត្រូវបាក់ធ្លាក់ទៅក្នុងទឹកសមុទ្រ ហើយត្រូវបាត់បង់ជារៀងរហូត។ ការបាត់បង់ព្រៃឈើនៅតំបន់អាម៉ាហ្សូនដល់កម្រិតមួយ ដែលនាំឲ្យអាកាសធាតុនៅក្នុងតំបន់ត្រូវប្រែប្រួលខ្លាំង រហូតធ្វើឲ្យរុក្ខជាតិទ្រាំទ្រលែងបាន នាំឲ្យតំបន់ព្រៃអាម៉ាហ្សូនត្រូវឈានទៅបាត់បង់ទាំងស្រុងសង្រ្គោះលែងបាន។ ការរលាយដីពែរម៉ាហ្វ្រូស ដែលជាជង្រុកស្តុកឧស្ម័នផ្ទះកញ្ចក់ ។ល។
គ្រោះថ្នាក់នៃចំណុចរបត់អាកាសធាតុនេះត្រូវបានអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តលើកឡើង តាំងពីជាង១០ឆ្នាំមុនមកម៉្លេះ ក៏ប៉ុន្តែ ចំណោទនៅត្រង់ថា ម៉ូដែលអាកាសធាតុដែលមានសព្វថ្ងៃនេះ មិនអាចឲ្យគេព្យាករបានជាក់លាក់ថា តើកំណើនសីតុណ្ហភាពត្រឹមកម្រិតណា ទើបការប្រែប្រួលអាកាសធាតុត្រូវដើរដល់ចំណុចរបត់នេះ? ការព្យាករខ្លះបង្ហាញថា ចំណុចរបត់អាកាសធាតុកើតឡើង ទាល់តែផែនដីឡើងកម្តៅដល់ ៥អង្សា ចំណែកការព្យាករខ្លះទៀតថា វាអាចកើតឡើង នៅត្រឹមកម្រិត ៣អង្សា ឬតិចជាងនេះ។
មែនទែនទៅ ភាពស្មុគស្មាញនៅក្នុងការព្យាករ ពិបាកនឹងអាចដឹងច្បាស់ថា ទៅដល់ត្រឹមណាដែលអ្វីៗត្រូវហួសពេលមិនអាចត្រឡប់ក្រោយវិញបាននេះហើយ ដែលជាកត្តាចម្បងមួយ ធ្វើឲ្យអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តមានការព្រួយបារម្ភ ហើយនៅក្នុងរបាយការណ៍អ្នកជំនាញអាកាសធាតុរបស់អ.ស.ប ដែលចេញផ្សាយកាលពីពេលថ្មីៗនេះ ក៏បានព្រមានផងដែរ អំពីចំណុចរបត់អាកាសធាតុនេះ។
កត្តាចម្បងមួយទៀត ដែលធ្វើឲ្យគេព្រួយបារម្ភ ហើយដែលអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រកំពុងផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវ គឺភាពប្រទាក់ក្រឡាគ្នារវាងចំណុចរបត់អាកាសធាតុ ពោលគឺ នៅក្រោយពេលដែលប្រព័ន្ធអាកាសធាតុមួយដើរដល់ចំណុចរបត់ វាបង្កឲ្យមានផលប៉ះពាល់ទៅដល់ប្រព័ន្ធអាកាសធាតុផ្សេងទៀត ជំរុញឲ្យមានចំណុចរបត់ផ្សេងទៀត ជាខ្សែសង្វាក់គ្នាពីមួយទៅមួយ ហើយចុងក្រោយ គឺប្រព័ន្ធអាកាសធាតុសកល ដែលត្រូវដើរដល់ចំណុចរបត់ ធ្វើឲ្យសីតុណ្ហភាពមធ្យមលើភពផែនដីទាំងមូលត្រូវកើនឡើង លែងអាចទប់ស្កាត់បានតទៅទៀត។
ហេតុដូច្នេះហើយបានជាមានអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តជំនាញខាងអាកាសធាតុខ្លះបានលើកឡើងថា ការទប់ស្កាត់កំណើនសីតុណ្ហភាពផែនដីត្រឹម ១,៥អង្សា ឬ២អង្សា វាមិនមែនត្រឹមតែជាគោលដៅ ដើម្បីកាត់បន្ថយផលប៉ះពាល់នៃការប្រែប្រួលអាកាសធាតុទៅលើវិស័យសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមតែប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែ វាអាចជាខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែនមួយ ដើម្បីទប់ស្កាត់កុំឲ្យការឡើងកម្តៅលើភពផែនដីរបស់យើងនេះត្រូវដើរដល់ចំណុចរបត់លែងអាចត្រឡប់ថយក្រោយវិញបាន៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ