អំពើហិង្សាគឺជាវិបត្តិដ៏រ៉ៃរ៉ៃមួយ ដែលបាននិងកំពុងតែញាំញីសង្គមខ្មែរឲ្យប្រេះស្រាំជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ តាមរយៈកាសែតនិងបណ្ដាញសង្គម គេតែងតែឃើញមានព័ត៌មានស្ដីពីអំពើហិង្សា ដែលកើតឡើងក្នុងសណ្ឋានផ្សេងៗគ្នា នៅគ្រប់ទីកន្លែង និងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ទាំងនេះសរបង្ហាញឲ្យឃើញថា អំពើហិង្សាមិនធ្លាប់ឃ្លាតឆ្ងាយពីសង្គមកម្ពុជាទេ។ ហេតុអ្វីបានជាដូច្នេះ?
អំពើហិង្សានៅតែជាបញ្ហាចាក់ស្រេះនៅក្នុងសង្គមខ្មែរ ដែលកើតមានឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ អំពើហិង្សាមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង រាប់តាំងពីគ្រួសារ សាលារៀន កន្លែងធ្វើការ រហូតទៅដល់សង្គមជាតិ។ នៅក្នុងគ្រួសារ អំពើហិង្សាចាប់ផ្ដើមពីការវាយប្រដៅជាការដាក់ទោសកូនតូចៗ រហូតដល់អំពើហិង្សារវាងគូស្វាមីភរិយា ទាំងផ្លូវកាយនិងផ្លូវភេទ។ បញ្ហានេះបានធ្វើឲ្យគ្រួសារជាច្រើនជួបភាពប្រេះស្រាំ បែកបាក់ បន្សល់ទុកនូវជនរងគ្រោះរាប់មិនអស់ ដែលភាគច្រើនជាស្ដ្រីនិងកុមារ។ ចំណែកនៅសាលារៀន ក៏មានកើតអំពើហិង្សាច្រើនបែបច្រើនយ៉ាងផងដែរ ទាំងពីសំណាក់គ្រូទៅសិស្ស និងរវាងសិស្សគ្នាឯង។ នៅកន្លែងធ្វើការវិញ អំពើហិង្សាផ្លូវកាយអាចគ្មាន ក៏ប៉ុន្តែអំពើហិង្សាផ្លូវចិត្ត ការជេរប្រមាថ ដៀលត្មិះ ដៀមដាម អាចកើតមានឡើងគ្រប់ពេលវេលាទាំងអស់។ នៅកន្លែងការងារខ្លះ អំពើហិង្សាអាចកើតមានតាមរយៈផ្លូវសេដ្ឋកិច្ចផងដែរ។
អំពើហិង្សាក្នុងរូបភាពតូចតាចទាំងអស់នេះ បានជះឥទ្ធិពល និងបានរួមចំណែកឲ្យមានអំពើហិង្សានៅក្នុងសង្គម។ អំពើកាប់ចាក់ បាញ់ប្រហារ វាយតប់នៅតាមផ្លូវ ឬនៅតាមផ្សារតែងតែកើតឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដូចដែលមានចុះផ្សាយនៅតាមទំព័រកាសែតជាហូរហែ។ ក្រៅពីនេះ ការប៉ះទង្គិចដោយហិង្សារវាងកងកម្លាំងសន្តិសុខនិងបាតុករនៅរាជធានីភ្នំពេញនាពេលកន្លងមក ក៏ជាភស្តុតាងដែលសរបង្ហាញឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា អំពើហិង្សាមិនធ្លាប់ឃ្លាតឆ្ងាយពីសង្គមកម្ពុជាទេ។ តើមានមូលហេតុចម្បងៗអ្វីខ្លះ ដែលធ្វើឲ្យកម្ពុជាក្លាយជាសង្គមមួយ ពោរពេញដោយហិង្សាយ៉ាងដូច្នេះ?
មូលហេតុសំខាន់បំផុតគឺទំនៀមទម្លាប់ចាស់គំរឹល ការអប់រំដែលមានកម្រិតទាប និងការមិនយោគយល់អធ្យាស្រ័យឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក។ ក្រៅពីនោះក៏មានផងដែរ ភាពក្រីក្រ ល្បែងស៊ីសង និងគ្រឿងស្រវឹង ដែលបានរួមចំណែកបង្កឲ្យមានអំពើហិង្សាទាំងនៅក្នុងគ្រួសារ សាលារៀន កន្លែងធ្វើការ និងសង្គមជាតិ។
សម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា អំពើហិង្សា គឺជាបន្ទុកដ៏ធំសម្រាប់សង្គមទាំងមូល។ អំពើហិង្សានៅក្នុងសង្គម គឺជាជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ ដែលមានសភាពកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរឡើងគួរឲ្យបារម្ភ។ កន្លងមករាជរដ្ឋាភិបាល និងអង្គការសង្គមស៊ីវិលជាដៃគូ បានធ្វើការងារច្រើនណាស់ ក្នុងបំណងលុបបំបាត់អំពើហិង្សានៅក្នុងសង្គមខ្មែរ ជាពិសេសអំពើហិង្សានៅក្នុងគ្រួសារ។ ជាក់ស្ដែង ច្បាប់ប្រឆាំងនឹងអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារនិងកិច្ចការពារជនរងគ្រោះ ត្រូវបានអនុម័តដោយរដ្ឋសភាជាតិតាំងពីឆ្នាំ២០០៥មកម្ល៉េះ។ ក្រសួងកិច្ចការនារី ក៏បានដាក់ចេញនូវផែនការសកម្មភាពជាតិ ស្ដីពីការទប់ស្កាត់អំពើហិង្សាលើស្ដ្រីផងដែរ។ ចំណែកអង្គការនានា ដែលធ្វើការងារពាក់ព័ន្ធនឹងអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសារ ក៏ធ្លាប់បង្កើតឲ្យមានយុទ្ធនាការបំពាក់បូណ៌ពណ៌សដល់បុរសនៅទូទាំងប្រទេស ក្នុងន័យលុបបំបាត់អំពើហិង្សាលើស្ដ្រីទៀតផង។
ដោយឡែក អំពើហិង្សាផ្សេងៗ ដែលមិនមែនកើតឡើងនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារ ជនល្មើសនឹងត្រូវផ្ដន្ទាទោសដោយផ្អែកលើក្រមព្រហ្មទណ្ឌដែលកម្ពុជាមានជាធរមាន។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ច្បាប់ ផែនការ និងយុទ្ធនាការទាំងនេះ មិនអាចទប់ស្កាត់អំពើហិង្សានៅក្នុងសង្គមខ្មែរប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនោះទេ។
សម្រាប់សង្គមកម្ពុជា វប្បធម៌ហិង្សាបានចាក់ឫសយ៉ាងជ្រៅ ហើយវាមិនមែនជារឿងងាយឡើយ ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហានេះ។ មានការងារជាច្រើនដែលត្រូវធ្វើ ដោយមានការចូលរួមពីពលរដ្ឋខ្មែរគ្រប់ៗគ្នា។ ក្នុងនោះ បុគ្គលម្នាក់ៗត្រូវតែជម្រុះចោលនូវទម្លាប់ហិង្សាចាស់គំរឹលមួយចំនួន ជំនួសមកវិញនូវការយោគយល់អធ្យាស្រ័យ ការអត់ធ្មត់ និងគោរពសិទ្ធិគ្នាទៅវិញទៅមក។
ការផ្សព្វផ្សាយ និងការពង្រឹងការអនុវត្តច្បាប់ ក៏ជាការងារចាំបាច់ណាស់ដែរ។ ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ត្រូវចាប់ដៃគ្នា ធ្វើយ៉ាងណាផ្សព្វផ្សាយច្បាប់ឲ្យបានទូលំទូលាយដល់មូលដ្ឋាន ដើម្បីបង្កើនការយល់ដឹងថា អំពើហិង្សាណាក៏ដោយ គឺជារឿងខុសច្បាប់។ ហើយអ្នកប្រព្រឹត្តអំពើហិង្សា នឹងត្រូវផ្ដន្ទាទោសដោយគ្មានការលើកលែង។ មានតែមធ្យោបាយទាំងនេះទេ ដែលអាចកាត់បន្ថយ និងឈានទៅលុបបំបាត់អំពើហិង្សានៅក្នុងសង្គមខ្មែរប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ