សំណួរ-ចម្លើយអំពីការតាមដានសុខភាពធ្មេញរបស់កុមារ
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៧:៥៦
ដុសធ្មេញ នាំកូនទៅពេទ្យ ... អ្នកជាឪពុកម្តាយត្រូវតែគិតគូរអំពីសុខភាពធ្មេញឱ្យកូនៗ កាន់តែឆាប់កាន់តែល្អ។ លោកទន្តបណ្ឌិត Franck Amoyelle បានចូលខ្លួនមកឆ្លើយនឹងសំណួរមួយចំនួនរបស់អ្នកជាឪពុកម្តាយ។
១- តើចាប់ពីអាយុប៉ុន្មានឆ្នាំឡើងទៅ ដែលអ្នកជាឪពុកម្តាយគួរនាំកូនទៅគ្រូពេទ្យធ្មេញជាលើកដំបូង ? ហើយនៅអាយុប៉ុន្មានត្រូវដុសធ្មេញឱ្យកូន ?
ជំនួបលើកដំបូងនៅពេលកូនមានអាយុ បី ឬបួនឆ្នាំ ! ចំពោះការដុសធ្មេញ គឺត្រូវចាប់ផ្តើមតាំងពីមានធ្មេញដុសចេញមកភ្លាម ! មិនត្រូវរង់ចាំទាល់តែមានដង្កូវស៊ីទេ។ ឪពុកម្តាយដើរតួនាទីសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ក្នុងការបង្រៀនកូនឱ្យចេះដុសធ្មេញពីព្រោះកូនក្មេងចេះធ្វើអ្វីដោយការធ្វើត្រាប់។ ការដុសធ្មេញដំបូង គឺមិនត្រូវដាក់ថ្នាំទេ ព្រោះក្មេងនៅតូចពេកមិនទាន់ចេះខ្ជាក់ ! ត្រូវដុសធ្មេញនឹងកុំប្រេស កូនក្មេងសម្រាប់ធ្មេញ។ រហូតដល់អាយុ ១៨ ទៅ២៤ខែ សឹមចាប់ប្រើច្រាស។ សួរតែតើត្រូវដុសនឹងច្រាសរយៈពេលប៉ុណ្ណា ? សារអប់រំណែនាំឱ្យដុសបីនាទីម្តង ! តែសំខាន់មិនមែនរយៈពេលទេ តែគឺចំនួននិងល្បឿននៃការដុស ត្រូវតែដុសគ្រប់ធ្មេញ លើក្រោម ក្នុងក្រៅ។
២- ធ្មេញទឹកដោះមិនសូវបានទទួលការយកចិត្តទុកដាក់ពីឪពុកម្តាយទេ តែតាមការពិតទៅធ្មេញនេះសំខាន់ណាស់ ? តើវាសំខាន់យ៉ាងម៉េចខ្លះទៅ?
ធ្មេញទឹកដោះដុសចេញមកមិនមែនគ្រាន់តែសម្រាប់រាប់លេងទេ ! វត្តមាននៃធ្មេញទឹកដោះ គឺមានមុខងារជួយបង្រៀនផ្នែក ទំពារ ផ្នែកនិយាយស្តី និងជាពិសេសធ្មេញទឹកដោះមានប្រយោជន៍ជាជើង ជាការត្រួសផ្លូវសម្រាប់ធ្មេញស្រុក ដែលដុសមកតាមក្រោយ។ ដូច្នេះធ្មេញទឹកដោះមានតួនាទីសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ដែលឪពុកម្តាយមិនគួរធ្វេសប្រហែសសោះឡើយ ! បញ្ហាលើធ្មេញព្រៃ នឹងបង្កផលវិបាកជាប្រាកដដល់ធ្មេញស្រុក។
៣- ចុះតើរោគដង្កូវស៊ីធ្មេញ វាអាចកើតឡើងលើក្មេង ចាប់ពីអាយុប៉ុន្មានទៅ ?
ដង្កូវស៊ីធ្មេញ អាចកើតឡើងតាំងពីមានធ្មេញដុសក្នុងមាត់។ ដង្កូវស៊ីធ្មេញ ជាជំងឺឆ្លង បង្កឡើងដោយបាក់តេរី ហើយបាក់តេរី ត្រូវការជាតិស្ករដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួន។ ហើយសូមចងចាំចំណុចដ៏សំខាន់មួយ គឺថា ក្មេងកើតមកគ្មានបាក់តេរីនេះទេ ក្នុងមាត់ ! បាក់តេរីនេះត្រូវបានចម្លងមកក្មេង ដោយមនុស្សធំដែលនៅជុំវិញខ្លួន អ្នកដែលថែទាំកុមារ មានជាអាទិ៍ម្តាយ។ មានន័យថា បើម្តាយមានសុខភាពធ្មេញមិនល្អ គ្រោះបញ្ជូនបាក់តេរីទៅឱ្យមានកូនមានកាន់តែខ្ពស់។
៤-សម័យឥឡូវនេះ ការគាបធ្មេញកំពុងពេញនិយមខ្លាំង។ តើការនិយមនេះសមហេតុផលដែរឬទេ? ឬក៏ជាប្រយោជន៍ត្រឹមត្រូវ ?
សំខាន់ខ្លាំងណាស់ ! ហើយមិនមែនជានិយម រត់តាមម៉ូដទេ ! គឺជាសំណាងរបស់ក្មេង ដែលសុខភាពធ្មេញល្អប្រសើរ។ មិនត្រូវមើលស្រាលការគាបធ្មេញទេ ! ខ្ញុំសូមពន្យល់ថាហេតុអ្វី ? ពីព្រោះក្រៅពីមានធ្មេញត្រង់ស្មើល្អ ដែលជាបឋម ផ្តល់ប្រយោជន៍ខ្លាំង ជួយលើកតម្កើងសម្ផស្ស និងសម្រស់មនុស្ស ការគាបតម្រង់ធ្មេញមាននាទីជាអ្នកការពារ។ បើធ្មេញមិនត្រង់ល្អ ចំប៉េះចំពិស ពិតជារំខានខ្លាំងណាស់ក្នុងកាយវិការដុសធ្មេញ! បើដុសធ្មេញមិនស្អាត ងាយនឹងបង្កឱ្យមានដង្កូវស៊ី ងាយនឹងមានបញ្ហាអញ្ចាញ ហើយអ្វីដែលមិនសូវដែលលើកមកនិយាយសោះនោះ គឺធ្មេញវៀច អាចនឹងបង្កឱ្យមានបញ្ហាដល់ឆ្អឹងថ្គាម ធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ការបញ្ចេញសំឡេងនិយាយស្តី ឬដល់សណ្ឋានរាងមនុស្សទៀតផង។
បញ្ហាសុខភាពធ្មេញអាចរាលដាលបញ្ចេញប្រតិកម្មតគ្នា តាំងពីក្បាលដល់ចុងជើង។ អ៊ីចឹងហើយបានជាវេជ្ជសាស្ត្របច្ចុប្បន្នមានការព្យាបាលកែទម្រង់មាត់ធ្មេញ តាំងពីមិនទាន់ជ្រុះធ្មេញព្រៃម្ល៉េះ។ នៅប្រទេសជឿនលឿនខ្លាំង គេអាចចាប់ផ្តើមព្យាបាលពាក់គាបធ្មេញ លើកុមារ ចាប់ពី អាយុ ៣ឆ្នាំផង ប្រសិនបើមើលឃើញថាក្មេងមានទម្រង់ធ្មេញមិនត្រង់ល្អ។
ខុសពីគំនិតធ្លាប់គិតពីមុន ធ្មេញវៀច ដុសជំពិស មិនមែនបណ្តាលមកតែពីបញ្ហាពាក់ព័ន្ធនឹងធ្មេញមួយមុខគត់នោះ គឺមានជាប់ជំពាក់នឹងការលូតលាស់ឆ្អឹងរបស់កុមារ។ ក្នុងពេលលូតលាស់ វេជ្ជសាស្ត្រអាចជួយបានច្រើន ដូច្នេះបើយើងអាចធ្វើអន្តរាគមន៍កាន់ឆាប់ កាន់តែងាយស្រួលតម្រង់ ជាងដល់ពេលធំពេញជំទង់ ឬពេញវ័យ។
៥- ចុះក្មេងដែលបៀមដៃ តើមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីទេ ? គួរតែហាមឃាត់ឬយ៉ាងណា ?
ទេ ! ក្មេងលូតលាស់ទៅល្បឿនរបស់គេម្នាក់ៗ ! ក្មេងខ្លះត្រូវការធំធាត់ជាមួយនឹងការបៀមដៃ ខ្លះដោយបៀមក្បាលដោះ។ បៀមដៃមានគ្រោះថ្នាក់ជាងបៀមក្បាលដោះ ព្រោះក្បាលដោះផលិតឡើងដោយមានទម្រង់ស្របនឹងក្រអូមមាត់ ឯការបៀបដៃគឺមួយសេរី ក្មេងអាចដាក់ អាចជញ្ជក់តាមចំណង់គ្មានពេល គ្មានម៉ោង គ្មានទម្រង់បែបបទអ្វីទាំងអស់។ តាមក្បួនជាទូទៅ គួរតែបញ្ឈប់ការបៀមដៃ នៅអាយុមុន៦ឆ្នាំ មុនពេលដុសធ្មេញស្រុក។
៦- តើគេអាចការពារសុខភាពធ្មេញបានដោយវិធីណា?
បញ្ហាដែលមានកើតច្រើន និងជាពិសេសចំពោះធ្មេញកុមារ គឺដង្កូវស៊ី ! ហើយដំណោះស្រាយដ៏ប្រសើរបំផុត គ្មានអ្វីក្រៅពីការការពារទេ។ វិធីការពារសំខាន់ៗមានពីរ ៖ ទីមួយគឺចំណីអាហារ និងទីពីរ គឺការដុះសម្អាតធ្មេញ។ របបចំណីអាហារ ជាបុព្វហេតុដំបូងគេ ! យើងដឹងគ្រប់គ្នាហើយថា កុមារណាក៏ដូចកុមារណាដែរ ចូលចិត្តបរិភោគអាហារបង្អែមមានជាតិផ្អែម ជាជាងបន្លែខ្លាំងណាស់។ ដូច្នេះគួរតែចៀសវាងកុំបណ្តោយឱ្យក្មេងញ៉ាំស្ករគ្រាប់ នំស្ករ សូកូឡា ដោយដាក់ជំនួសមកវិញនូវ សារធាតុស្ករដែលល្អសម្រាប់សុខភាព នៅក្នុងបន្លែផ្លៃឈើ។ បញ្ចៀសការទំពារអៀង ញ៉ាំឥតឈប់មាត់ជាហេតុធ្វើឱ្យមានជាតិស្ករបញ្ចេញជាប់ក្នុងមាត់។
ចូរចងចាំថា អ្វីដែលនៅក្នុងមាត់ បង្កគ្រោះថ្នាក់ជាងអ្វីដែលនៅក្នុងដៃទៅទៀត។ បើមានចំណីអាហារនៅក្នុងមាត់កាន់តែយូរ ក្ររំលាយអស់ពីទឹកមាត់ នោះកាន់តែផ្តល់ផលអាក្រក់ដល់សុខភាពមាត់ធ្មេញ។ ចំណែកការដុះធ្មេញដែលជាវិធីការពារទីពីរ ត្រូវធ្វើជាប្រចាំ យ៉ាងហោចពីរដងក្នុងមួយថ្ងៃក្រោយពេលបរិភោគបាយ ដោយប្រើថ្នាំដុះធ្មេញមានសារធាតុផ្លុយអ័រ។ ចំពោះបញ្ហាផ្លុយអ័រនេះ អនុសាសន៍បច្ចុប្បន្ននេះ មិនឱ្យយើងប្រើផ្លុយអ័រជាស្វ័យប្រវត្តទេ ព្រោះ សារធាតុផ្លុយអ័រ នៅដាក់បង្កប់ស្ទើរគ្រប់មុខ ក្នុងអំបិល ក្នុងថ្នាំដុះធ្មេញ ដូច្នេះមិនបាច់ឱ្យថ្នាំលេបបន្ថែមទេ។ សូមកុំប្រើឱ្យហួសចំណុះព្រោះវាអាចបង្កឱ្យធ្មេញឡើងត្រាៗសៗ ដែលពិបាកនឹងជួយធ្មេញឱ្យល្អដូចធម្មជាតិវិញណាស់៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ