WWF៖ តំបន់អភិរក្សធម្មជាតិពិភពលោកពាក់កណ្តាល កំពុងរងការខូចខាត
អង្គការWWF ដែលជាអង្គការការពារធម្មជាតិ បានចេញរបាយការណ៍ថ្មីមួយនៅថ្ងៃទី៦មេសានេះ ដោយបានសង្កត់ធ្ងន់អំពីការបំផ្លិចបំផ្លាញទៅលើតំបន់អភិរក្សធម្មជាតិធំៗ ទូទាំងពិភពលោក ដែលអង្គការយូណេស្កូបានចាត់ទុកជាសម្បត្តិធម្មជាតិរបស់មនុស្សជាតិ។ ការបំផ្លិចបំផ្លាញ ដែលភាគច្រើនបណ្តាលមកពីសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ចក្រោមពាក្យស្លោកអភិវឌ្ឍន៍ទាំងនោះ បានបង្ករជាផលប៉ះពាល់ដល់ធនធានធម្មជាតិ ជីវចម្រុះ និងជញ្ជីងសមតុល្យនៃធម្មជាតិ ហើយជាពិសេសគឺជីវភាព និងប្រពៃណីរបស់ប្រជាជនដែលរស់នៅរំពឹងនឹងតំបន់ធម្មជាតិទាំងនោះ តែម្តង។
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖ កែប្រែថ្ងៃទី៖
ស្តាប់ - ០២:៣៤
តំបន់ព្រៃត្រូពិក ឧទ្យានជាតិប្រកបដោយព្រៃឈើកម្រ ព្រៃស្រោង ព្រៃល្បោះជម្រកសត្វព្រៃ តំបន់ជីវចម្រុះបាតសមុទ្រ ទាំងអស់សរុបចំនួន១១៤កន្លែង ដែលជាតំបន់អភិរក្សធម្មជាតិរបស់អង្គការយូណេស្កូ កំពុងតែរងការគំរាមកំហែង និងការខូចខាតយ៉ាងតំណំ។ នេះបើយោងតាមរបាយការណ៍ថ្មី របស់អង្គការ WWF ចេញផ្សាយថ្ងៃពុធទី៦មេសានេះ។
អង្គការយូណេស្កូ បានធ្វើការចាត់ថ្នាក់តំបន់អភិរក្សធម្មជាតិ ទូទាំងពិភពលោកទាំងអស់ចំនួន២២៩តំបន់ ហើយដែលតំបន់នីមួយៗមានសារៈសំខាន់យ៉ាងខ្លាំង ក្នុងតួនាទីជាតំបន់រស់នៅ និងដកដង្ហើមនៃជីវចម្រុះ មិនថារុក្ខជាតិ សត្វ រឺក៍ទម្រង់ជីវិតផ្សេងទៀត។ ក៏ប៉ុន្តែអ្វីដែលគួរឲ្យសោកស្តាយ គឺការចាត់ថ្នាក់របស់អង្គការយូណេស្កូ វាមិនមែនមានន័យថា តំបន់អភិរក្សទាំងនោះ នឹងទទួលបាននូវកិច្ចការពារដោយស្វ័យប្រវិត្តនោះទេ។ អង្គការយូណេស្កូ គ្មានសិទ្ធិអ្វីទៅចាប់បង្ខំប្រទេសនីមួយៗ ឲ្យត្រូវតែចាត់វិធានការការពារតំបន់អភិរក្សទាំងនោះទេ។ អ្វីដែលអង្គការយូណេស្កូអាចធ្វើបាន គឺគ្រាន់តែអាចលប់ឈ្មោះតំបន់ណាមួយចេញពីបញ្ជីចាត់ថ្នាក់តំបន់អភិរក្សធម្មជាតិតែប៉ុណ្ណោះ។
យ៉ាងណាមិញ តំបន់អភិរក្សធម្មជាតិទាំង១១៤ ដែលកំពុងតែរងការបំផ្លិចបំផ្លាញ គឺមួយភាគធំដោយសារតែសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ច ដូចជា ការបូបយករ៉ែប្រេង និងឧស្ម័ន ការជីកកកាយយករ៉ែធម្មជាតិ ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើ ការសាងសង់សំណង់ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធផ្លូវថ្នល់ ការនេសាទប្រមូលផលជ្រុលហួសហេតុ ព្រមទាំងការប្រើប្រាស់ធនធានទឹក ដោយមិនសមស្របនិងច្រើនជ្រុល ជាដើម។ ការបំផ្លិចបំផ្លាញតំបន់អភិរក្សធម្មជាតិទាំង១១៤នេះ មិនត្រឹមតែបំផ្លាញសម្បត្តិធម្មជាតិ រុក្ខជាតិ និងសត្វប៉ុណ្ណោះទេ តែវាបានប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ទៅដល់ កត្តាជីវភាព ប្រពៃណី ទំនៀមទំលាប់រស់នៅ របស់មនុស្សប្រមាណជា១១លាននាក់ ដែលរស់នៅរំពឹងដោយផ្ទាល់ ទៅនឹងតំបន់ធម្មជាតិទាំងនោះ។
តួយ៉ាងតំបន់ព្រៃត្រូពិកនៅលើកោះស៊ូមាត្រា ប្រទេសឥណ្ឌូណេស៊ី គឺជាឧទាហរណ៍មួយគួរឲ្យសង្វេក។ ឧទ្យានជាតិចំនួនបីក្នុងតំបន់នេះ គឺជាអាងស្តុកទឹកដ៏សំខាន់បំផុតសម្រាប់តម្រូវការរបស់ប្រជាជនរាប់លាននាក់។ តែព្រៃទាំងនោះកំពុងតែខើចបន្តិចម្តងៗ ដោយការកាប់បំផ្លាញរបស់ក្រុមហ៊ុនសម្បទាន ដែលបានទទួលសិទ្ធិកាប់បំផ្លាញដោយស្របច្បាប់ ដើម្បីកកាយយករ៉ែនៅក្រោមដី រឺក៏ដើម្បីធ្វើចំការដូងប្រេង។ ដូចគ្នាដែរ តំបន់អភិរក្សសត្វព្រៃ សឺលូស ក្នុងប្រទេសតង់ហ្សានី ក៏ជាឧទាហរណ៍មួយ បង្ហាញពីការបំផ្លេចបំផ្លាញ ដោយសកម្មភាពរុករករ៉ែប្រេងកាត និងការកសាងផ្លូវថ្នល់ដើម្បីសកម្មភាពនេះ។
របាយការណ៍របស់អង្គការ WWF គឺជាការទាញសញ្ញាអាសន្នប្រាប់ទៅដល់រដ្ឋាភិបាល និងប្រជាជនក្នុងពិភពលោកទាំងអស់ អំពីគ្រោះថ្នាក់។ ការប្រមូលផលពីធម្មជាតិ ដោយគោរពធម្មជាតិ ទើបជាសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ច ដែលមានលក្ខណៈនិរន្ត។ ចង់ការពារអាយុជីវិតមនុស្សជាតិ គឺយើងត្រូវចាប់ផ្តើមវា ដោយការការពារអភិរក្សធម្មជាតិ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ