បារំាង៖រដ្ឋាភិបាលបានប្រើមាត្រាពិសេសក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញដើម្បីអនុម័តច្បាប់ ដោយមិនឆ្លងសភា
នៅក្នុងប្រទេសបារំាង ក្រុមតំណាងរាស្រ្តគណបក្សប្រឆំាង គឺគណបក្សដើម្បីចលនាប្រជាជនហៅកាត់ថា UMP បានស្នើឲ្យសភាបោះឆ្នោតដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាលរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីម៉ានុយអែល វ៉ាល្ស (Manuel Valls) នាថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៩ កុម្ភៈនេះ។ សំណើរបស់គណបក្ស UMP ពេលនេះបានធ្វើឡើង បន្ទាប់ពីលោកម៉ានុយអែល វ៉ាល្សបានសម្រេចប្រើមាត្រាពិសេសទី៤៩.៣ នៃច្បាប់រដ្ឋធម្មនុញ្ញដើម្បីអនុម័តច្បាប់មួយដោយមិនបាច់ឆ្លងកាត់ការបោះឆ្នោតនៅក្នុងសភា។ គួររម្លឹកជូនថា គណបក្សដែលកំពុងអំណាចសព្វថ្ងៃ និងដែលមានសម្លេងភាគច្រើនក្នុងសភា គឺគណបក្សសង្គមនិយម ហៅកាត់ថា PS។
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៥:៥៣
លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីម៉ានុយអែល វ៉ាល្សបានប្រើមាត្រាពិសេសទី៤៩.៣ ក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញដើម្បីអនុម័តច្បាប់របស់លោករដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ចអេម៉ានុយអែល ម៉ាក្រុង (Emmanuel Macron) ដែលគេហៅយ៉ាងខ្លីថា « ច្បាប់ម៉ាក្រុង »។ តំាងពីបានក្លាយជារដ្ឋមន្រ្តីក្រសួងសេដ្ឋកិច្ចក្នុងខែសីហា ឆ្នំា ២០១៤ មក រដ្ឋមន្រ្តីវ័យក្មេងអាយុ ៣៧ឆ្នំារូបនេះបានធ្វើកំណែទម្រង់សេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងស៊ីជម្រៅមួយដោយផ្តោតនៅសឹងតែគ្រប់ផ្នែកទំាងអស់ មានដូចជា ច្បាប់ការងារ ច្បាប់ដឹកជញ្ជូន ច្បាប់សម្រាប់សាលាបើកបរ ឬមួយក៏ដាក់វិជ្ជាជីវៈមួយចំនួនឲ្យមានការប្រកួតប្រជែងជាដើម ព្រមទំាងកាត់បន្ថយភាពសំាញំមួយនៅក្នុងផ្នែករដ្ឋបាលសម្រាប់ក្រុមហ៊ុន រោងចក្រសហគ្រាស។
លោកប្រធានាធិបតីហ្រ្វង់ស័រ ហូឡង់ និងលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីម៉ានុយអែល វ៉ាល្សបានចាត់ទុកច្បាប់ម៉ាក្រុងថា ជាច្បាប់អាទិភាពសម្រាប់ប្រទេសជាតិដើម្បីផ្តល់សន្ទុះសេដ្ឋកិច្ចដែលកំពុងទ្រឹងមួយកន្លែង ពិសេសជួយជំរុញឲ្យមានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញ។ តែច្បាប់ម៉ាក្រុងនេះក៏បានបង្កឲ្យមានកំហឹងក្តៅក្រហាយពីក្រុមហ៊ុន និងអ្នកដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធផ្ទាល់នៅក្នុងកំណែទម្រង់របស់លោកអេម៉ានុយអែល ម៉ាក្រុង ដោយពួកគេបាននំាគ្នាចុះផ្លូវធ្វើបាតុកម្មជាបន្តបន្ទាប់នាពេលកន្លងមក។
លោកម៉ានុយអែល វ៉ាល្សប្រើមាត្រាពិសេសព្រោះមិនទុកចិត្តគ្នាឯង
គណបក្សកាន់អំណាច គឺគណបក្ស PS មានសម្លេងភាគច្រើននៅក្នុងសភា តែលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីបានសម្រេចចិត្តប្រើមាត្រាពិសេស ៤៩.៣ ក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញដើម្បីអនុម័ត « ច្បាប់ម៉ាក្រុង » ដោយមិនឆ្លងកាត់ការបោះឆ្នោតនៅក្នុងសភា។ មូលហេតុ មកពីលោកវ៉ាល្សមិនទុកចិត្ត និងមិនហ៊ានប្រថុយប្រថាន ព្រោះមានតំណាងរាស្រ្តជាច្រើនរូបក្នុងគណបក្សកាន់អំណាចបានប្រឆំាងនឹង « ច្បាប់ម៉ាក្រុង »។ ដូច្នេះ បើដាក់ « ច្បាប់ម៉ាក្រុង » ឲ្យសភាបោះឆ្នោត គេមិនប្រាកដថានឹងទទួលបានការគំាទ្រពីសម្លេងភាគច្រើនទេ។ អ៊ីចឹងហើយបានជាលោកប្រធានាធិបតី និងលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីបានសម្រេចប្រើមាត្រាពិសេសទី៤៩.៣ ក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញដើម្បីអនុម័ត « ច្បាប់ម៉ាក្រុង » ដោយមិនបាច់ឆ្លងការបោះឆ្នោតក្នុងសភា។ បន្ទាប់ពីកិច្ចប្រជុំគណៈរដ្ឋមន្រ្តីមក លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីក៏បានប្រើមាត្រាពិសេសដើម្បីអនុម័ត « ច្បាប់ម៉ាក្រុង » នៅថ្ងៃពុធ ទី១៨ កុម្ភៈ។
ក្នុងរយៈពេល ២៤ម៉ោង ក្រោយការប្រើមាត្រាពិសេសនោះមក បើគ្មានសំណើសុំដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាលទេ « ច្បាប់ម៉ាក្រុង » ត្រូវចាត់ទុកថា បានអនុម័តជាផ្លូវការ។ តែបើមានសំណើសុំដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាល គេត្រូវរង់ចំាមើលសិនថា តើសភាបោះឆ្នោត ឬមិនបោះឆ្នោតដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាល។ បើសភាបោះឆ្នោតដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាល នោះ « ច្បាប់ម៉ាក្រុង » នឹងរលាយសូន្យ ហើយរដ្ឋាភិបាលក៏ត្រូវលាចុះពីតំណែងដែរ ពោលមានន័យស្មើនឹងការបោះឆ្នោតទម្លាក់រដ្ឋាភិបាល។ ផ្ទុយទៅវិញ បើសភាមិនបោះឆ្នោតដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាលទេ នោះ « ច្បាប់ម៉ាក្រុង » ត្រូវចាត់ទុកថា បានអនុម័តជាផ្លូវការ។
គណបក្សប្រឆំាងបានដាក់សំណើឲ្យសភាដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាល
នៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១៩ កុម្ភៈនេះ សភាផ្តើមពិនិត្យ និងសម្រេចលើសំណើសុំដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាលរបស់គណបក្សប្រឆំាង។ តែដោយគណបក្សកាន់អំណាចមានសម្លេងភាគច្រើននៅសភា សំណើរបស់បក្សប្រឆំាងនឹងមិនអាចសម្រេចបានទេ។ ពិតមែនតែមានតំណាងរាស្រ្តរបស់បក្សកាន់អំណាចខ្លះមិនពេញចិត្តនឹង « ច្បាប់ម៉ាក្រុង » ក៏ដោយ ក៏ពួកគេគ្មានប្រយោជន៍អ្វីនឹងបោះឆ្នោតគំាទ្រសំណើសុំដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាលរបស់បក្សប្រឆំាងដែរ។ បើពួកគេហ៊ានធ្វើដូចនេះ គឺមានន័យស្មើនឹងដកកំាបិតចាក់សម្លាប់ខ្លួនឯង។ សព្វថ្ងៃនេះ អំណាចប្រធានាធិបតី និងនាយករដ្ឋមន្រ្តីកំពុងស្ថិតក្នុងកណ្តាប់គណបក្សសង្គមនិយម PS តែបើរដ្ឋាភិបាលសព្វថ្ងៃត្រូវបានគេបោះឆ្នោតដកសេចក្តីទុកចិត្ត នោះបារំាងត្រូវរៀបចំបោះឆ្នោតសភាឡើងវិញ និងដែលគេមិនប្រាកដថា រដ្ឋាភិបាលថ្មីនៅតែស្ថិតក្នុងកណ្តាប់ដៃរបស់គណបក្ស PS ដដែលទេ។
នៅក្នុងករណីដែលមានការបោះឆ្នោតសភាឡើងវិញ ហើយស្រាប់តែបក្សប្រឆំាងសព្វថ្ងៃឈ្នះឆ្នោតឡើងកាន់អំណាចនោះ អ្នកដែលចាញ់មិនមែនដង្កូវចេញពីសាច់ឯងម្នាក់ ឬពីរនាក់នៅក្នុងគណបក្ស PS ទេ តែគឺគណបក្ស PS ទំាងមូលតែម្តង។ អ្នកដែលវិលមុខជាងគេ គឺលោកប្រធានាធិបតីហូឡង់ដែលត្រូវបង្ខំចិត្តធ្វើការជាមួយគ្រួសារនយោបាយផ្សេង។ ឃើញថា ទំាងនេះសុទ្ធសឹងជាផលវិបាកដែលគណបក្ស PS បានទទួលស្គាល់ និងប្រហែលជាមិនល្ងង់ទៅបោះឆ្នោតគំាទ្រសំណើសុំដកសេចក្តីទុកចិត្តពីរដ្ឋាភិបាលរបស់បក្សប្រឆំាងទេ។
តើមាត្រាពិសេសទី៤៩.៣ ក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញចែងពីអ្វីខ្លះ និងគេប្រើវានៅពេលណាខ្លះ?
មាត្រាពិសេសទី៤៩.៣ ក្នុងរដ្ឋធម្មនុញ្ញបារំាងបានចែងច្បាស់ថា បន្ទាប់ពីមានការយល់ព្រមនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំគណៈរដ្ឋមន្រ្តី លោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីអាចប្រើមាត្រាពិសេសនោះដើម្បីអនុម័តលើច្បាប់មួយដោយមិនចំាបាច់ឆ្លងកាត់ការបោះឆ្នោតនៅក្នុងសភា។ ក្នុងន័យនេះ រូបលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តីផ្ទាល់ជាអ្នកចេញមុខទទួលខុសត្រូវទំាងស្រុងលើច្បាប់ដែលលោកបានប្រើមាត្រាពិសេសនោះដើម្បីអនុម័ត។ មាត្រាពិសេសទី៤៩.៣ នេះអាចប្រើបានគ្រប់ពេលសម្រាប់អនុម័តលើតែច្បាប់ទាក់ទងនឹងថវិកា និងសន្តិសុខសង្គម។ រីឯសម្រាប់ច្បាប់ផ្សេងៗទៀត គឺអាចប្រើបានតែម្តងក្នុងមួយឆ្នំា។
បើគិតតំាងពីឆ្នំា ១៩៥៨ មក មាត្រាពិសេសមួយនេះត្រូវបានគេប្រើចំនួន ៨២ដងហើយ តែការប្រើពេលនេះ គឺជាលើកទី១ បើគិតក្នុងរយៈពេល ៩ឆ្នំាកន្លងទៅ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ