នៅថ្ងៃនេះ នាងខ្ញុំមានសេចក្តីសោមនស្សរីករាយ លើកយកមកជម្រាបជូនអស់លោកអ្នកនាង នូវរបៀបវះកាត់ម្យ៉ាង ដែលភាសាបារាំងហៅថា Transplantation។ ជាការវះកាត់ ប្តូរសរីរាង្គ ដែលខូច និងដែលចាំបាច់សម្រាប់ជីវិត ដោយដាក់ជំនួសមកវិញនូវសរីរាង្គថ្មីរបស់ “មនុស្សម្នាក់” ផ្សេងទៀតដែលបានស្លាប់ទៅហើយ តែសរីរាង្គនោះនៅល្អនៅឡើយ។ ឧទាហរណ៍ មនុស្សម្នាក់ទទួលរងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ត្រូវស្លាប់ភ្លាមព្រោះបោកក្បាលបែកហូរឈាម ប៉ុន្តែបេះដូងគាត់ ជាបេះដូងដែលមានសុខភាពល្អ ដូច្នេះគេអាចវះកាត់យកបេះដូងរបស់គាត់ ទៅឲ្យអ្នកជំងឹម្នាក់ផ្សេងទៀតដែលត្រូវការបេះដូង ដើម្បីរស់ ព្រោះបេះដូងកំណើតខូច។
ការវះកាត់ប្តូរសរីរាង្គ មិនមែនចេះតែធ្វើទៅកើត ដោយងាយៗនោះទេ។ វាទាមទារទាំងពេលវេលា ទាំងភាពស៊ីចង្វាក់គ្នារវាង អ្នកផ្តល់ និងអ្នកទទួល។ និងទាមទារការថែទាំ តាមដានក្រោយពេលវះកាត់ជាច្រើនទៀត។ ប៉ុន្តែតាមរយៈការវិវឌ្ឍន៍ឥតឈប់ឈរនៃវិទ្យាសាស្ត្រ និងវេជ្ជសាស្ត្រ ការវះកាត់ប្រភេទនេះក៏កាន់តែមានប្រសិទ្ធិភាពជាងមុន ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃដែរ។ នៅប្រទេសបារាំង តែងមានយុទ្ធនាការឃោសនា ផ្សព្វផ្សាយឲ្យប្រជាជនទាំងឡាយបានយល់ដឹងពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការធ្វើទានសរីរាង្គ។
តើគេអាចវះកាត់ប្តូរអ្វីបានខ្លះ ?
តាមនិយមន័យ គឺការប្តូរសរីរាង្គមានជីវិត ដែលមានតួនាទីចាំបាច់បំផុត ដើម្បីភាពរស់រានមានជីវិតរបស់មនុស្ស។ គេធ្វើប្តូរសរីរាង្គដែលស្លាប់ ដោយសរីរាង្គមួយទៀតដែលមានជីវិត មានជាអាទិ៍ បេះដូង សួត ថ្លើម។ ប៉ុន្តែពេលបច្ចុប្បន្ននេះ គេអាចធ្វើការប្តូរផ្លាស់ក្រលៀន ទោះបីជាពេលខ្លះគេអាចធ្វើការព្យាបាលតាមរយៈការលាងឈាម (Dialyse) បានក៏ដោយ។ ដូច្នេះ បើនិយាយជាសរុបទៅពេលនេះ ដោយសារបច្ចេកវិទ្យាកាន់តែទំនើប មានសរីរាង្គច្រើនជាងមុន ដែលគេអាចធ្វើការកាត់តប្តូរផ្លាស់បាន។ ហើយសូមបញ្ជាក់ថា មិនមែនមានតែសរីរាង្គទេ ដែលអាចប្តូរបាន សូម្បីតែកោសិកាខ្លះក៏គេអាចប្តូរបានដែរ។ គេនឹងអាចប្តូរកោសិកាដែលងាប់ ដោយកោសិកាមនុស្ស ឬ កោសិកាសត្វផងក៏ថាបាន នៅថ្ងៃអនាគត។
ដើម្បីឲ្យអស់លោកអ្នកនាងបានជ្រាប និងកាន់តែយល់ច្បាស់អំពីការវះកាត់ប្តូរសរីរាង្គនេះ យើងខ្ញុំបានជួបជាមួយនឹងអ្នកជំងឺម្នាក់ ដែលស្លាប់ទៅហើយ នៅអាយុ១៩ឆ្នាំ តែបែរជារស់ឡើងវិញ ព្រោះគេអាចរកបេះដូងមកជំនួសឲ្យនាងបានទាន់ពេលវេលា។ សំរាប់នាង នាងត្រូវចងចាំជានិច្ចថា បេះដូងនៅក្នុងខ្លួនជាបេះដូងរបស់មនុស្សម្នាក់ ដើម្បីជាកិច្ចតបស្នងសងគុណដល់សប្បុរជន ដែលបានចែកឋានហើយ តែមិនយកបេះដូងទៅជាមួយ។
“ខ្ញុំបានវះកាត់ប្តូរបេះដូង កាលពីឆ្នាំកន្លងទៅ ព្រោះបេះដូងពីកំណើតរបស់ខ្ញុំខូច មានជំងឺ ព្រោះបញ្ហាជំងឺតពូជ។ បេះដូងផ្នែកខាងឆ្វេងរបស់ខ្ញុំ រីកធំឡើងៗឥតឈប់ឈរ ធ្វើឲ្យខ្ញុំនឿយហត់យ៉ាងខ្លាំង ឡើងជណ្តើរក៏លែងកើត ហត់ឡើងៗ នៅទីបំផុតខ្ញុំគេងលែងបាន។ បន្ទាប់មកបេះដូងក៏គាំង ខ្ញុំបានស្លាប់បាត់រួចហើយ ពេលនោះ។ កាលណោះខួរក្បាល និងសរីរាង្គផ្សេងៗ អាចនៅរស់បានដោយសារម៉ាស៊ីនសប្បនិមិត្តជួយ ច្របាច់ ដើម្បីបូម បង្ហូរឈាមទៅចិញ្ចឹមប៉ុណ្ណោះ។ សរីរាង្គកាយរបស់ខ្ញុំបានស្លាប់ ម្តងមួយៗ និងដោយសន្សឹមៗទៅហើយ។ ប៉ុន្តែជាភ័ព្វសំណាងល្អ សប្បុរជនម្នាក់ដែលមានបេះដូង ត្រូវជាមួយនឹងបេះដូងរបស់ខ្ញុំបានទទួលមរណភាពក្នុងពេលជាមួយខ្ញុំ ទើបគេអាចយកបេះដូងនៅរស់របស់គាត់មកឲ្យខ្ញុំបាន។
នេះជារឿងចៃដន្យដ៏ល្អបំផុត ! ពេលនេះខ្ញុំបានរស់ឡើងវិញហើយ តែខ្ញុំគិតជានិច្ចថា បេះដូងនេះមិនមែនជារបស់ខ្ញុំ ព្រោះដើម្បីផ្តល់ការគោរព និងដើម្បីជាការថ្លែងអំណរគុណដល់បុរសម្នាក់ដែលបានចាកលោកទៅហើយ ដោយបន្សល់ទុកនូវបេះដូងសំរាប់ជីវិតរស់របស់ខ្ញុំ។ អ្នកដឹងទេ ពេលខ្ញុំដឹងខ្លួនឡើងវិញ ខ្ញុំមានបេះដូងដើរ ធម្មតា ដូចមនុស្សលោកផ្សេងទៀត ខ្ញុំមិនគ្មានទទួលអារម្មណ៍អ្វីប្លែកសោះថាបេះដូងនោះជារបស់គេ ! វាជារបស់ខ្ញុំពិតៗ ! ខ្ញុំគ្មានពាក្យអ្វីសម្រាប់មកថ្លែងឡើយ ! ខ្ញុំដឹងតែម្យ៉ាងថា ខ្ញុំរស់ឡើងវិញហើយ ! ប៉ុន្តែខ្លួនប្រាណខ្ញុំត្រូវការពេលវេលាដើម្បីសម្របនឹងបេះដូងថ្មី ហើយបេះដូងថ្មីត្រូវការពេលវេលាដើម្បីមកសម្របនឹងខ្លួនប្រាណខ្ញុំវិញដែរ។ ខ្ញុំមានជីវិតរស់ឡើងវិញ តែត្រូវហាត់រៀនរស់ជាមួយនឹងបេះដូងថ្មី នៃរាងកាយចាស់។
ការព្យាបាលក្រោយពេលវះកាត់ប្តូរបេះដូងត្រូវការរយៈពេលយូរ និងធ្ងន់ធ្ងរទៀតផង តែពេលនេះខ្ញុំបានស្រួលខ្លួន រស់នៅធម្មតា ទៅរៀន ដើរហើរដូចយុវវ័យទូទៅ ហើយទំនងជាមានសុខភាពល្អជាងគេធម្មតាផង ព្រោះខ្ញុំប្រយ័ត្នប្រយែង និងគិតគូរខ្លាំងចំពោះសុខភាព ជាងមនុស្សធម្មតា។”
ផលរំខាន
ការវះកាត់ប្តូរសរីរាង្គអាចប្រព្រឹត្តទៅប្រកបដោយជោគជ័យ ប៉ុន្តែមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ព្រោះគេត្រូវការពេលវេលាជាច្រើនទៀតក្នុងការតាមដានមើលពីភាពធន់ និងស៊ីចង្វាក់គ្នារវាងសរីរាង្គចាស់និងសរីរាង្គថ្មី។ ការវះកាត់ប្តូរសរីរាង្គ អាចនិយាយបានថាលែងជាកង្វល់ខ្លាំងសំរាប់ក្រុមគ្រូពេទ្យហើយ ប៉ុន្តែការធានារ៉ាប់រង ក្រោយពេលវះកាត់ ដែលជារយៈពេលផ្សាំសរីរាង្គ ជាលិកា ឬកោសិកាថ្មី ក្នុងរាងកាយអ្នកជំងឺគឺជាកិច្ចការពិបាកបំផុត (ប្រៀបដូចជាការបន្សាំមែករុក្ខជាតិដូច្នេះ បើការបន្សាំបានជោគជ័យ នោះរុក្ខជាតិនឹងដុះលូតលាស់ តែបើបន្សាំមិនត្រូវនោះមែកឈើនឹងត្រូវស្លាប់)។ គេត្រូវការការស្រាវជ្រាវជាបន្ត និងវែងឆ្ងាយទៀត។ មនុស្សម្នាក់ៗខុសគ្នាទាំងអស់ ដូច្នេះវាជាការលំបាកខ្លាំងណាស់ក្នុងការស្វែងរកការព្យាបាលមួយជាលក្ខណៈទូទៅ សំរាប់គ្រប់ករណីនៃការវះកាត់ប្តូរ -បន្សាំសរីរាង្គ។ គេត្រូវតែសិក្សា មួយម្តងៗ ឬត្រូវធ្វើការព្យាបាលតាមដាន ទៅតាមកាយវិទ្យា និងលក្ខណៈពិសេសរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ ដែលចំពោះមុខតែម្តង ទៅតាមករណីជាក់ស្តែង។
នេះជាចំណុច វេជ្ជសាស្ត្រសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។ នៅពេលដែលវះកាត់ប្តូរដាក់បេះដូង ឬ សួតថ្មីទៅលើបុគ្គលណាម្នាក់ គេត្រូវគិតគូរ រកឲ្យឃើញសមភាព រវាងតម្រូវការផ្នែកព្យាបាល និងរោគសញ្ញាជំងឺ។ សមភាពនេះ មានឈ្មោះថា វេជ្ជសាស្ត្របុគ្គល “Médecine personnalisé »។ ចំពោះអ្នកដែលបានទទួលការវះកាត់ប្តូរបេះដូង គេត្រូវប្រើថ្នាំជួយប្រព័ន្ធការពារខ្លួនដើម្បី ការពារទប់ស្កាត់ការបដិសេធ ឬ ការមិនអាចធន់ទ្រាំនឹងសរីរាង្គថ្មីបាន (ជាភាសាបារាំង) ពពួក« Immunosuppresseur » ជាប់ជាប្រចាំអស់មួយជីវិត។ ប៉ុន្តែសំរាប់ការប្តូរថ្លើមវិញ អ្នកជំងឺខ្លះអាចទទួលយកសរីរាង្គថ្មីនេះបានដោយស្រួល ហើយគេប្រមាណថា នៅថ្ងៃអនាគត ប្រហែលជា១០ឆ្នាំទៀត អ្នកជំងឺខ្លះមិនបាច់លេបថ្នាំទៀតទេ។ ប៉ុន្តែ កិច្ចការលំបាកដែលក្រុមគ្រូពេទ្យត្រូវប្រឈមសំរាប់ថ្ងៃអនាគត គឺគេត្រូវចោទសួរថា តើអ្នកជំងឺរូបណា ដែលមិនត្រូវការថ្នាំ និងអ្នកជំងឺរូបណាត្រូវការថ្នាំជំនួយ។ នេះហើយដែលហៅថាវេជ្ជសាស្ត្របុគ្គល។ តែពេលនេះ ខ្ញុំសូមឆ្លៀតឱកាសនេះជំរាបថាអ្នកជំងឺត្រូវគោរពតាមវេជ្ជបញ្ជាឲ្យបានត្រឹមត្រូវ និងហាមមិនឲ្យបញ្ឈប់ការព្យាបាលដោយគ្មានវេជ្ជបញ្ជា៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ