ការសិក្សា៖ កម្មករត្រូវការប្រាក់ខែយ៉ាងតិចបំផុត ៧២ដុល្លារដើម្បីរស់
លទ្ធផលនៃការសិក្សាមួយចំនួនបាន បង្ហាញថា កម្មករត្រូវការចំណាយ ៥៧ដុល្លារក្នុងមួយខែលើតម្រូវការ ចាំបាច់របស់ខ្លួន ក្នុងនោះមាន៖ម្ហូបអាហារ ៣៣ដុល្លារ ការស្នាក់នៅ ការធ្វើដំណើរ សុខភាព ២៤ដុល្លារ និងប្រាក់សម្រាប់ផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារនៅជនបទចំនួន ១៥ដុល្លារ។
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
សេចក្តីរាយការណ៍របស់ គី សុខលីម ពីទីក្រុងភ្នំពេញ
កិច្ចចរចាដំឡើងប្រាក់ខែជូនកម្មករក្នុងវិស័យកាត់ដេរត្រូវបានគេគ្រោងធ្វើឡើងនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍សប្ដាហ៍ក្រោយរវាងភាគីរដ្ឋាភិបាលភាគីថៅកែរោងចក្រនិងភាគីតំណាងសហជីព។
មុនកិច្ចប្រជុំត្រីភាគីនេះ សហជីពឯករាជ្យមួយចំនួនបានទាមទារអោយថៅកែរោងចក្រកាត់ដេរនិងរាជរដ្ឋាភិបាលដំឡើងប្រាក់ខែអប្បបរមាជូនកម្មករអោយដល់៧០ដុល្លារឬ៩៣ដុល្លារអាមេរិកពោលគឺផ្ទុយពីប្រាក់ខែអប្បបរមានាពេលបច្ចុប្បន្នដែលមានចំនួនតែ៥០ដុល្លារអាមេរិកប៉ុណ្ណោះ។ ស្របពេលដែលសហជីពឯករាជ្យមួយចំនួនបានទាមទារការដំឡើងប្រាក់ខែក្នុងកម្រិតនេះ ក្រសួងពាក់ព័ន្ធរបស់រដ្ឋាភិបាលមួយចំនួនបានគាំទ្រអោយមានការដំឡើងប្រាក់ខែអប្បបរមាចំនួន៥ដុល្លារបន្ថែមទៀតលើប្រាក់ខែអប្បបរមាបច្ចុប្បន្នចំនួន៥០ដុល្លារអាមេរិក។
បើទោះបីជាការទាមទារនិងការផ្តល់អោយមានលក្ខណៈខុសគ្នាយ៉ាងក្តី ក៏ការសិក្សានាពេលកន្លងមកបានបង្ហាញថា ប្រាក់ខែអប្បបរមា៥០ដុល្លារនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មិនអាចអនុញ្ញាតអោយកម្មកររស់បានទេ។
ការសិក្សារបស់វិទ្យាស្ថានកម្ពុជាដើម្បីសិក្សាការអភិវឌ្ឍន៍ធ្លាប់បានបញ្ជាក់និងលើកយកមកបញ្ជាក់ជាថ្មីម្តងទៀតដោយតំណាងសហជីពថា កម្មករត្រូវការប្រាក់ខែអប្បបរមាយ៉ាងតិចបំផុតចំនួន៧២ដុល្លារក្នុងមួយខែ។ លទ្ធផលនៃការសិក្សាបានបង្ហាញថា កម្មករត្រូវការចំណាយ៥៧ដុល្លារក្នុងមួយខែលើតម្រូវការចាំបាច់របស់ខ្លួនក្នុងនោះមាន៖ម្ហូបអាហារ៣៣ដុល្លារ ការស្នាក់នៅ ការធ្វើដំណើរនិងសុខភាព២៤ដុល្លារអាមេរិក។
ក្រៅអំពីការចំណាយខាងលើនេះ កម្មករត្រូវមានភារកិច្ចបញ្ជូនប្រាក់ចំនួន១៥ដុល្លារជារៀងរាល់ខែទៅកាន់ក្រុមគ្រួសារនៅឯជនបទ។ ប្រសិនបើពួកគេគ្មានប្រាក់ផ្ញើអោយទៅក្រុមគ្រួសារនៅជនបទទេនោះ កម្មករនឹងត្រូវក្រុមគ្រួសារហៅអោយត្រលប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ។
ការសិក្សាដដែលបានបង្ហាញទៀតថា ការបង្កើនប្រាក់ខែអប្បបរមាជូនកម្មករនឹងមិនធ្វើអោយប្រទេសកម្ពុជាបាត់បង់កម្លាំងប្រកួតប្រជែងឬលែងទាក់ទាញអ្នកវិនិយោគនោះទេពីព្រោះទំហំចំណេញរបស់ក្រុមហ៊ុនកាត់ដេរនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានៅមានកម្រិតខ្ពស់ជាងប្រទេសមួយចំនួននៅក្នុងតំបន់អាស៊ី។
តួលេខនៃការសិក្សាបានបញ្ជាក់ថា ទំហំចំណេញនៃវិស័យកាត់ដេរនៅកម្ពុជាមានកម្រិត៣១ភាគរយ ប្រទេសឥណ្ឌា១២ភាគរយ ប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី១០ភាគរយ ប្រទេសវៀតណាម៦,៥ភាគរយ ប្រទេសនេប៉ាល់ ៤,៥ភាគរយនិងប្រទេសចិនជាង៣ភាគរយ។ ប៉ុន្តែរបាយការណ៍បានបញ្ជាក់ថា នៅក្នុងប្រទេសបង់ក្លាដេស ទំហំចំណេញរបស់ក្រុមហ៊ុនមានកម្រិតខ្ពស់ជាងកម្ពុជាទៅទៀតគឺ៤៣ភាគរយឯណោះ។
ការសិក្សាដដែលបានបញ្ជាក់ទៀតថា ការដំឡើងប្រាក់ខែអប្បបរមាកាន់តែខ្ពស់នឹងធ្វើអោយផលិតភាពការងារកាន់តែប្រសើរជាងមុនពីព្រោះ កម្មករទទួលបាននូវអារម្មណ៍ធានាអំពីប្រាក់ចំណូលរបស់ពួកគេ។
អ្នកស្រី ម៉ម ញឹម ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពជាតិនៃឧស្សាហកម្មវាយនភ័ណ្ឌកាត់ដេរកម្ពុជាបានកត់សម្គាល់ថា កម្មករមួយចំនួនបន្ទាប់ពីធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រច្រើនឆ្នាំរួចមកពួកគេគ្មានសល់អ្វីក្រៅតែពីជំងឺយកត្រលប់ទៅស្រុកកំណើតវិញនោះទេ៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ