អ្នកជាសះស្បើយពីជំងឺកូវីដ១៩៖ កុំឲ្យការបង្ការកូវីដ១៩ក្លាយជាការរើសអើងនៅក្នុងសង្គម!
ចុះផ្សាយនៅថ្ងៃ៖
ស្តាប់ - ០៨:៤៥
អ្នកជាសះស្បើយពីវីរុសកូវីដ១៩ កំពុងក្លាយជាខ្លួនជាជនរងគ្រោះជាថ្មី តាមរយៈការរើសអើងពីសហគមន៍ដែលពួកគេកំពុងរស់នៅ។ ការរើសអើងនេះបានកើតទៅលើគ្រួសារមួយដែលមានគ្នា៦នាក់ ដែលធ្លាប់ផ្ទុកវីរុសកូវីដ១៩។ សហគមន៍បានស្ដីបន្ទោសលើគ្រួសារនេះថា ជាដើមហេតុនាំឲ្យមានការចម្លងវីរុសកូវីដ១៩ចូលដល់សហគមន៍ និងឈានទៅដល់ការបិទភូមិចំនួន១៤ថ្ងៃកាលពីគ្រាមុន។ ប្រឈមនឹងការណ៍នេះ អ្នកជាសះស្បើយពីជំងឺកូវីដ១៩ បានស្នើឲ្យពលរដ្ឋក្នុងសហគមន៍ កុំឲ្យយកលេសបង្ការកូវីដ១៩ ជាការរើសអើងនៅក្នុងសង្គម។ ពីជ្រុងម្ខាងនៃរាជធានីភ្នំពេញ សូមស្ដាប់បទយកការណ៍របស់ អេង គីមហុង ដូចតទៅ៖
ពីក្រៅរបងផ្ទះ គេឃើញ អ្នកនៅក្នុងផ្ទះរវល់នឹងការងាររៀងៗខ្លួនរបស់ពួកគេដោយអ្នកខ្លះបោសជូត ដុះលាងសម្អាតឡានម៉ូតូ និងក្មេងរត់លេងពេញមុខផ្ទះជាដើម ហើយវត្តមានភ្ញៀវឈប់ចាំពីក្រៅមិនបានក្លាយជារឿងភ្ញាក់ផ្អើសម្រាប់ម្ចាស់ផ្ទះទេ។ នេះទំនងជាដោយសារការរើសអើងពីក្នុងសហគមន៍បានប៉ះទង្គិចអារម្មណ៍ផ្លូវចិត្តសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ៗហើយមើលទៅ។
អង្គុយបញ្ឆិតគ្នាពីអ្នកស្រីចាន់ណាក្នុងរយៈចម្ងាយមួយម៉ែត្រកន្លះ អ្នកស្រីចិន្ដាដែលជាឈ្មោះសន្មតដែរនោះ រៀបរាប់បន្ថែមថា «មិនយល់ថា ហេតុអីបានជាមនុស្សមួយចំនួនមិនទុកចិត្តការព្យាបាលរបស់ពេទ្យយើងទេ មើលងាយសមត្ថភាពពេទ្យខ្លួនឯង ទាំងដែលគ្នាខំព្យាបាលយើងអត់សម្រាកសម្រាប់ខ្លួនឯងផងហ្នឹង!»
កើតកូវីដ១៩នៅភ្នំពេញឯណេះទេ តែវិសាលភាពនៃការរើសអើង ធ្លាយដល់ខេត្តកំពង់ចាមទីកំណើតអ្នកស្រីចិន្ដាឯណោះវិញ។ នេះក៏ដោយសារតែមុនមួយថ្ងៃនៃការរកឃើញវីរុសកូវីដ១៩ អ្នកស្រីចិន្ដាបានធ្វើដំណើរទៅលេងស្រុកកំណើត «ប្អូនខ្ញុំធ្វើការនៅរោងចក្រមួយកន្លែងនៅកំពង់ចាម ហើយធ្លាប់ជាមិត្តភត្តិស្និទ្ធស្នាលនឹងគ្នា គេបានហៅប្អូនស្រីខ្ញុំសុទ្ធតែមីកូវីដ។ មិត្តធ្លាប់ហូបបាយជាមួយគ្នា គ្រាន់តែឃើញប្អូនខ្ញុំដើរមក គេនាំគ្នាហៅថា មីកូវីដមកហើយ។ ខ្ញុំប្រាប់ប្អូនត្រឡប់ទៅវិញថា កុំតូចចិត្តអីខំធ្វើការនិងហូបឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសុខភាពផ្លូវចិត្តយើង។»
មែនទែនទៅស្រ្តីទាំងពីរស្ថិតក្នុងគ្រួសារតែមួយក្នុងចំណោមសមាជិកគ្រួសារសរុប៦នាក់ដែលធ្លាប់ផ្ទុកវីរុសកូវីដ១៩ ដោយអ្នកស្រីចាន់ណានិងអ្នកស្រីចិន្ដា ត្រូវជាម្ដាយមីងនិងក្មួយស្រី។ មកដល់ចំណុចនេះពីសាម៉ីខ្លួនទាំងពីរសុំមិនឲ្យផ្សាយពីដើមហេតុដែលនាំឲ្យគាត់ឆ្លងកូវីដ១៩ទេ គ្រាន់តែប្រាប់ត្រួសៗថា អ្នកស្រីចាន់ណាជាក្មួយ ឆ្លងពីប្ដីតាមរយៈការប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ ហើយអ្នកស្រីចិន្តាដែលជាម្ដាយមីងឆ្លងពីអ្នកស្រីចាន់ណា តាមរយៈការប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ជាមួយគ្នា ចំណែកអ្នកស្រីចិន្ដាក៏បានចម្លងរោគនេះទៅកូនប្រុសអាយុ៧ឆ្នាំរបស់គាត់តាមរយៈការប៉ះពាល់ដោយផ្ទាល់ដែរ។
ទោះជាស្ថិតទឹកមុខស្រពោនក៏ដោយក៏អ្នកស្រីចាន់ណាបន្តនិយាយអំពីការរើសអើងលើក្រុមគ្រួសារគាត់ដោយភាពស្វាហាប់ថា «ភូមិខ្ញុំរស់នៅនេះ គេបិទ១៤ថ្ងៃ កាលពីផ្ទុះឆ្លងចូលសហគមន៍២៨វិច្ឆិកាហ្នឹង គឺគេមិនឲ្យមានការចេញចូលក្នុងភូមិឡើយ ដោយសារគ្រួសារខ្ញុំមានផ្ទុកកូវីដ១៩ទាំងអស់។ ដល់ហើយអ្នកភូមិគេនាំគ្នាបន្ទោសគ្រួសារខ្ញុំថា កើតជំងឺនេះដើរចម្លងគេពេញភូមិ។ តែចុងក្រោយ នៅភូមិខ្ញុំគ្មានអ្នកណាកើតមានជំងឺកូវីដ១៩ផង ក្រៅតែពីគ្រួសារខ្ញុំ។ អ្នកភូមិខ្ញុំភ្លេចគិតថា គ្រួសារខ្ញុំក៏ជាជនរងគ្រោះដែរស្ដី ថាអ៊ីចឹង បានអីមកវិញ។ ខ្ញុំចង់ឲ្យកើតមានជំងឺហ្នឹងណាស់ទៅហ្អី?»
បើតាមអ្នកស្រីចាន់ណា ផលប៉ះពាល់ដែលបណ្ដាលមកពីការរើសអើងអ្នកជាសះស្បើយពីជំងឺកូវីដ១៩ បន្សល់ទុកនូវរឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលអ្នករើសអើងមិនបានដឹងដូចជា៖ បាត់បង់ចំណូលប្រចាំថ្ងៃ បំណុលធនាគារ និងវិបត្តិផ្លូវចិត្តជាដើម។ «ប្អូនថ្លៃខ្ញុំម្នាក់ធ្វើជាប៉ូលីសកន្លែងការគេ អត់ទាន់ចូលវិញទេទោះជាគ្នាជាពីកូវីដ១៩ក៏ដោយ គេថា ចាំជំងឺនេះស្ងប់សិន។ ចំណែកបងថ្លៃខ្ញុំម្នាក់ទៀតអត់បានកើតកូវីដ១៩ផងក៏គេឲ្យសម្រាកពីការងាររហូតដល់ស្ថានភាពកូវីដ១៩ស្ងប់ដែរ ទោះជាបងថ្លៃខំពន្យល់ប្រាប់គេថា ខ្លួនមិនបានឆ្លងជំងឺនេះក៏ដោយ ហើយគេឆ្លើយមកវិញថា ទោះជាមិនបានកើតលើខ្លួនឯង តែសមាជិកគ្រួសារកើតក៏ជារឿងគួរឲ្យបារម្ភដូចគ្នាដែរ។»
ឆ្លើយតបនឹងការរើសអើងក្នុងសហគមន៍ ដំណោះស្រាយចំពោះមុខសម្រាប់គ្រួសារមួយនេះ គឺរស់នៅតែក្នុងផ្ទះ ពោលគឺតម្រូវឲ្យសមាជិកគ្រួសារមិនដើរហួសពីរបងផ្ទះឡើយ។ ចំណែកពេលចេញក្រៅម្ដងៗ ត្រូវបង្ខំចិត្តបន្លំខ្លួនកុំគេស្គាល់តាមរយៈ ពាក់វែនតាខ្មៅ ពាក់ម៉ាស់ ហ៊ុំមុខឲ្យជិត «ឃើញស្ថានភាពពួកខ្ញុំលំបាកទេ? ឈប់ទៅ ឈប់រើសអើងខ្ញុំទៅ បើខ្ញុំដឹងខ្លួនថា មានកូវីដ១៩ ខ្ញុំនឹងទៅព្យាបាលទាន់ពេលវេលា ដោយមិនចាំបាច់ឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នាខ្លាចខ្ញុំទាន់ទេ។ យកការរើសអើងខ្ញុំ បង្ការខ្លួនឯងពីកូវីដ១៩វិញល្អជាង។»
បន្ថែមលើនេះអ្នកស្រីចាន់ណាអះអាងថា ក្រុមគ្រួសារគាត់ទាំងមូលបន្តការពារខ្លួនដើម្បីបង្ការការលាប់ជំងឺនេះឡើងវិញតាមរយៈការធ្វើអនាម័យធ្វើទ្វេដង ទាំងមនុស្សធំនិងកូនក្មេង។
និយាយដល់ចំណុចនេះអ្នកស្រីចិន្ដាប្រែទឹកមុខអាណិតពេទ្យ ដែលប្រៀបដូចជាមេទ័ពប្រយុទ្ធនឹងសត្រូវ «អាណិតគ្រូពេទ្យ ពេលខ្លះត្រូវជួសឈាមអ៊ីចឹង! គាត់ត្រូវផ្ទៀងផ្ទាត់មើលមើលហើយមើលទៀតដោយសារភ្នែកគាត់ស្រវាំងដែលបណ្ដាលមកពីការពាក់វែនតា។ ជួលកាលឃើញពេទ្យដូចវិលមុខអ៊ីចឹងគាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា ចាំតិចគាត់សម្រួលឥយាបថនិងអារម្មណ៍សិន សរុបមកគឺខ្ញុំអាណិតពេទ្យតែម្ដង។»
សើចសប្បាយចិត្តត្បិតបានជាសះស្បើយឡើងវិញ អ្នកស្រីចិន្ដានៅក្នុងវ័យជាង៥០ឆ្នាំ ចេញទៅព្យាបាលជំងឺកូវីដ១៩ជាមួយកូនប្រុសអាយុ៧ឆ្នាំនៅថ្ងៃទី៣០វិច្ឆិកា និងបានត្រឡប់មកផ្ទះវិញនៅថ្ងៃទី២៦ធ្នូ។ «សម្រាប់ខ្ញុំ អាការៈកូវីដ១៩ ស្ដែងឡើងតាមរយៈការក្ដៅលើមុខតិចៗ ហើយគ្រាន់តែពុកម៉ែខ្ញុំ នៅស្រុកដឹងថា ខ្ញុំមានកូវីដ១៩ គាត់ទ្រហោយំ ព្រោះមើលព័ត៌មានពីស្រុកគេមកវិញឃើញស្លាប់ច្រើនអ៊ីចឹង!គាត់បារម្ភខ្លាចខ្ញុំស្លាប់ដូចគេអ៊ីចឹងដែរ។»
ជាមួយគ្នានេះ អ្នកស្រីចាន់ណាដែលអង្គុយជ្រុងម្ខាងនៃតុបានលូកមាត់ថា៖ «ដំបូងពេលដឹងថា ឆ្លងជំងឺហ្នឹងភ័យណាស់ តែពេលចូលខ្លួនទៅព្យាបាលមានអារម្មណ៍ធម្មតាវិញ ព្រោះខ្ញុំជឿជាក់លើការព្យាបាលរបស់ពេទ្យ។ បើក្នុងខ្លួនយើងមានជំងឺអីផ្សេងក្រៅពីកូវីដហ្នឹង ពេទ្យព្យាបាលយើងឲ្យជាសះស្បើយទៀតផង ជាក់ស្ដែងមីងខ្ញុំអ៊ីចឹង (ចិន្ដា) គាត់មានមេរោគក្នុងគ្រាប់ឈាម ពេទ្យព្យាបាលជាព្រមគ្នានឹងកូវីដ បានឲ្យចេញ។»
អំឡុងពេលព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ អ្នកស្រីចិន្ដានិងអ្នកស្រីចាន់ណាទទួលបានអាហារបីពេលក្នុងមួយថ្ងៃនិងថ្នាំទៀងទាត់ ហើយពីរថ្ងៃម្ដង ពួកគេត្រូវពេទ្យមកយកសំណាកនិងតេស្តឈាម ដើម្បីតាមដានរកវីរុសកូវីដ១៩។ ទោះជាមានការថែទាំដិតដល់និងអាហារមានសារធាតុចិញ្ចឹមគ្រប់គ្រាន់ក៏ដោយ តែសម្រាប់អ្នកជំងឺកូវីដ ពេលហូបអាហារចូលទៅ មិនដឹងរស់ជាតិ និងក្លិនឡើយ។ ប៉ុន្តែយ៉ាងណាក៏ដោយពីរនាក់ម្ដាយមីងនិងក្មួយអះអាងថា កន្លែងព្យាបាលអ្នកជំងឺកូវីដ១៩មិនជាកន្លែងគួរឲ្យខ្លាចទេ តែក៏មិនមែនលើកទឹកចិត្តឲ្យគ្រប់គ្នាប្រហែសខ្លួនពីបង្ការកូវីដ១៩ដែរ។ អ្នកទាំងពីរលើកទឹកចិត្តឲ្យពលរដ្ឋទូទៅ ប្រុងប្រយ័ត្ននិងបង្ការខ្លួនឲ្យបានហ្មត់ចត់តាមវិធានសុខាភិបាល ក្នុងនោះរួមមាន៖ពាក់ម៉ាស់រាល់ពេលចេញក្រៅ ឧស្សាហ៍លាងដៃនិងសាប៊ូ និងរក្សាគម្លាតសុវត្ថិភាពជាដើម៕
ព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានព្រឹត្តិបត្រព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃនឹងអាចឲ្យលោកអ្នកទទួលបាននូវព័ត៌មានសំខាន់ៗប្រចាំថ្ងៃក្នុងអ៊ីមែលរបស់លោកអ្នកផ្ទាល់៖
ចុះឈ្មោះ